خبرگزاری مهر، گروه بین الملل ـ رامین حسین آبادیان: حرف و حدیث در رابطه با قانون نژادپرستانه «کشور یهودی» که پیشتر توسط نمایندگان کنیست رژیم صهیونیستی و کابینه این رژیم به تصویب رسیده بود، بار دیگر افزایش یافته است. این حرف و حدیث ها آنقدر دامنهدار شد تا زمزمه احتمال تجدید نظر رژیم صهیونیستی در قانون تصویب شده مذکور نیز به گوش رسید.
با این حال، اخیرا یکی از وزرای کابینه رژیم صهیونیستی اقدام به موضع گیری در خصوص زمزمه های اخیر در خصوص احتمال عقب نشینی این رژیم از قانون نژادپرستانه «کشور یهودی»، کرد. «ایلیت شاکید» وزیر دادگستری رژیم صهیونیستی در سخنانی رسما از قانون نژادپرستانه «کشور یهودی» حمایت کرد. وی در این خصوص گفت که قانون نژادپرستانه «کشور یهودی» تحت هیچ شرایطی تغییر نخواهد کرد. وی در جمع افرادی که در اعتراض به این قانون نژادپرستانه مقابل منزلش تجمع کرده بودند، اعلام کرد که این قانون به هیچ عنوان تغییری نخواهد کرد.
اشغال اراضی فلسطینیان با دروغ یهودیت فلسطین
اساسا رژیم صهیونیستی با طرح دروغ مضحک «یهودیتِ فلسطین» تشکیل شد. «تئودور هرتزل» مؤسس رژیم صهیونیستی از ابتداء نیز طرح یهودیت یکی از اراضی مستقل عربی را در ذهن داشت تا اینکه به اراضی فلسطینیان رسید و آنجا را برای یک ملت بدون سرزمین یعنی یهودیانِ دارای گرایش صهیونیستی، انتخاب کرد. درست به همین دلیل است که از «تئودر هرتزل» به عنوان پدر صهیونیسم یاد می شود.
«تئودور هرتزل» پس از انتشار کتابی تحت عنوان «کشور یهود»، برای رسیدن به هدف خود، جنبش سیاسی صهیونیست را تاسیس کرد. اما باید گفت که او مکتب صهیونیسم برپایه تفکرات سکولار پایه‌ریزی کرد نه تعالیم تورات و یهودیت. همین پدیده موجب شده تا در حال حاضر هم بسیاری از یهودیان جهان در جنبش‌های صهیونیسم حضور نداشته باشند و از آن حمایت نکنند. هرتزل برای عملی شدن پروژه صهیونیسم بر تماس با دیپلمات‌های کشورهای جهان تأکید داشت و تلاش می‌کرد که موافقت قدرت‌های بزرگ جهانی به خصوص انگلستان را با این طرح خود جلب کند.
لذا کاملا واضح است که به رسمیت شناختن اراضی اشغالی فلسطینیان به عنوان یک «کشور یهودی» که سنگ بنای تفکر هرتزل بود، مورد توجه مقامات صهیونیسم قرار داشته و دارد. اکنون نیز صهیونیستها به تأسی از همان تفکر «پدر صهیونیسم» اقدام به تصویب قانون کشور یهود کردند تا شاید گامی باشد برای بیرون راندن کامل فلسطینیان از اراضی‌شان و منتقل کردن یهودیان از سراسر جهان به سرزمین فلسطین.
قانون کشور یهود چیست؟
این قانون تبعیض‌آمیز که به نام «کشور یهود» نیز شهرت دارد، سرتاسر سرزمین فلسطین را کشوری فقط برای صهیونیستها دانسته و فلسطینیان را از تمام حقوق شهروندی و انسانی خود محروم می‌کند. به موجب این قانون، زبان عبری زبان رسمی خواهد بود و دیگر عربی زبان رسمی نیست. قانون مذکور توسعه شهرک‌سازی در اراضی اشغالی فلسطین را یک ارزش ملی دانسته و بر ارتقای این شهرک‌ها تاکید می‌کند.
در همین ارتباط، فوزی برهوم سخنگوی حماس تصریح می کند که قانون «کشور یهود» نژادپرستانه بوده و موجودیت فلسطینیان و حق تاریخی آنان در سرزمین خود را به خطر می‌اندازد و موجب مصادره و غصب علنی اراضی فلسطینی خواهد شد. برهوم خاطر نشان می کند که اگر سکوت و ناتوانی کشورهای منطقه و بین‌المللی در قبال جنایات رژیم صهیونیستی علیه ملت فلسطین و حمایت‌های همه‌جانبه و نامحدود آمریکا از این رژیم نبود، هرگز چنین قوانینی تصویب نمی‌شد.
وی اشاره می کند که این قوانین به کلی باطل است و راه به جایی نخواهد برد و ملت فلسطین همچنان مالک اصلی این سرزمین بوده و خواهد بود. سخنگوی حماس خواستار وحدت ملت فلسطین برای مقابله با قوانین و سیاست‌های خطرناک رژیم صهیونیستی شد و از کشورهای عربی و جامعه جهانی نیز خواست برای توقف تجاوزات رژیم صهیونیستی وارد عمل شوند. این درحالی است که دیگر گروه ها و شخصیت های مقاومت فلسطین نیز به این قانون واکنش نشان داده اند.
