عابدین پاپی نویسنده و شاعر در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره کتاب جدید خود گفت: «تا اندازه واژه‌ها می‌نویسم» دومین کتاب من است که در حوزه اندیشه و نقد ادبی جا می‌گیرد. این اثر ۵۰۰ صفحه و ۲ فصل دارد که فصل اول، درباره نظر و اندیشه ادبی و در جوانبی نظرات اجتماعی، روانشناختی و ... است و فصل دوم هم مربوط به نقد ادبی است که در آن به شاعران نوگرا پرداخته‌ام. در جوانبی هم نوگرایی برخی از شاعران دیروز را در شعر، روایت کرده‌ام.
وی افزود: ادبیات به ویژه شعر اگر چه از روندی روشمند بهره گرفته، اما این روند نیاز به هوشمندی و ارزشمندی بیشتری در جهت پالندگی و بالندگی شعر و ادبیات است زیرا هوشمندی و ارزشمندی ادبیات و شعر ایران نیاز به تغییر در حوزه زبان شناختی دارد و تا زبان شعرِ امروز عوض نشود در واقع کاری به معنای واقعی رخ نداده است.
این مولف در ادامه گفت: تنها راه تغییر زبان تحول در معنا و تطور در زبان است و این مهم با گزینش اصطلاحاتی غیر ادبی امکان پذیر است. اصطلاحات نیز در حوزه فلسفه، سیاست، روانشناختی و جامعه‌شناختی مشهود است که در این کتاب نیتم را بر آن گذاشتم تا در حد و نصاب خویش از چنین اصطلاحاتی در جهت بویایی و پویایی شعر استفاده کنم. ادبیات ایران یک گام در پس و گامی در پیش دارد و فکر می‌کنم باید پلی میان این دو برقرار کرد تا ادبیات و شعر را از آن حالت منیّت و فردیت نجات داد.
نویسنده کتاب «گفتاورد قلم» گفت: جهان پست مدرن، جهان فردگرایی است و شعر و هنر نیز به سمت فردگرایی در حرکت‌اند و شوربختانه شعر کاریزما هم درمانی برای دردهای جامعه نیست و گمان می‌رود که جامعه ایران نیاز به شعری دمکراتیک با بن مایه اومانیسم در قالبی چهارچوبی مشخص می‌طلبد. «تا اندازه واژه‌ها می‌نویسم» کتابی در همین راستا است و استفاده از این کتاب توسط جوانان را به عنوان یک روش برای تحقیق و پژوهش امری ضروری است.
پاپی مهم‌ترین رویکردهای مفهومی کتابش را علاوه بر مفاهیمی ادبی، نگرش‌هایی تازه در دایره فلسفه، جامعه‌شناسی، روانشناسی و ... تلقی کرد و گفت: می‌توان ادبیات ایران را قله‌ای بلند تصویر کرد که در تطابق با ادبیات جهان همیشه استوار و مانا بوده زیرا نمونه‌های شعر کلاسیک و شعر نو با شعر جهان چه از حیث معنا و چه از لحاظ زبان و جامعه‌پذیری برابری می‌کند.