عباس بلوندی طراح صحنه و لباس در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به آخرین پروژه سینمایی که در دست داشته است، گفت: مدتی است که پروژه سینمایی «بی تار» به کارگردانی جمیل رستمی به پایان رسانده‌ام، البته چند پیشنهاد سینمایی و تلویزیونی دارم که هنوز تصمیم جدی درباره آن گرفته نشده است.
وی ادامه داد: هرچند دکورهای «بی‌تار» در یکی از روستاهای سنندج ساخته شد اما نسبت به دیگر پروژه‌هایی که کار کرده‌ام، سخت نبود. بخش عمده‌ای از دکورهای این پروژه به‌طور کامل ساخته شد تا سکانس‌های مورد نظر در آن فیلمبرداری شود.
طراح صحنه فیلم «سرو زیر آب» درباره شرایط کار در صنف خود بیان کرد: قطعا به نسبت تعداد طراحانی که در حوزه سینما فعالیت می‌کنند، کار وجود ندارد. در واقع آنقدر تولید در سینمای ایران وجود ندارد که بتواند همه فعالان در این عرصه را به کار گیرد.
وی بیان کرد: در چنین شرایطی معمولا ۲ کار را با هم نمی‌گیرم، به این معنا که تا زمانی که یک پروژه را به پایان نرسانده باشم، سراغ هیچ پروژه دیگری نمی‌روم، اما هستند دوستانی که همزمان در ۲ تا ۳ پروژه کار می‌کنند. این درحالی است که به برخی از دوستان در حوزه طراحی صحنه و لباس، شاید هر ۶ ماه یک بار هم یک پروژه‌ای پیشنهاد نشود.
بلوندی گفت: این امر به مسائل صنفی باز می‌گردد، در واقع انجمن طراحان صحنه و لباس باید به گونه ای اعضای خود را ساپورت کند و آن‌ها را به پروژه‌های مختلف معرفی کند تا کسی بیکار نماند.
وی بیان کرد: متاسفانه در چنین شرایطی هنرمندان این عرصه در شرایط اقتصادی نامناسبی قرار دارند، به عنوان مثال من در طول سال شاید ۲ تا ۳ پروژه در دست داشته باشم. در واقع می‌توان گفت اکثر فعالان در این عرصه بیشتر سال بیکار هستند. البته این بیکاری می‌تواند انتخابی یا اجباری باشد. کسانی که بیکاری را انتخاب کرده است بی شک برای زمانی که در دست دارد، برنامه ای برای درآمدزایی در نظر گرفته است، اما آن که اجباری بیکار است فشار مضاعفی را تحمل می‌کند.
طراح صحنه و لباس «یتیم خانه ایران» توضیح داد: سینمای ایران، این روزها حال خوبی ندارد، چرا که بودجه‌ای به سینما تزریق نمی‌شود تا بتوان پروژه‌های مناسب تولید کرد، البته اگر هم بودجه‌ای برای تولید پروژه‌ها اختصاص داده شود، آنقدر محدود است که تهیه‌کننده تنها می‌تواند کار را جمع کند.
وی بیان کرد: تاکید می‌کنم که دستمزدها بالا نیست که تهیه‌کننده نتواند آن را پرداخت کند، بلکه معمولا همه مجبور هستند به دلیل کمبود بودجه، با هر پیشنهادی سرکار بروند.
این هنرمند ادامه داد: ۸۰ درصد فیلم‌هایی که در سینما تولید می‌شود، تک لوکیشن است و یا در ۲ خانه یا خیابان فیلمبرداری شده است و هیچ اتفاق خاصی در حوزه طراحی صحنه آن رخ نداده است. بیشتر چیدمان‌های معمولی است و برای چنین شرایطی معمولا دستمزد پایین پرداخت می‌شود.
وی تاکید کرد: در واقع تهیه‌کنندگان به دلیل مسائل اقتصادی سعی می‌کنند، فیلمنامه هایی را دست بگیرند که مجبور به این نباشند تا خود را از نظر مالی به چالش کشند. نباید فراموش کرد که گاهی در برخی از پروژه ها، طراحی صحنه خود کارکتر اصلی فیلم است و بازیگران در آن فضا مستقر و شناور هستند، بعضی از کارگردانان نسبت به اهمیت این مسایل آگاه هستند و هزینه لازم برای آن در نظر می‌گیرند.
بلوندی در پایان گفت: معتقدم تهیه کنندگان و کارگردانانی وجود دارند که شعور کاری بالایی دارند و می‌دانند که باید برای طراحی صحنه هزینه کنند. نباید فراموش کرد که یک کار خوب نیازمند بودجه خوب، عوامل خوب و صبر و حوصله است.