خبرگزاری مهر - گروه استان ها: سال قبل ۱۹ آبان و سال های قبل تر نیز زودتر از نیمه آبان، درنای امید برای زمستان گذاری به تالاب های فریدونکنار پر می کشید تا پاییز و زمستان را بدون جفتش آرزو، در مازندران سپری کند.
آبان به بیستم رسیده و هنوز خبری از درنای سپید خاکستری که هرساله پنج هزار کیلومتر را طی می کند و خود را به تالاب های استان می رساند نشده است. البته مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران می گوید این تاخیر جای نگرانی نیست.
حسینعلی ابراهیمی بابایی در پیگیری خبرنگار مهر درباره مهاجرت و بازگشت تک درنای سپید سیبری با عنوان اینکه تاکنون گزارشی ازمهاجرت و بازگشت درنا که هرساله زمستان را در تالاب های استان سپری می کند، نشده است، تصریح کرد: درنا هنوز دیر نکرده است .
تک درنای سپید سیبری بازمانده گله غربی درنای سیبری است که هرساله پنج هزار کیلومتر را طی می‌کند و خود را به تالاب‌های مازندران می‌رساند
تک درنای سپید سیبری بازمانده گله غربی درنای سیبری است که هرساله پنج هزار کیلومتر را طی می‌کند و خود را به تالاب‌های مازندران می‌رساند و اکنون این سؤال مطرح است که آیا دوباره این‌گونه نادر را به نظاره خواهیم نشست یا اینکه برای همیشه باید در حسرت دیدنش باقی بمانیم.
دو سال قبل نیز این درنای زیبا و رویایی نهم آبان ماه به تالاب‌های استان وارد شد اما هرسال طبق یک تقویم نانوشته هفته اول آبان ماه وارد شده است. درنای سپید خاکستری که از زیستگاه زادآوری سیبری از مسیر روسیه، قزاقستان و آذربایجان باید بگذرد و به تالاب‌های استان برسد، با ورودش سبب شعف و خوشحالی دوستداران حیات‌وحش می‌شود و به نوعی کمپین « درنا بیا» برای ورود این درنا در جای جای استان شکل گرفته است.
دوستداران حیات‌وحش و محیط‌زیستی‌ها برای ورود تک درنای سپید خاکستری لحظه‌شماری می‌کنند و نگران آن هستند که مبادا این‌گونه منحصربه‌فرد همانند سال ۸۸ به استان کوچ نکند و یا مبادا از بین رفته باشد.
این روزها بهترین خبر برای دوستداران حیات‌وحش حضور درنای سپید سیبری خواهد بود چراکه این‌گونه منحصربه‌فرد تا انقراض تنها یک‌قدم فاصله دارد و هم گونه‌هایش در سال های گذشته از بین رفته‌اند. مهاجرت‌های طولانی و وقایع طبیعی از یکسو و عدم تخم‌گذاری و سن بالای بلوغ و پایین بودن نرخ جوجه گذاری جمعیت درناها را به شماره انداخته است و دیدن این پرنده نادر را بیش از هرگونه دیگری جذاب‌تر می‌کند.
درناها ۱۵ گونه دارند و درنای سپید خاکستری، درنای فریادکش و تاج قرمز در لیست خطر قرار دارند و از درنای سپید سیبری تنها یک قطعه باقی‌مانده است. پرهای این درنا کاملاً سپید، دارای رقص و آواز باشکوهی بوده و چین‌پوستی قرمزرنگ در ناحیه پیشانی‌اش دیده می‌شود و به گفته کارشناسان تا ۷۰ سال عمر می‌کند و اگر جفتش از بین رود دیگر جفتی برنمی‌گزیند.
درنای سپید خاکستری آخرین بار پارسال در تالاب ازباران و سرخ‌رود دیده شد. دوستداران حیات‌وحش این مناطق را برای میزبانی درنای سپید آماده کرده‌اند. پارسال بیش از پنج هزار قو به تالاب شالیزاری ازباران سفرکرده‌اند و امسال نیز این روستا با مهاجرت این‌گونه زیبا، رنگ قو به خود گرفته است.
درحالی هنوز درنای سپید خاکستری به مازندران سفر نکرده که مهاجرت پرندگان زمستان گذر در استان به اوج رسیده است و همپای مهاجرت، نگرانی از شکار بی رویه این گونه های زیبا و منحصربفرد نیز دوچندان شده است.
حسینعلی ابراهیمی مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران با انتقاد از وضعیت شکار و صید پرندگان مهاجر در استان ادامه داد: متاسفانه شکار و صید همانند گذشته در فریدونکنار ادامه دارد و شکارچیان غیرمجاز به کار خود ادامه می دهند و محیط زیست به اندازه توان خود به مقابله و تخریب صیدهای غیرمجاز می پردازد و متخلفان را به دادگاه معرفی می کند ولی همچنان صیادان غیرمجاز به کار خود ادامه می دهند و اتفاق خاصی نیفتاده است.
مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران با اظهار اینکه مبارزه با شکار غیرمجاز و صیدپرندگان در فریدونکنار جزو مصوبات شورای تامین است و هنوز این مصوبات ابلاغ نشده تصریح کرد: امیدواریم با ابلاغ این مصوبات بتوانیم جلوی شکار بی رویه را بگیریم.
تاخیر چندروزه درنا نگرانی دوستداران حیات وحش را بیشتر و اشتیاقشان را برای دیدن دوباره این گونه منحصر بفرد دوچندان کرده است چرا که درنای سپید سیبری از گونه های در معرض انقراض بوده و برای زمستان گذرانی در قاره آسیا فقط به کشور ایران و فقط به استان مازندران و فقط به تالاب های فریدونکنار و روستای ازباران مهاجرت می کند.
درنای امید چند سالی است که جفت ماده خود که آرزو نام داشته را از دست داده و دیگر جفت گیری نکرده است و به گفته کیایی رئیس اداره حفاظت محیط زیست بابلسر و فریدونکنار تمهیدات لازم برای حفاظت از این گونه کمیاب اندیشیده شده و البته مردم فریدونکنار خود برای صیانت از درنای امید بسیج می شوند.
به گزارش مهر، تلاش های زیاد صورت گرفته در زمینه معرفی جوجه های پرورشی درنای سیبری که از سال ۱۳۷۴ با انتقال ۲ قطعه از ایالات متحده آمریکا و متعاقباً در طی سال های ۸۱، ۸۲ و ۸۵ به ترتیب با ۳، ۲ و ۲ قطعه از مرکز تکثیر و پرورش درنای سیبری در مرکز OKA روسیه به تالاب فریدونکنار که تقویت جمعیت درنای سیبری و ترکیب با درناهای وحشی برای مهاجرت به سر زمین جوجه آوری آنها صورت گرفته است، متأسفانه موفقیت آمیز نبوده است و جوجه های پرورشی رها سازی شده قادر به همراهی درنای وحشی در زمان مهاجرت برگشت نبوده اند.
تنها آمار ثبت شده از گله غربی درنای سیبری در سال های دور که در مسیر توقف سالیانه این گونه در دلتای رود ولگا در سال ۱۹۳۰ در دست است حاکی است که زمانی جمعیت آن بیش از ۲۰۰ قطعه بوده است.