علی پیلارام فرزند فرامرز پیلارام درباره اثر پدرش که در دهمین حراج تهران عرضه می شود به خبرنگار مهر گفت: این اثر از جمله آثار نقاشی‌خط این هنرمند است که مربوط به سال ۱۳۵۶ و دوره های آخر کارهای پیلارام است که در ابعاد ۲ متر در یک متر و ۳۰ سانتی متر کار شده است.
وی برآورد قیمت پایه این اثر را ۸۰۰ تا یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان اعلام کرد.
علی پیلارام مجموع آثار این هنرمند را بالغ بر هزار اثر شامل طراحی، نقاشی خط و مجسمه ذکر کرد که در طول دهه ۴۰ تا اوایل دهه ۶۰ خلق شده و برخی از این آثار در اختیار خانواده او و بخش دیگری از آنها نیز در اختیار موزه های داخلی، خارجی و مجموعه داران است.
فرزند فرامرز پیلارام درباره برگزاری حراج تهران بیان کرد: با توجه به برگزاری حراج های بین المللی در منطقه خاورمیانه و سهم بزرگ ایران در این حراجی ها، هنرمندان ایرانی هم نیاز به برگزاری یک حراجی داخلی در سطح حراجی های بین المللی داشتند که حراج تهران در جهت رفع این نیاز با مدیریت و تیم حرفه ای کارش را آغاز کرده و به اعتقاد من در هر دوره رشد کرده است.
وی در پایان دیدگاه خود را درباره حراج تهران و فعالیت اقتصادی آن اینگونه بیان کرد: حراج تهران در کنار تاثیری که بر بهبود اقتصاد هنر ایران در داخل کشور دارد، فرصتی را برای بازدید از یک نمایشگاه بزرگ شامل آثاری از بهترین هنرمندان ایرانی فراهم می کند.
فرامرز پیلارام چهره‌ای شناخته شده در میان موج نوسنت‌گرایی هنرمندان دهه ۱۳۴۰ ایران است که تاثیر بسزایی در شکل‌گیری مفهومی تازه در گستره نقاشی‌خط مدرن داشت. پیلارام در آثار اولیه‌اش، نقش‌مایه‌های هندسی را در تلفیق با فرم‌های فیگوراتیو، عناصر معماری مذهبی و نقش مهرهای کتیبه‌دار دستمایه کار خود قرار داد، اما در ادامه و در مسیر جستجوهایش سراغ فرم‌ها و ترکیب‌بندی‌های حروف نستعلیق و شکسته‌نستعلیق در خوشنویسی ایرانی رفت.
پیلارام خط را از چشم‌اندازی نقاشانه وارد کار خود کرد و به همین دلیل کارهای نقاشی‌خط او به شکل منحصربه‌فردی از دیگر هنرمندان این عرصه که اصولاً خوشنویس بودند متمایز است. او در این تلاش پرشور، ترکیب‌های بی‌معنایی از حروف را تنها به مثابه نشانه‌هایی تصویری (فارغ از کارکرد معنایی) وارد کار نقاشی کرد. از آن پس با ایجاد بافتاری منسجم از درهم‌آمیختگی حروف و کلمات با رنگ، توانست رهیافتی هنرمندانه و مدرن از هنر خوشنویسی ایرانی - اسلامی را از چشم‌اندازی نو برای تاریخ هنر ایران به ارمغان بیاورد. همین مسیر، شالوده تحول زبانی تازه برای هنر نوگرای ایرانی بود.
در اثر حاضر متعلق به سال ۱۳۵۰، پیلارام با استفاده از نستعلیق و شکسته‌نستعلیق، خطوطی رها و آزاد بر بوم نقاشی ترسیم کرده که چون مشق خطاطی، لایه به لایه روی هم قرار گرفته‌اند. این حرکت نقاشانه تا بدان‌جا پیش رفته که نقاش، چهره یک زن و اندام یک پرنده را از این میان پدیدار ساخته است. این رویکرد نوجویانه در برخورد با خوشنویسی ایرانی در ضمن ریشه در سنت خوشنویسی «تفننی» هنرمندان سنتی نیز دارد. رنگ‌های سبز و آبی بر زمینه روشن و سفید اثر و خطوط طلایی و مشکی که در سطح بوم به گردش درآمده‌اند، در نمونه‌های دیگری از آثار همین سال پیلارام تکرار شده است.
او در همین سال به پاریس سفر کرد و به مدت یک سال در «کوی بین‌المللی هنرها» (سیته دزار) به فراگیری لیتوگرافی و انواع چاپ دستی پرداخت از همین رو می‌توان تاثیر نقاشی انتزاعی اروپایی را بر نقاشی‌خط‌های این دوره هنرمند مشاهده کرد. میشل تاپیه منتقد فرانسوی در بروشور نمایشگاهی که سال بعد از پیلارام در گالری سیروس پاریس برگزار شد، نوشت: «کار پیلارام با قاطعیتی هنرمندانه، خود را می‌قبولاند. از جهاتی بسیار دارای دقت و ریزه‌کاری است. پیلارام در درون پژوهش کنونی خود شیفته و برانگیخته اندیشه چندوجهی شدن کار خود گشته و آن را هنرمندانه به دست آورده است. آثار اخیرش مجموعه‌ای بسیار هوشمندانه و آگاه است که [خطوط] به شکل الگوریتمی ادغام گشته و پیچیده‌ترین بازی‌ها را ممکن می‌سازند. پیام هنرمندانه و زیباشناختی کار این است که هنر کنونی، در آزادی‌هایی که فردیت در آن آشکار است و گسترش می‌یابد، مشارکتی بسیار سازنده دارد.»