خبرگزاری مهر- گروه استانها: مسافر بود و غریب؛ چندین بار نقشه را زیر رو کرد دنبال خیابان «شهید منتظری» می‌گشت، اما از هر رهگذری می‌پرسید جوابش فقط یک شانه بالا انداختن بود به نشانه عدم اطلاع.
حتی کسبه هم اطلاعی از خیابان نام برده نداشتند و نمی‌دانستند کجاست؛ نقشه را دوباره زیر و رو کرد باز هم به نتیجه نرسید تا بالاخره یکی از ده‌ها رهگذر آن حوالی گفت که این خیابان در کرمانشاه با نام «جوانشیر» می‌شناسند.
تفاوت نام‌های روی نقشه و اسامی نزد مردم مشکلی است که چند دهه‌ای می‌شود که گریبانگیر شهروندان و مردم شهرکرمانشاه شده و این معضل برای مسافران حادتر است.
کلانشهر کرمانشاه هرساله و مخصوصا در تعطیلات نوروزی و تابستان و مناسبت های تعطیل پذیرای مسافرانی از نقاط مختلف کشور است که این مسافران برای یافتن مکان ها و آدرس‌ها به دلیل مغایرت نام های نزد مردم با اسامی درج شده روی نقشه با مشکل مواجه می شوند.
برزه‌دماغ (شهیدان اشک‌تلخ)، کل‌هواس (سیدجمال‌الدین اسدآبادی)، کوچه ثبت (شهیدان رحمان‌پور)، کسری (شهید جعفری)، شهرداری سابق (میدان انقلاب)، دبیر اعظم (آیت‌الله کاشانی) وکیل‌آقا (مادر) و... از محلات اصیل و شناسنامه‌دار کرمانشاه هستند که برای تمام کرمانشاهی‌ها هنوز هم با همان نام‌های سابق جا افتاده و اسامی جدید هنوز در ادبیات عامه مردم جایی ندارد.
تضاد با هنجارهای عرفی، شرعی و فرهنگ مردم، ضرورت تغییر نام برخی از خیابان‌ها و محلات را بعد از انقلاب ناگزیر کرد و مردم نیز چنین تغییراتی را پذیرفتند، اما هنوز این اسامی جدید برایشان جا نیفتاده است.
خاطره‌سازی خیابان‌ها و محلات قدیمی
از شهروندان برخی از این مناطق پرسیدیم چرا با وجود تغییر نام محلات هنوز هم از نام قبلی استفاده می‌کنند که پاسخشان جالب بود؛ آنها می‌گفتند که اسامی خیابان‌ها و اماکن شهر برایشان یادآور خاطره‌هاست.
خاطره‌های تلخ و شیرین مردم با این کوچه پس کوچه‌های قدیمی باعث شده تا هنوز هم آنها را با نام‌های قبلی‌شان را به نام‌های جدیدشان ترجیح دهند؛ البته برخی از خیابان‌ها هم از این قاعده مستثنی شده و نام جدیدشان رواج یافته است.
ظاهرا مردم چندان علاقه‌ای به تغییر نام ها ندارند، چون به آن عادت کرده اند و حتی برای سوار شدن تاکسی و آدرس دادن از همان اسامی قدیمی استفاده می‌کنند؛ موضوعی که گاهی مسافران را دچار دردسر می‌کند.
نام‌های جدید و قدیم در تابلوها قید شود
احمدی، تاریخ‌شناس کرمانشاهی هم به خبرنگار مهر گفت: نامگذاری یک خیابان اغلب بر اساس اتفاقی است که در آن محله رخ داده است.
وی معتقد بود که با توجه به جا افتادن نام های قدیمی برای شهروندان، برای حفظ نام قدیمی محله‌ها می‌توان روی تابلوهای ورودی نام قدیمی را در کنار نام جدید نوشت تا شهروندان با هر دو نام محله آشنا شوند و از نام جدید هم استفاده کنند.
این تاریخ شناس بیان داشت: افرادی که وظیفه نامگذاری محلات را برعهده دارند باید کارشناس تاریخ و جغرافیا باشند و همچنین در این زمینه برای مقبولیت عام باید به خواسته مردم احترام گذاشته شود.
احمدی همچنین تصریح کرد: با توجه به اهداف فرهنگی برای نام‌گذاری‌های جدید استفاده مناسب از نام شهدا هم می‌تواند تاثیرگذارتر باشد؛ همچنین استفاده از اسامی مشاهیر محلی هم موضوعی قابل تامل و البته در کرمانشاه فراموش شده است.
وی همچنین خاطرنشان کرد: مشارکت مردم در نام‌گذاری‌ها در ترویج آنها بهتر است.
مخالف عوض شدن نام محلات قدیمی هستم
ابراهیم مرادی، نایب رییس شورای اسلامی شهر کرمانشاه در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: موضوع نامگذاری خیابان‌ها در کمیسیون خدمات شهری مطرح می‌شود و بعد از آن در صحن علنی پیشنهادهای نهایی را مطرح می‌کنند.
وی تصریح کرد: البته به شخصه مخالف این هستم که اسم قدیمی خیابان‌ها عوض شود، مثلا در مورد کوچه لک‌ها معتقد بودم این نام نباید عوض شود و این اتفاق هم نیفتاد.
نایب رییس شورای اسلامی شهر کرمانشاه گفت: در مورد محله دیگری به نام چغامیرزا که می‌خواستند نامش را عوض کنند پیشنهاد دادیم به نام شهدای چغامیرزا باشد، چون با این نامگذاری اسم قدیمی محله هم حفظ می‌شد.
کاش در نامگذاری محلات و معابر از مردم هم نظرخواهی صورت می‌گرفت، شاید اینگونه راحت و بهتر اسامی جدید بین شهروندان رایج می‌شد؛ ظاهرا جز عادت دلیل دیگری برای کار بردن نام های قدیمی وجود ندارد و این عادت را می‌توان با استفاده از به کاربردن نام‌های جدید و قدیم در کنار هم در تابلوها قدری برای مردم جا انداخت.