به گزارش خبرنگار مهر، مرتضی قاتل ۳۶ ساله ای که ۱۳ سال پیش درگیر یک دعوای بچه گانه ای شده بود وحسن دوست صمیمی خود را به شکل غیر عمد به قتل رسانده بود با رضایت اولیای دم از چوبه دار جان سالم به دربرد.
مادر مقتول که از رضایت دادن و بخشیدن جان به یک انسان احساس خوشحالی و آرامش داشت در جمع خبرنگاران اظهار داشت: ته دلم خوشحالم از اینکه مرتضی را بخشیدم و پشیمان نیستم.
وی با اشاره به اینکه به خاطر بخشش ام هیچ چیز جز آرامش نمی خواهم، ادامه داد: حسن به خواب یکی از بستگان آمده بود که به مادرم بگویید از خون مرتضی بگذرد و من به حرمت درخواست حسن، جان مرتضی را بخشیدم.
مادر حسن که پس از فوت پسرش بیماری اعصاب و روان گرفته و از آن زمان تحت نظر پزشک است، گفت: در آن زمان درخواست قصاص کردیم اما امروز بعد ۱۳ سال از خون پسرم گذشتم به خاطر اینکه دیدم با مرگ مرتضی، برادرش با توجه به اینکه پدرش نیز آنها را رها کرده و مادر نیزندارد، تنها می ماند.
برادر مقتول نیز در این زمینه تاکید کرد: تنها به خاطر آرامش مادرم از خون مرتضی گذشتم با وجود اینکه پدرم در وصیتش قصاص مرتضی را خواسته بود.
حسن که یازده سال پیش به ضرب چاقو توسط مرتضی زخمی شد پس از انتقال به بیمارستان کاشانی در آن زمان جان خود را از دست داد و مرتضی متواری شد.
برادر قاتل در خصوص چگونگی به قتل رساندن حسن اظهار داشت: مرتضی و حسن هم محله ای بودند، در یک عروسی تنها به خاطر رد و بدل شدن حرفهای ضد و نقیض به یکدیگر کینه می گیرند و باهم گلاویز می شوند و مرتضی با ضرب چاقو حسن را از پای در می آورد.
مصطفی ادامه داد: مرتضی پس از به قتل رساندن حسن از سال ۸۴ تا سال ۸۹ متواری می شود و پس از اینکه خسته از آوارگی و این شهر به آن شهر شدن و این کشور به کشور دیگر می شود خود را به پلیس معرفی و پس از ۹ سال حبس وقتی حکم اعدام را برایش بریدند با رضایت اولیای دم مقتول از چوبه دار نجات پیدا کرد.
برادر مرتضی معتقد است مرتضی به خاطر به دار آویخته شدن بسیاری از هم رده هایش به دار مجازات درس عبرت گرفته است و امکان ندارد که دیگر دست به قمه و چاقو بزند.
وی افزود: مرتضی یک شریک جرم دارد و نامش جواد است که با رد و بدل کردن حرف های بیهوده میانه این دو نفر را بهم می زند و مسبب این دعوای بچگانه بوده است.
نکته قابل تامل این است که خانواده مرتضی چند سال پیش برادر خود را در یک درگیری از دست داده و با رضایت اولیای دم، جان قاتل را به او می بخشند و گویی بخشش امروز فرزندشان مصداق همان مثلی است که می گوید « با هر دست بدهی با همان دست پس خواهی گرفت.»