نماد شهداي شهر دزفول
بچه‌هاي جبهه، دزفول را با نام شهر بي در و پيكرمي‌شناختند كه اين كنايه بود از موشك باران مكرر آن توسط دشمن‌بعثي؛ خصوصاً در اوايل جنگ كه هيچ حساب و كتاب خاصي‌نداشت، همه‌ي شهر را مي‌زدند. مد خل و مخرج و ابتدا و انتها نداشت؛همه‌ي شهر مثل هم آسيب ديده بود.
« شهر موشكها»، « شهر پاتك‌ها» و « شهر مقاومت» اسامي ديگري بود كه رزمندگان روي اين شهر گذاشته بودند. شهري كه تا آن زمان زخم دويست موشك و بيست هزارگلوله توپ دشمن را به جان خريده بود و هم چنان بر پا و استواربود.
در سال‌هاي دفاع مقدس، نمازجمعه باشكوه دزفول با حضوررزمندگان اسلام و پذيرايي مردم مقاوم آن ديار بعد از نمازجمعه درايستگاه‌هاي صلواتي، فراموش‌نشدني است. كه به عنوان شهر نمونه‌مقاومت شناخته شده است.
مروري بر تاريخچه درفول
دزفول از شهرهاي استان خوزستان در جنوب غربي ايران است كه بر روي رودخانه دز واقع شده است. نام دزفول برگرفته از پل دژ مانند آن است.
مناطق اطراف دزفول در حدود 5000 سال زيستگاه مردم اين نواحي بوده است.
مقبره هاي تاريخي بسيار زيادي از 1250 سال قبل از ميلاد مسيح تا حدود 600 سال بعد از آن در اين منطقه وجود دارند. آثار باستاني بسيار زيادي از كشفيات اين منطقه بدست آمده كه در موزه هاي شهر موجودند. مساجد و مقبره هاي بسياري ار قرن هاي 15 تا 19 هجري در شهر وجود دارند. دزفول اولين مركز تجاري شمال خوزستان است كه از طريق آن با استان لرستان ارتباط تجاري برقرار بوده است. دزفول از نظر توليدات كشاورزي ازجمله سبزيجات و صيفي جات مفام نسخت را در ايران در دست دارد. همچنين كارخانجات و كارگاههاي پنبه ريسي زيادي را در خورد جاي داده است. و هم اكنون صنايع كوچك و متوسط زيادي در اين شهر به توليد مشغولند. دزفول بر شاهراه ارتباطي تهران - اهواز (مركزاستان خوزستان) واقع است.
پل شهر دزفول
جاذبه جالب توجه شهر پل 410 متري (1345 فوت) و كماني شكل آن است كه عرض رودخانه دز را مي پيمايد. مورخين معتقدند كه تاريخچه اين پل به قرن چهارم بعد از ميلاد مسيح برمي گردد و همچنين قسمت اعظم آن در قرون 15 و 16 بعد از ميلاد بازسازي شده است. اين پل از سه طاق تشكيل شده است كه طاق وسط آن طول بيشتري دارد. اين پل در گذشته به مثابه دروازه غربي شهر بوده و عبور مرور آن كنترل شده است. نكته قابل توجه در مورد اين پل آن است كه هنوز هم عبور و مرور روي آن انجام مي شود و وسايل نقليه از اين پل جهت عظيمت به آن سمت رودخانه استفاده مي كنند. آسيابهاي آبي در زير اين پل جلوه با شكوه و ديدني به آن بخشيده اند. شايان ذكر است كه اين پل قديدمي ترين پلي است كه وسايل نقليه روي آن تردد دارند.
دزفول از شهرهايي است كه نقش وسيعي در پيروزي انقلاب اسلامي ايران دارد.
همچنين دزفول در زمان جنگ تحميلي عراق بر عليه ايران بارها مورد اصابت موشك هاي دشمن قرار گرفت و همچنين رشادت ها و از خودگذشتگي هاي اين ملت غيور و همچنين اهداء شهداي فراوان اين شهر موجب شد تا امام خميني(ره) در مورد اين شهر فرمودند : "دزفول دين خود را به اسلام ادا كرد".
ويراني هاي ناشي از جنگ تحميلي اكثرا در سال هاي بعد از ترميم شده است ولي هنوز آثاري از آن دوره برجاي مانده است. مقاومت هاي ملت غيور اين مرز و بوم موجب تا دزفول در اين دوره به شهر استقامت معروف گردد.
شهر قديمي دزفول بر كنار رود دز آرميده است. گرماي هوا در تا بستان گاهي تا 45 درجه هم مي رسد و اين گرما و رطوبت نسبتا زياد هوا شرايط سختي را در تابستان براي ساكنين ايجاد مي كند. آنها براي مقابله با اين مشكل در بافت خانه ها و شهر خود راهكار هاي بسيار جالبي را ابداع كرده اند. يكي از اين تدابير ايجاد فضاهايي در خانه ها به اسم «شبستان » و « شوادان » است.
شبستان همان زير زمين يا سرداب است كه در ساير نواحي گرم و خشك بسيار متداول است. اين شبستان ها گاهي تمامي سطح زير طبقه همكف را در بر مي كرفته است و سقف آن حدود يك متر از سطح حياط بالاتر بوده و مابقي شبستان در زير زمين قرار داشته است.
اين اتاقها در ايام تابستان يا موقعي كه هوا گرم بوده مورد استفاده قرار مي گرفته، ولي در ايامي كه حرارت بسيار طاقت فرسا بوده، اهل خانه به شوادان (شبادان) مي رفتند. شوادان شامل اطاق يا اطاقهايي است كه حدودا 6 الي 7 متر پايين تر از سطح حياط است. درجه حرارت در اين اتاقها در تمام طول سال تقريبا ثابت و برابر 25 درجه مي باشد. مردم در طول جنگ از اين شبستانها به عنوان پناهگاه استفاده مي كردند.
در تاريخ 28 آذر 1361 اين شهر زيبا مورد حملات شديد هوايي وموشكي بعثيان حاكم بر عراق قرار گرفت و بسياري از مردمان اين شهر شهيد پرور كه به شهر مقاومت معروف بود در خاك وخون غلطيدند.
بيش از يكصد و پنجاه موشك به دزفول اصابت كرد و پس از اين تاريخ به دليل اصابت موشكهاي فراوان ، دزفول به « بلد الصواريخ» - شهر موشكها - معروف گرديد.
هم اكنون وقتي دزفول را مي بيني شهري كه امروز اينقدر آرام و سرشار از زندگي است باور نمي كني روزي بر اثر بمباران و موشكباران بعثيها در حال نابودي بوده است.