هادی دهقانی در گفتوگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: یکی از تأکیدات وزارت بهداشت از اواخر سال ۹۶ راهاندازی مراکز غربالگری سرطان در معاونت بهداشتی و مراکز تشخیص زودهنگام سرطان در معاونت درمان دانشگاههای علوم پزشکی است.
مسئول مرکز جامع بیماریهای خاص خراسانجنوبی بیان کرد: در این راستا و با توجه به جمعیت بالای ۵۰ هزار نفر در خراسانجنوبی سه مرکز تشخیص زودهنگام در بیمارستان ایران مهر در بیرجند، بیمارستان شهدای قائن و بیمارستان مصطفی خمینی طبس راهاندازی و زیر ساختهای آن آماده شده است.
دهقانی با اشاره به اینکه مرکز طبس به دستگاه ماموگرافی مجهز است، ادامه داد: هر کدام از این سه مرکز باید به دستگاههایی چون ماموگرافی، سونوگرافی و کولونوسکوپی تجهیز شوند.
وی با اشاره به اینکه این دستگاهها توسط وزارت بهداشت برای ۱۰۰ مرکز تشخیص زودهنگام در دست احداث در کشور خریداری میشود، افزود: امیدواریم با غربالگری و راهاندازی مراکز تشخیص زودهنگام گام بسیاری بزرگی در درمان انواع سرطان برداشته شود.
مسئول مرکز جامع بیماریهای خاص خراسانجنوبی گفت: برنامه عملیاتی در این مراکز با آموزش چهار نیروی متخصص زنان، جراحی، رادیولوژی و گوارش انجام میشود و سپس اقدام به ارائه خدمت خواهند کرد.
دهقانی با اشاره به شیوع بیشترین سرطانها در کشور و خراسانجنوبی اظهار کرد: وزارت بهداشت با توجه به شیوع سرطان سینه، روده بزرگ، دهانه رحم و گوارش برنامههای خود را بر محور این چهار نوع سرطان دارد.
وی در پاسخ به این سوال که افراد با مشاهده چه علائمی مشکوک به سرطان شده و باید به پزشک مراجعه کنند، بیان کرد: در مورد غربالگری و تشخیص سرطان باید دو قسمت را مد نظر قرار داد.
مسئول مرکز جامع بیماریهای خاص خراسانجنوبی ادامه داد: گاه فردی علائمی چون وجود توده در سینه، خون در مدفوع و یا رفلاکس معده داشته که مشکوک به سرطان است و در صورت وجود زمینه خانواده حتماً باید آزمایشهای تکمیلی را انجام دهد.
دهقانی گفت: اما گاه فرد علائمی ندارد ولی به واسطه زمینه خانوادگی، نوع محل زندگی و کار احتمال سرطان را داده و غربالگری درباره او انجام میشود.
وی اظهار کرد: اگر با توجه به آگاه سازی مردم، افراد در همان مراحل اولیه بیماری سرطان به پزشک مراجعه کرده و این بیماری به موقع تشخیص داده شود میتوان گفت احتمال درمان وی بسیار بالا است.
مسئول مرکز جامع بیماریهای خاص خراسانجنوبی یادآور شد: اما اگر بیماری فرد دیر تشخیص داده شود و سرطان او پیشرفت کرده باشد نمیتوان به صورت قطع و یقین سخن از درمان او گفت.