به گزارش خبرگزاری مهر، مهدی چمران در ابتدای سخنان خود گفت: مدیریت شهری در کشور جایگاه درستی ندارد و بهتر بگوییم این جایگاه به‌درستی تبیین نشده است. امروز شورای شهر، شورای شهر نیست بلکه شورای شهرداری است و بخش عمده‌ی مشکلات از همین‌جا ناشی می‌شود یعنی جایی که ما نمی‌توانیم برای تمامی مسائل شهر تصمیم‌گیری کنیم.
وی ادامه داد: اتفاقاً از اولین اقداماتی که در بدو کار شورای دوم در دستور قراردادیم همین موضوع بود و در این راستا تعاملاتی با وزارت نیرو داشتیم و برای آب و برق تهران و ساماندهی آن برنامه ۵ ساله هم نوشتیم که البته الزام قانونی برای آن‌ها نبود.
چمران افزود: لذا باید گفت اگر مدیریت شهری به همین وضع بخواهد ادامه پیدا کند قطعاً به‌جایی نمی‌رسیم و ناگزیر به ایجاد مدیریت یکپارچه و هماهنگ هستیم.
ریس سابق شورای شهر تهران گفت: امروز اگر بخواهیم بر چالش‌هایی نظیر حریم تهران فائق آییم باید مدیریت یکپارچه شکل گیرد. در حال حاضر محدوده داخلی شهر تهران نسبت به خودش کوچک‌تر از محدوده‌ی خیلی از شهرهاست، امروز متوسط رشد جمعیت شهر تهران از متوسط رشد جمعیت کشور کمتر است، امروز مساحت تهران حتی از ۷۰۰ کیلومترمربعی که در طرح جامع بوده کمتر شده اما آنچه موجبات بروز مشکلات است رشد بادکنکی شهرهای اطراف تهران است که متصل شده‌اند و امروز شاهد چالش‌های فراوان در حوزه حریم هستیم. چراکه در این موضوع شاهد تصمیمات جزیره‌ای هستیم. امروز اگر می‌بینیم مشکلات مرتضی گرد بر تهران هم سایه می‌افکند در سایه تصمیم‌گیری‌های جزیره‌ای است.
چمران در ادامه با اشاره به مجادله مستمر مدیریت شهری با دولت در راستای تحقق یکپارچگی مدیریت شهری افزود: ما تلاش‌های فراوانی هم در راستای تحقق مدیریت یکپارچه صورت دادیم، در دولت هشتم این مهم تصویب شد اما در دولت نهم رد شد، دولت نهم آن را به فراموشی سپرد و دولت دهم به مجلس نفرستاد و امروز بعد از مهروموم‌ها سندی در این راستا به مجلس ارسال‌شده است.
مهدی چمران گفت: موضوع بعدی در مدیریت شهری ایجاد درآمدهای پایدار است که اگر این درآمدها نباشد بسیاری از طرح‌های مغفول می‌ماند.
وی افزود: درزمانی که ما شورای شهر بودیم بسیار سفت‌وسخت تر سیستم تر بر صدور پروانه‌ها نظارت داشتیم و لحظه‌ای این روند را چک می‌کردیم، همه شوراهای معماری مناطق را رصد می‌کردیم و حتی با تلفن جلوی تخلفات را می‌گرفتیم اما باز اجرا می‌شد چون شهردار منطقه باید درامد داشته باشد، اگر هم درامد نداشت نمی‌توانست پروژه‌ها را اجرا کند. لذا درآمدهای پایدار باید برای شهر ایجاد شود و در مجلس شورای اسلامی نصیب گردد.
چمران در ادامه و در پاسخ این سؤال که آیا چارچوب تقنینی بر مدیریت شهری تهران حاکم است گفت: قانون شهرداری ما خوب است و ما تلاش کردیم عوض نشود. کاستی دارد ولی اگر این کاستی‌ها اصلاح می‌شد مشکلات بیشتری به وجود می‌آمد. به‌عنوان‌مثال پیشنهاد داده بودند که حق رأی رئیس شورای شهر در کمیسیون ماده ۵ حذف شود که البته به اجرا درآمد اتفاقاً در آن دوره تنها عضوی از شورا که تخصص معماری و شهرسازی داشت بنده حقیر بودم آیا این به صلاح بود! پیشنهاد دادند عضویت عضو شورای شهر در گروه ماده ۱۰۰ لغو شود که ما جلواش را گرفتیم، در کنار اصلاح قانون شهرداری چندین و چند اشکال دیگر می‌خواستند وارد کنند و لذا نگذاشتیم قانون سال ۱۳۳۵ آن‌گونه که پیشنهاد دادند اصلاح شود. این قانون خوب است و اگر خوب اجرا شود قانون خوب و محکمی است.
چمران در خصوص سیاسی بودن مدیریت شهری نیز گفت: قطعاً افراد دارای تفکر سیاسی هستند اما آنچه باید از آن پرهیز شود سیاسی‌کاری است. ما همیشه اصرار فراوان داشتیم کار در مدیریت شهری سیاسی نباشد و حتی نطق‌های سیاسی را حذف می‌کردیم. این بزرگ‌ترین آسیب است.