به گزارش خبرنگار مهر، طی سال‌های اخیر ترانه و قطعات گوناگونی در حوزه بهاریه‌ها و موسم نوروز توسط خوانندگان مطرح موسیقی پاپ ایران تولید و به علاقه‌مندان و دوستداران هنر موسیقی ارائه شده است. آثاری که عمدتاً نویدبخش روزهایی سرشار از زیبایی طبیعت، امید و فرح‌بخشی است که مخاطب را یا در آستانه شروع یک تحول یا در پیش روی رویدادی قرار می‌دهد که بوی تازگی و طراوت می‌دهد. یکی از خوانندگانی که به طور حتم در القای یک تصویر واقع‌گرایانه مبتنی بر زیبایی‌های فطری طبیعت تلاش بسیار ارزشمند و مؤثری را انجام داد زنده‌یاد محمد نوری است که در دوران بسیار ارزشمند و تأثیرگذارش در عالم موسیقی تحولی شگرف را در فضای موسیقی پاپ کشورمان ایجاد کرد و موجب شد تا مخاطبان بسیاری ترغیب به شنیدن آثاری شوند که سراسر سادگی و بی پیرایگی بود.
محمد نوری به مدد استفاده از آثار ادبی ترانه‌سرایان و شاعران مطرح کشورمان و همچنین همکاری با آهنگسازان سرشناسی چون محمد سریر بود که آثار بسیار ارزشمند و کم نظیری را به جامعه موسیقی پاپ ایران عرضه کرد و هنوز هم اگر کارشناس و هنرمندی بخواهد به ذکر مثال پیرامون آثار ارزشمند این گونه موسیقایی در ایران بپردازد قطعاً آثار زنده‌یاد نوری در ردیف این ذکر مثال‌هاست.
بدون تردید محمد نوری با خواندن این اشعار جاودانه و الهام بخش در سال‌هایی که از فضای مجازی و دنیای گسترده شبکه‌ها و ابزار و ادوات موسیقی ایران آنچنان خبری نبود، بهارها و نوروزهای متفاوتی را برای مخاطبانش رقم می‌زد «بهار می آمد» هم یکی از همین قطعه‌های خاطره ساز و نوستالژیک است که سال ۱۳۷۶ به عنوانی یکی از قطعات آلبوم «جاودانه با عشق» به آهنگسازی محمد سریر در قالب همان نوار کاست‌های خاطره‌ساز روانه بازار موسیقی و با استقبال بسیار خوب مخاطبانی مواجه شد.
نوری از جمله هنرمندانی است که صدایش یادآور لحظه‌های ناب و پر از محبتی است که هم با ترانه‌های ملی میهنی‌اش و هم با ترانه‌های عاشقانه اش جاودانه‌ترین خاطرات برای نسل بزرگی از مخاطبان موسیقی رقم زد.
این هنرمند که سال ۱۳۸۹ بعد از مدت مبارزه با بیماری دار فانی را وداع گفت از جمله خوانندگانی بود که به موسیقی به‌عنوان یک زبان جهانی در جهت انتقال مفاهیم انسانی نگاه می‌کرد و در اشعار و ترانه‌هایی که با این هدف و معیار انتخاب می‌کرد نهایت تلاش و کوشش را انجام می‌داد تا گوش شنیداری مخاطب شنونده نوعی از موسیقی باشد که در عین جذابیت‌های بصری و امروزی دربرگیرنده اندیشه‌های برگرفته از فرهنگ ایرانی و انسانی باشد.
این چهره ماندگار موسیقی ایران در طول عمر گرانمایه خود توانست ضمن اجرای تعداد زیادی از آثاری که امروزه از آنها به‌عنوان کارهای خاطره‌انگیز و نوستالژیک یاد می‌کنیم، فضای جدید و نوگرایانه ای را در موسیقی پاپ ایران ایجاد کند که بسیاری از هنرمندان و کارشناسان مطرح موسیقی کشورمان از این آثار به‌عنوان الگوهایی ارزشمند و معتبر در موسیقی پاپ یاد می‌کنند. آثاری که با استفاده از نبوغ آهنگسازان تحصیل‌کرده‌ای چون محمد سریر و انتخاب درست و هوشمندانه اشعار و ترانه هم به دل مخاطبان خاص جامعه ایران و هم به دل مخاطبان علاقه‌مند موسیقی پاپ کشورمان بنشیند.
بدون تردید محمد نوری با خواندن این اشعار جاودانه و الهام بخش در سال‌هایی که از فضای مجازی و دنیای گسترده شبکه‌ها و ابزار و ادوات موسیقی ایران آنچنان خبری نبود، بهارها و نوروزهای متفاوتی را برای مخاطبانش رقم می‌زد که در اوج آرامش و دمیدن روح حیات، هیجان آدمی را برای تغییر و ورود به طبیعت نو در جهت انسان بودن دوچندان می‌کرد.
نوری به زعم بسیاری از کارشناسان در موسیقی پاپ ایران شرایطی را ایجاد کرد که ادبیات جدی ایران با آثار شاعرانی چون نیما یوشیج، سهراب سپهری، حسین منزوی، شیون فومنی و تعدادی دیگر از شاعران معاصر در قالب بهاریه‌ها و موضوعات دیگر آنچنان به دل مخاطب رسوب کند که تا مدت‌ها نیز هیچ جایگزینی برایشان پیدا نخواهد شد.
زنده یاد محمد نوری اول دی ماه سال ۱۳۰۸ در تهران متولد شد. او تئوری موسیقی را نزد سیروس شهردار و فریدون فرزانه، اساتید هنرستان عالی موسیقی، فراگرفت. وی شیوه آواز خود را متأثر از بافت و غنای زخمه‌ایِ اساتیدی چون حسین اصلانی، ناصر حسینی، و محمد سریر می‌دانست.
او با تکیه بر تحصیلات هنرستانی و دانشگاهی خود، توانست هویت مستقلی به این اندیشه و گرایش ببخشد و با اجرای آثار استادانی که به آن اشاره شد فضای متفکرانه‌ای به گونه آوازیِ داد. آوازهای این استاد، طی پنج دهه، در میان سه نسل، شأن و اعتبار ویژه‌ای کسب کرده‌است. این هنرمند در حاشیه سال‌های پرتلاش، با اجرای بیش از سیصد قطعه آوازی، تقریر و ترجمه مقالات و سرودن اشعاری از ترانه‌های ماندگار، بیش از پیش خود را در دل مردم این مرزوبوم جا داد.