نام مبارك آن بزرگوار حسن، كنيه گرامشان ابومحمّد، و القاب آن حضرت عبارتند از: زكىّ، خالص، سراج و هادى و مشهورترين لقب ايشان عسكرى است.
پدر بزرگوار آن حضرت، دهمين پيشواى شيعيان حضرت على بن محمّد، امام هادى عليه السّلام، و مادرگرامى آن بزرگوار، بانويى با تقوا و پرهيزگار به نام حُدَيث بود. نامهاى ديگرى براى اين بانوى بزرگوار ذكر شده مانند: سمانه، سليل، و ريحانه.
تنها همسر گرامى امام عسكرى، حضرت نرجس خاتون (مادر گرامى امام زمان عجل اللّه تعالى فرجه) مى باشند، و فرزندان آن حضرت نيز منحصر در وجود مقدس و نازنين امام دوازدهم حضرت مهدى عليه السلام است.
بروز كرامات و فضائل بيكران از ناحيه مقدس امام هادى و امام عسكرى عليهما السلام و همچنين اظهار ارادت و محبّتهاى بى شمار از سوى مردم نسبت به آن دو بزرگوار موجب آن شد كه دستگاه ستمگر خلفاى عباسى براى جلوگيرى از اين وضعيت، منزل ايشان را در ميان لشكر خويش قرار دهند، تا بدين وسيله رفت و آمد شيعيان و ارادتمندان به خاندان عصمت و طهارت به منزل ايشان و ارتباط آنها با امامشان را از هر نظر تحت كنترل خود داشته باشند.
و از آنجا كه عسكر به معناى لشكر مى باشد، از اين روى هر دو امام معصوم و به عسكريين معروف شدند، كه البته شهرت امام يازدهم به عسكرى معروف تر و و مشهورتر است.
سرانجام يازدهمين پيشواى شيعيان، حضرت امام حسن عسكرى عليه السّلام در روز هشتم ربيع الأوّل سال 260 هجرى در سنّ 28 سالگى به دست «معتمد» خليفه ستمگر عباسى به شهادت رسيدند.
ضمن تبريك ميلاد آن بزرگوار به تمامي مسلمين ، شاخه اي از گلزار فرمايشات آن حضرت را به آنان هديه مي نماييم :
ما تَرَكَ الْحَقَّ عَزيزٌ اِلاّ ذَلَّ، وَ لا اَخَذَ بِهِ ذَليلٌ اِلاَّ عَزَّ
هر عزيزي كه از حق فاصله گيرد خوار مي شود و هر ذليلي كه به حق روي آورد عزت مي يابد .