مغایرت «کشور یهود» با منشور سازمان ملل متحد
واقعیت این است که مسأله تصویب قانون «کشور یهود» به دیروز و امروز باز نمی گردد. رژیم صهیونیستی از سه دهه گذشته تاکنون، همواره به دنبال تصویب این قانون بوده است. با این حال، بنابر دلایلی تصویب این قانون طی این مدت به تأخیر افتاده بود. با توجه به فضای جامعه جهانی و شرایط حاکم بر رژیم های مرتجع عرب، اکنون رژیم صهیونیستی با استفاده از این فرصت، قانونی را که سه دهه روی زمین مانده بود، به تصویب رساند. پُر واضح است که این قانون، یک قانون کاملا نژادپرستانه است.
این قانون همچنین با اصل ۱۵ منشور سازمان ملل متحد به طور کامل مغایرت دارد. رژیم صهیونیستی به عنوان یک رژیم کاملا نژادپرستانه و یهودی تلقی خواهد شد و هیچ فرد غیریهودی نمی تواند در اراضی اشغالی ساکن باشد. این قانون، این فرصت را از فلسطینیان ساکن اراضی سال ۱۹۴۸ خواهد گرفت که در کشور خود باقی بمانند. اسرائیل با اتکاء به این قانون، می‌تواند شهروندان فلسطینی را به دلیل مسلمان بودن و عرب بودن، پس از هفت دهه اشغالگری، از کشور خود اخراج کند.
تلاش برای مشروعیت زایی برای صهیونیسم
هدف اصلی و اساسی تل آویو از این اقدام، مشروعیت‌زایی برای رژیم صهیونیستی است. صهیونیستها با وجود گذشت بیش از هفتاد سال یعنی از سال ۱۹۴۸ تاکنون همچنان نتوانسته اند برای خود مشروعیت کسب کنند و مشروعیتشان با وجود گذشت این مدت طولانی همچنان زیر سؤال قرار دارد. ایالات متحده آمریکا و متحدان غربی ـ عربی آن در طول این مدت زمان طولانی نتوانسته اند به اسرائیل مشروعیت عمومی و همگانی اعطاء کنند.
با این حال باید گفت که تلاش هایی که باهدف مشروعیت‌زایی برای رژیم صهیونیستی از تصویب قانون «کشور یهود» انجام می شود، همچون تلاش های هفتاد سال گذشته است که به نتیجه مورد نظر نخواهد رسید.
سلسله اقدامات صهیونیستها جهت مشروعیت زایی برای این رژیم جعلی نه تنها نتیجه مطلوبی را به دنبال نداشته بلکه نتیجه عکس نیز داده است. امروز حتی ملت های اروپایی و دیگر ملت ها نیز نسبت به صهیونیستها بیش از پیش متنفر شده اند. ما می بینیم زمانی که یک مسافر به عنوان مثال در کشور کانادا به زبان عبری سخن می گوید، یک راننده تاکسی خشمگین می شود و او را پیاده می کند. لذا موج تنفر و انزجار از صهیونیستها در نزد ملت ها بیش از پیش فراگیر شده است.
عدم توازن جمعیتی؛ بلای جان صهیونیسم
این مسأله را نباید نادیده گرفت که تعداد جمعیت یهودیان ساکن اراضی اشغالی به یکی از مهمترین و اصلی ترین دغدغه های مسئولان رژیم صهیونیستی تبدیل شده؛ دغدغه ای که خواب را از چشمان مقامات تل آویو ربوده است. طبق گزارش های موجود، درحال حاضر جمعیت یهودیان در اراضی اشغالی در بهترین شرایط ممکن از ۴ میلیون نفر فراتر نمی رود. این درحالی است که جمعیت فلسطینیانِ ساکن اراضی ۱۹۴۸ به یک میلیون و نیم رسیده است و در عین حال، جمعیت فلسطینی ساکن نوار غزه و کرانه باختری نیز به حدود ۶ میلیون نفر می رسد.
صهیونیستها به خوبی به عدم توازن جمعیتی میان فلسطینیان و یهودیان در اراضی اشغالی پی برده و به شدت آزرده خاطر شده اند. لذا باتوجه به اینکه جمعیت یهودیان در اراضی اشغالی در مقایسه با فلسطینیان پایین تر است، رژیم صهیونیستی این مسأله را بهانه ای قرار داده و تلاش می کند تا از رهگذر تصویب قانون کشور یهود، در راستای یهودی سازی کامل اراضی اشغالیِ ۱۹۴۸ و ۱۹۶۷ اقدام کند.
صهیونیستها نیک می دانند که جمعیت فلسطینیان طی سالهای اخیر همواره روند رو به رشد داشته است و اکنون شمار فلسطینیان در داخل و خارج از اراضی اشغالی به ۱۰ میلیون نفر می رسد. این بدان معناست که شمار فلسطینیان دو برابر تعداد یهودیانِ ساکن اراضی اشغالی است؛ مسأله ای که صهیونیستها آن را بر نمی تابند و به هر ریسمانی برای پایان دادن به این وضعیت خفت بار خود متوسل می شوند.