حجت قاسم‌زاده اصل رییس انجمن صنفی فیلمنامه‌نویسان در گفتگو با خبرنگار مهر در نقد فیلمنامه‌های سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر عنوان کرد: به‌عنوان رییس انجمن فیلمنامه‌نویسان باید بگویم به لحاظ آماری در ۶، ۷ سال اخیر سهم اعضای انجمن فیلمنامه‌نویسان از فیلمنامه‌های تولیدات سینمایی هیچ‌وقت در یک سال بیش از ۳۰ درصد نبوده است. یعنی به طور میانگین سالانه ۷۰ درصد فیلمنامه‌ها توسط تازه واردهایی که عضو این انجمن نیستند، نوشته شده است.
وی ادامه داد: البته این موضوع یک چیز قهری و گریزناپذیر است و به نظرم اتفاق بدی نیست. بر همین مبنا هر سال سهم نویسندگان شناخته شده از تولیدات همان سال هم بیش از سی درصد نیست و این یک آمار واقعی است. ضمن اینکه اکثر این تازه‌واردها در سال بعد عضو جدید انجمن می‌شوند بنابراین این یک واقعیت آماری است که هر سال تکرار می‌شود و شخصا عیبی در آن نمی‌بینم. البته اینکه برخی می‌گویند سینمای ایران کوچک است و فیلم‌های کمی در آن وجود دارند یک بحث دیگر است.
سینمای ما بیشتر از فیلمنامه از فقر بصری رنج می‌برد یعنی نه زیبایی بصری داریم و نه معنا که این موضوعات من را رنج می‌دهدقاسم‌زاده اصل با اشاره به اینکه در این دوره از جشنواره اکثر کارگردانان خودشان فیلمنامه‌هایشان را نوشته‌اند، توضیح داد: البته مواردی وجود داشته که فیلمنامهنویس و کارگردان یک اثر یکی بودند اما نتیجه درخشانی را به همراه داشته‌اند از سوی دیگر مواردی را هم دیده ایم که این ۲ جدا بودند و نتیجه بدی داشته است و برعکس. بنابراین هر دوی این موضوعات اتفاق افتاده است اما من به لحاظ آماری نمی‌دانم که کدام درست‌تر است ضمن اینکه این تصور که یک نفر به سبب اینکه ۲ کار را با هم انجام می‌دهد و نمی‌تواند مدیریت درستی داشته باشد، غلط است چون کارگردان‌های زیادی داریم که فیلمنامهنویس هستند و آثار خوبی هم تولید کرده‌اند اما گاهی اوقات شاهد این موضوع هستیم که ولعی در برخی از کارگردان‌ها وجود دارد و دوست دارند با کمترین بهانه و کمترین نقش در فیلمنامه، اسم خودشان را کنار فیلمنامهنویس اضافه کنند و به عنوان یک فیلمساز مولف شناخته شوند من نمی‌دانم منشا این موضوع چیست اما می‌دانم که آنها دوست دارند به صورت حق یا ناحق به عنوان مولف به حساب بیایند که معمولا این اتفاق به ناحق رخ می‌دهد.
قاسم‌زاده اصل در بخش دیگر از صبحت‌هایش با انتقاد از فیلمنامه‌های این دوره از جشنواره بیان کرد: من کم و بیش آثار این دوره از جشنواره را دیده‌ام و باید بگویم تاکنون فیلمی ندیده‌ام که فیلمنامه درخشانی داشته باشد. ضمن اینکه بیشتر فیلم‌های علاوه بر داشتن ضعف فیلمنامه ضعف ساختاری هم دارند از همین رو تعجب می‌کنم که چگونه ساخته شده‌اند چون غلط‌های فاحش دراماتیک دارند و جالب‌تر اینکه بدون اینکه آنها متوجه شوند فیلم را با همین ضعف‌ها و غلط‌ها جلو برده اند.
وی افزود: از سوی دیگر وقتی مصاحبه‌های کارگردان‌ها را می‌خوانم و می‌بینم که اتفاقا به این غلط‌ها افتخار می‌کنند و خبرنگارانی را که در این باره انتقاد می‌کنند، بی سواد خطاب می‌کنند تعجب می‌کنم اما آنها در زمان اکران جواب این اشتباهات را می‌گیرند چراکه مخاطب این ضعف‌ها را پس می‌زند و در نتیجه موفق نمی‌شوند. این نکته را هم باید اضافه کنم سینمای ما بیشتر از فیلمنامه از فقر بصری رنج می‌برد یعنی نه زیبایی بصری داریم و نه معنا که این موضوعات من را رنج می‌دهد.
این فیلمنامهنویس و کارگردان درباره موضوعات آثار این دوره از جشنواره فیلم فجر و نشان دادن برخی از روابط در آنها عنوان کرد: من کمترین تعلق خاطری به این گونه فیلم‌ها ندارم ولی اگر بپذیریم که سینما و تلویزیون باید آیینه تمام‌نمای جامعه باشند و این اتفاقات در جامعه وجود دارد بنابراین باید دیدن این روابط در فیلم‌ها را هم بپذیریم. البته من این اتفاق را نفی یا تایید نمی‌کنم اما لاجرم باید سراغ ساخت این فیلم‌ها برویم. این را هم باید بپذیریم که برخی از قبح‌ها در جامعه شکسته شده و نمی‌شود ظاهرمان را بزک کنیم در حالی که در باطن دچار ضعف هستیم البته این به این معنی نیست که در فیلم هایمان این روابط اشتباه را توصیه کنیم.
رییس انجمن صنفی فیلمنامه‌نویسان در بخش دیگر از صبحت هایش با بیان اینکه مرد ستیزی عجیبی در برخی از فیلم‌ها وجود دارد، مطرح کرد: نمی‌دانم چرا مردها در فیلم‌ها انقدر بد نشان داده می‌شوند و گویا یک مرد ستیزی در فیلم‌ها وجود دارد. البته به نظر می‌رسد چنین کارگردان‌هایی این موضوع را برای به دست آوردن مخاطبان زن انجام می‌دهند این را هم باید بگویم همان روزی که در سینما و تلویزیون مردها رقصنده شدند آسیب‌ها ظاهر شد و رفته رفته دیدیم که آنها ناهنجاری‌هایی زیادی مثل تمایلات عجیب و غریب جنسی دارند و از طرف دیگر به صورت پیش فرض این بحث مطرح شد که در جامعه به زن‌ها ظلم می‌شود.