به گزارش خبرنگار مهر، نشست رسانه‌ای فیلم مستند «تمام چیزهایی که جایشان خالی است» به کارگردانی زینب تبریزی ظهر امروز پنجشنبه ۱۸ بهمن ماه در خلال سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر در پردیس ملت؛ سینمای رسانه‌ها برگزار شد.
زینب تبریزی در ابتدای این نشست عنوان کرد: حسرت من این است که این کاش فیلم بیشتر دیده شود و دوست داشتیم بیشتر مورد محبت دوستان رسانه قرار بگیریم اما به این نتیجه رسیدم که نمی‌شود کسی را به زور مجبور کرد فیلم را ببیند.
امید بلاغتی مشاور تهیه‌کننده این اثر عنوان کرد: البته این موضوع مربوط به رسانه نیست بلکه مربوط به ساعت آن است. فکر می‌کنم جشنواره فیلم فجر، رودربایستی با مستند دارد که نه می‌تواند آن را بپذیر نه آن را کنار بگذارد و این کمی عجیب است یا باید بپذیریم که مستندها هم قرار است دیده شوند یا قرار نیست این اتفاق بیفتد بنابراین در ساعت یک نمی‌توانیم این انتظار را داشته باشیم که مخاطب زیادی داشته باشیم.
وحید محسنی کاراکتر «تمام چیزهایی که جایشان خالی است» توضیح داد: من نه بازیگری بلد بودم و نه سخنرانی بلدم اما خانم تبریزی پیشنهاد حضور در این اثر را داد که ابتدا نپذیرفتم اما بعد فکر کردم یاد و خاطره همسرم باقی می ماند که قبول کردم این فیلم ساخته شود.
تبریزی هم عنوان کرد: شاید بشود گفت وحید محسنی کارگردان دوم این اثر است چون آرشیو قوی داشت که اگر نداشت دست من خالی می ماند.
این کارگردان اظهار کرد: شاید چهار بار متن برای این اثر نوشتیم و ابتدا چیزی بود که از تمام تحقیقاتم از روند زندگی مهناز علیمردانی نشات گرفته بود و قرار بود این زن نشان دهنده یک فرد مبتلا به سرطان سینه باشد اما بخش هایی از فیلتر ذهنی من و نویسنده رد شد و پالایشی روی آن صورت گرفت. می خواستیم یک فضای زنانه ایجاد کنیم و بخشی از آن را خودمان ایجاد کردیم.
جمیله مظفری دیگر کاراکتر این اثر هم مطرح کرد: سرطان هیچ جایی نبود که زندگی را برای ما متوقف کند همه خانم ها وقتی این فیلم را دیدند متوجه شدند سرطان هیچکسی را گزینش نمی‌کند و به سراغ هرکسی می‌رود. به نظرم فیلم تبریزی پایه گذار دیگر فیلم ها می‌شود تا ما را به عنوان قهرمان نشان دهد.
تبریزی هم توضیح داد: به نظرم مهمترین دشواری این فیلم تامین هزینه آن بود که فیلم را به دو بخش تقسیم کرد ضمن اینکه فیلم یک ویژگی منحصر به فرد دارد که آن هم این است که بخشی از سرمایه تمام چیزهایی که جایشان خالی است توسط مردم و از سوی حامی جو تامین شد.
عطیه عطارزاده مشاور کارگردان هم تصریح کرد: تمام چیزهایی که جایشان خالی است زبان خاص ترس نسبت به دیگر مستندها داشت و از المان‌های سینمایی استفاده می‌کرد از همین رو یکی از دشواری‌های خانم تبریزی این بود که این زبان را بسط دهد می توانم بگویم این تجربه بسیار برای من جالب بود.
صبا ندایی آهنگساز این اثر هم عنوان کرد: به نظرم جای یک منتقد موسیقی در فیلم خالی است و منتقدان ما درباره موسیقی خیلی کمتر می‌دانند سال پیش یکی از فیلم‌ها بدون داشتن موسیقی کاندیدای موسیقی متن شد در حالی که رسالت اصلی جشنواره به‌ویژه در حوزه مستند که بسیاری از اعضای آن تازه وارد هستند این است که جوانان را به سینمای مملکت معرفی کند و بچه ها در حاشیه باشند از همین رو خواهشم این است که به بقیه رشته‌ها هم توجه شود و دوست داریم دیده شویم.
حسن شبانکاره صداگذار تمام چیزهایی که جایشان خالی است نیز گفت: کار در این فیلم به دلیل اینکه اتفاق اصلی رخ داد و بعد گروه فیلمساز به لوکیشن رسید، کمی سخت بود.
سولماز غنی راوی این فیلم هم اظهار کرد: من این فیلم را خیلی دوست داشتم اما از تکنیک خاصی استفاده نکردم چراکه فیلم بسیار سخت بود و چند جلسه اول می‌خواندم و گریه می‌کردم چون حس سنگینی داشت.
تبریزی ادامه داد: در فیلم های آرشیوی که دیدم برای اولین بار وقتی با صدای مهناز آشنا شدم متوجه شدم صدای او بسیار شبیه صدای سلماز است از همین رو او را انتخاب کردیم.
وی عنوان کرد: بخشی از سختی ساخت این فیلم این بود ک هیچ بیمارستانی به اما اجازه ورود نمی‌داد اما در نهایت در یک بیمارستان آن هم به واسطه آشناهایی که داشتیم توانستیم تصاویری تهیه کنیم.