به گزارش خبرنگار مهر، طی چند سال اخیر تورنمنت های بین المللی کشتی در دنیا رو به افول گذاشته و به هیچ عنوان نتوانسته به جایگاه خود در سالهای نه چندان دور برسد. به نظر می رسد این امر به دلیل سیاست های غلط اتحادیه جهانی کشتی است که باعث شده علاقه کشتی گیران برای حضور در تورنمنت های بین المللی کاهش یابد.
به عنوان مثال در سال جاری، سه تورنمنت بین المللی جام تختی، دیوید شولتز آمریکا و جام یاریگین روسیه دقیقا در فاصله چند روز با یکدیگر برگزار شد و هفته بعد نیز همین قضیه با برگزاری چند تورنمنت دیگر تکرار می شود. دلیل این امر نیز است که اتحادیه جهانی تمام تمرکز خود را معطوف کرده تا تورنمنت های بین المللی خود را در دو ماه اول سال میلادی برگزار کند.
با این تفاسیر نمی توان گفت چرا جام تختی در سطح بالایی برگزار نمی شود چون در جام یاریگین روسیه که به نوعی معتبرترین تورنمنت کشتی دنیا است نیز تنها ۷۳ کشتی گیر خارجی حاضر می شوند و تمام مدال های طلا به روس‌ها می رسد. این در حالی است که این مسابقات در سیستم رنکینگ هم قرار دارد. این مسئله گویای این واقعیت است که اتحادیه جهانی در دومین سال اجرای طرح سیستم رنکینگ هم نتوانسته رونقی به تورنمنت های بین المللی ببخشد.
نمونه دیگر رقابتهای بین المللی جام دیوید شولتز آمریکاست که همزمان با جام یاریگین برگزار شد. تعداد تیم های خارجی حاضر در این تورنمنت هم از تعداد انگشتان یک دست بالاتر نرفت و اکثر مدالها هم به کشتی گیران میزبان رسید.
رقابتهای کشتی فرنگی جام تختی امسال طی روزهای ۴ و ۵ بهمن ماه در شهر اندیمشک برگزار شد. شاید برگ برنده این مسابقات در کنار حضور پرشور تماشاگران که نشان داد کشتی همچنان علاقمندان خود را دارد، حضور پررنگ اکثر مدعیان داخلی بود. به جز حسین نوری، مهدی علیاری و سعید عبدولی، اکثر موجودی کشتی ایران در جام تختی به میدان رفتند و کادر فنی توانست ارزیابی خوبی برای مسابقات آسیایی داشته باشد.
وضعیت به سویی می رود که امروزه باید با ذره بین در تورنمنت های کشتی دنیا به دنبال حضور چهره های شاخص در فینال ها باشیم، زیرا سیاست های اتحادیه جهانی رونق را از تورنمنت ها گرفته است. از سوی دیگر کشتی ایران هم که با حمایت یک حامی مالی و کمک وزارت ورزش و کمیته المپیک برنامه های خود را برای حضور در المپیک ۲۰۲۰ توکیو پیش می برد، نمی تواند جوایز دلاری بالایی برای تورنمنت های خود اختصاص دهد. چراکه در شرایط اقتصای کنونی حتی در برهه ای از زمان خرج روزمره خود را هم به سختی تأمین و اعزام به هشت تورنمنت بین اللملی را لغو کرده است.
در نهایت شاید بهتر است دلیل از رونق افتادن تورنمنت های بین المللی را در سیاست های اشتباه اتحادیه جهانی کشتی و متحدانش جستجو کرد.