به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از آسوشیتدپرس، مری اولیور شاعری که جایزه پولیتزر را دریافت کرده بود و شعرهایش با الهام از طبیعت و زندگی حیوانات شکل می‌گرفت و با اقبال منتقدان و عموم مردم همراه می‌شد، در ۸۳ سالگی درگذشت.
این شاعر روز پنج شنبه در خانه‌اش در فلوریدا به دنبال ابتلا به سرطان خون چشم از جهان فرو بست.
با انتشار خبر درگذشت وی هیلاری کلینتون توییت کرد: ممنون مری اولیور؛ برای همه واژه‌های زندگی که به ما دادی.
ایوا دوورنی کارگردان آفریقایی تبار نیز از شعر اولیور به عنوان نوعی دعا یاد کرد.
اولیور که خالق بیش از ۱۵ عنوان کتاب شامل شعر و مقاله بود، اشعارش را کوتاه، مستقیم و درباره موضوع‌های زندگی می‌نوشت.
مری اولیور در شهر کوچکی در اوهایو متولد شد. اولین کتاب شعرش را در سال ۱۹۶۳ در ۲۸ سالگی منتشر و جوایز زیادی را طی سال‌ها سرودن از آن خود کرد . چهارمین کتاب او به نام «آمریکایی بدوی» در سال ۱۹۸۴ جایزه ادبی پولیتزر را دریافت کرد.
وی ریاست کارگاه‌های ادبی متعددی را به عهده گرفت و در کالج و دانشگاه‌های متعدد از جمله کالج بنینگتن تدریس کرد و بعد از کارترین اوزگود فاستر، کرسی استادی آنجا را تصاحب کرد.
یکی از مهمترین صفت‌ها برای وی «کامل بودن» بود اما او این صفت را بندرت از مردم انتظار داشت. او شیفته جغدها و پروانه‌ها، قورباغه‌ها و غازها بود و تغییر فصل، خورشید و ستارگان را تحسین می‌کرد.
مانند قهرمانش والت ویتمن که اولیور از او به عنوان برادری که هرگز نداشت یاد می‌کرد، او هرگز تنها مشاهده گر رشد قارچ‌ها زیر باران یا جغدی که روی شاخه‌ای سیاه می‌خواند نبود؛ او عاشق این بود که با آنچه می‌دید یکی شود.
خودش گفته بود: دو چیزی که از وقتی خیلی کم سن بودم دوست داشتم جهان طبیعت و شاعران مرده بود .
اولیور نخستین مجموع شعرش را با عنوان «نه به سفر و اشعار دیگر» وقتی منتشر کرد که کمتر از ۳۰ سال داشت و آخرین کتاب او با عنوان «از خود گذشتگی‌ها» سال ۲۰۱۷ منتشر شد. فرانکلین منتقد نیویورک تایمز درباره این کتاب نوشت: اولیور همیشه مورد تحسین منتقدها واقع نمی‌شد، اما او هنوز یکی از محبوب‌ترین شاعران کشور بود و این کتاب دلیلی بر این امر است.
اولیور تاکید داشت که شعر باید پاکیزه و قابل درک باشد. وی تاکید داشت: معتقدم آنچه ضرورت ندارد نباید در شعر باشد.
شعری از این شاعر با عنوان «دعا» از سایت شاعران جهان:
لازم نیست سوسن آبی باشد
می شود فقط سبزه ای باشد روییده بر زمین خرابه ای
یا تنها چند تکه سنگ کوچک،
فقط خوب گوش کن
بعد کلمات را کنار هم بگذار، سعی نکن
کلماتت باشکوه و فاخر باشند
هیچ مسابقه ای در کار نیست
تنها دری است که باز می شود
به روی سپاس و سکوتی
که در آن صدایی دیگر به سخن در می آید