به گزارش خبرنگار مهر، فدراسیون تکواندو اواسط هفته گذشته اقدام به معرفی کادر فنی تیم‌های مردان و زنان دانشجویان برای حضور در یونیورسیاد ناپل نمود. در کمال تعجب در این تیم‌ها نیز فریبرز عسکری و مهرو کمرانی به عنوان سرمربی مسئولیت خواهند داشت. مربیانی که هم اکنون هدایت تیم ملی را نیز برعهده دارند.
چندی قبل نیز وحید عبداللهی به عنوان مربی به کادر فنی تیم ملی اضافه شد تا در کنار عسگری و بسحاق فعالیت خود را آغاز کند. عبداللهی تا همین چند ماه قبل مسئولیت تیم ملی نوجوانان را در رقابتهای جهانی برعهده داشت و سال آینده نیز دوباره هدایت تیم نوجوانان را برای مسابقات قهرمانی آسیا برعهده او خواهند گذاشت.
اینکه چرا فدراسیون تکواندو در هر دوره دایره انتخاب مربیان تیم‌های ملی را بسته‌تر از قبل می‌کند سوالی است که همه اهالی تکواندو بخصوص آنها که در لیگ، کلاس‌های آموزشی و بخش ورزش تکواندو در دانشگاه‌ها مربیگری می‌کنند مشتاقند تا جواب قانع کننده ای برای آن پیدا کنند!
سید نعمت خلیفه چند سالی است که با تیم‌های دانشجویان بهترین نتایج را کسب می‌کند و مشخص نیست چرا بی دلیل کنار گذاشته شد؟ اینکه فریبرز عسگری با تیم ملی روند خوبی را دنبال می‌کند هیچ شکی نیست و قصد نداریم توانایی بالای مربیان فعلی تیم ملی را زیر سوال ببریم و برعکس به کار و نتایج آنها نیز امیدواریم. ولی چه زمانی باید به مربیان شاغل در لیگ و به نوعی سازنده هامیدان داده شود؟
در بخش بانوان نیز شاهد همین رویه هستیم و مهرو کمرانی با وجود نتایج نه چندان جالب توجه برای هر تیمی که در سطح ملی نیاز باشد مد نظر مسئولان فدراسیون قرار می‌گیرد. از نوجوانان گرفته تا دانشجویان و.......! گویی دیگر مربی در بخش بانوان فعالیت ندارد و فقط و فقط این مربی که چند سالی است نان موفقیت‌های «کیمیا» را می‌خورد، انتخاب شود.
مربیانی که در رقابتهای مختلف داخلی توانایی‌های خود را به نمایش می‌گذارند تا کی باید نظاره گر حضور مربیان محبوب فدراسیون باشند. مربیانی که از دانشجویان به تیم ملی، از ملی به ارتشها، از نوجوانان به بزرگسالانو … کوچ می‌کنند؟ مگر قرار نبود شورای فنی در خصوص مربیان تیم ملی تصمیم بگیرد؟ سرنوشت این شورا به کجا رسید و نحوه و سازوکار انتخاب‌ها چگونه است؟ چرا مربیان ملی از یک باشگاه خاص انتخاب می‌شوند و سرپرست این باشگاه به واسطه همین انتخاب‌ها در تکواندو جولان می‌دهد و کسی جلودارش نیست؟ از این دست سوالات در تکواندو زیاد است و متأسفانه پاسخی برای آن یافت نمی‌شود.
به نظر می‌رسد نادیده گرفتن مربیان پرتلاشی که بدون چشمداشت فعالیت می‌کنند به تکواندو لطمه خواهد زد و پولادگر برخلاف قول‌هایی که در مجمع به اهالی تکواندو داده بود همچنان روی رویه سابق خود حرکت می‌کنند و این برای رشته‌ای که در حال بازیابی بدنه از دست رفته قهرمانی است، به شدت مخرب است!
* محمد بیرامی