به گزارش خبرنگار مهر، از قدیم گفته‌اند؛ «به حسابت بِرس تا به حسابت نَرِسند». این حکایت شده حکایت فوتبال ما که آنقدر به حساب خودش نرسید تا به حسابش رسیدند. عملکرد نهادهای نظارتی فدراسیون فوتبال از جمله کمیته‌های انضباطی و اخلاق، همواره مورد انتقاد اهالی فوتبال قرار داشته و به بسیاری از آرای آنها نقد وارد شده است.
یکی از نقدهای وارده به این کمیته‌ها و به خصوص کمیته اخلاق، بی تفاوتی به تخلفات کلان فوتبال و پرداختن به پرونده‌های کم اهمیت تر، اما رسانه‌ای تر است.
در سالهای گذشته تخلفات مالی و فسادهای مالی متعددی در حوزه فوتبال شاهد بودیم که کمیته اخلاق بی تفاوت از کنار آنها عبور کرد. حتی بسیاری از اتفاقات پشت پرده و تعیین کننده فوتبال بود که از دید مسئولان این کمیته دور ماند و حتی بعد از طرح این تخلفات در رسانه‌ها، باز هم کمیته اخلاق بر خلاف انتظار، واکنش خاصی به این موضوع نداشته است.
یکی از بارز ترین نمونه‌های این موضوع، «حسین هدایتی» است. وی متهم به فساد مالی است و دومین جلسه دادگاه علنی‌اش نیز برگزار شد.
در پرونده وی اتهاماتی مثل پول‌شویی، خیانت در امانت، اختلاس و… به چشم می‌خورد. این فرد که سالهاست در فوتبال حضور دارد، بخشی از پول‌های نامشروعی که به دست آورده بود را در فوتبال هزینه کرد و حتی بخش زیادی از این پول‌ها در پشت پرده فوتبال هزینه شده است.
کمتر کسی از اهالی فوتبال بود که از سال‌ها قبل در خصوص شبهه دار بودن پول‌های حسین هدایتی تردید داشته باشد. اما همین کمیته اخلاق با بی تفاوتی خاصی از حضور حسین هدایتی در فوتبال و خرج کردن پول‌های نامشروع عبور می‌کند.
بی تفاوتی کمیته اخلاق به حضور فردی مثل حسین هدایتی در فوتبال بیشتر از سه علت نمی‌تواند داشته باشد.
۱- کمیته اخلاق کلاً از موضوع هدایتی و شبهه دار بودن پول‌های وی بی اطلاع بوده است.
۲- کمیته اخلاق از کم و کیف پول‌های هدایتی مطلع بوده اما با مصلحت اندیشی از این موضوع عبور کرده است.
۳- کمیته اخلاق از کم و کیف پول‌های هدایتی مطلع بوده، قصد ورود به این پرونده را داشته، اما به هر علتی از ورود به این پرونده پرهیز کرده است.
پر واضح هست که هر کدام از این سه علت از عذر و تقصیر کمیته اخلاق نمی‌کاهد. کمیته اخلاق آنقدر به مورد حسین هدایتی رسیدگی نکرد تا قوه قضائیه به این پرونده ورود کرد.
هدایتی اولین بدهکار بانکی نبود که به قصد شهرت طلبی و ایجاد رانت‌های جدید وارد فوتبال شد و آخرین نفر هم نخواهد بود. اما هرگز با این افراد سودجو برخوردی صورت نگرفته است.
در گذشته فسادهای مالی در فدراسیون اتفاق افتاده که کمتر دیده شده از سوی نهادهای نظارتی فدراسیون مورد توجه قرار گیرد. در دوره ریاست گذشته فدراسیون فوتبال یکی از مسئولین این فدراسیون که نسبت فامیلی هم با یکی از مدیران ارشد داشت تحت تعقیب دستگاه قضائی قرار گرفت و کارش به زندان کشید.
همچنین در دوره رئیس سابق، یکی از مدیران ارشد فدراسیون مورد اتهام فساد مالی قرار داشت و چندین نوبت توسط دستگاه‌های نظارتی و قوه قضائیه مورد بازجویی قرار گرفت که در این مورد هم پیش از ورود قوه قضائیه، از نهادهای نظارتی فدراسیون خبری نبود.
در حال حاضر هم یکی از مدیران ارشد و سابق فدراسیون که مدتی است به ظاهر سمتی در فدراسیون ندارد دارای اتهاماتی از این دست می‌باشد که در این مورد هم هیچ خبری از نهادهای نظارتی فدراسیون و به خصوص کمیته اخلاق نیست.
بی تفاوتی کمیته اخلاق به تخلفات بزرگ که از سوی اسم‌های بزرگ صورت گرفته به موازات رسیدگی به خیلی از تخلفات دیگر که از سوی افراد کم جایگاه صورت گرفته قدری عجیب است.
شاید کمیت پرونده‌های مورد رسیدگی از سوی کمیته اخلاق بالا باشد، اما کیفیت آن نمی‌تواند چندان بالا و قابل قبول باشد.