به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از سایت جایزه، بارت موییرت در سال ۱۹۶۴ به دنیا آمد و در شهر آنتورپ واقع در بلژیک زندگی می‌کند. او نخستین رمانش را در ۱۹ سالگی نوشت و از آن موقع تا به حال بیش از ۵۰ عنوان از کتاب‌های تصویری گرفته تا رمان‌های کودک و نوجوان و کتاب‌های شعر منتشر کرده است. کتاب‌های خوش‌نقد او به بیش از ۲۰ زبان ترجمه شده‌اند و او همچنین فیلمنامه تلویزیونی و تئاتر می‌نویسد، چند رمان ترجمه کرده و نویسندگی خلاقانه درس می‌دهد.
موییرت بعد از اینکه خبر برنده شدن این جایزه را شنید گفت: «وقتی ۹ ساله بودم کتاب‌های آسترید لیندگرن را می‌خواندم و دنیای او مانند خانواده خودم بود و دنیای واقعی‌ام مانند دنیای او بود. بعداً دیدم که دنیای او درباره شمول است و این خیلی برایم خوشحال‌کننده بود چون من در خانواده‌ای بزرگ کوچک‌ترین فرزند بودم و همیشه حس تنهایی می‌کردم».
هیأت داوران درباره او گفت: «زبان متراکم و موزیکال موییرت پر از احساسات سرکوب‌شده و اشتیاقات گفته‌نشده است. او روابط را در نقطه بحران با ضرورتی سینمایی به چهره می‌کشد، حتی در حالی که روایت‌های پیچیده او راه‌هایی جدید برای حرکت به سمت جلو پیشنهاد می‌کنند».
هیأت داوران در ادامه بیانیه خود می‌گوید: «کشیدن صحنه‌هایی زیبا و خالص از کودکی پاک چیزی نیست که علاقه برنده امسال ما را جلب می‌کند. او ترجیح می‌دهد به ما زندگی را با تمام جنبه‌های مختلفش نشان دهد و به سوال‌هایی بنیادی به شیوه‌ای واقع‌گرایانه، شاعرانه و متفکرانه می‌پردازد».
جدیدترین رمان او «این روزها همه متاسف‌اند» در اکتبر ۲۰۱۸ منتشر شد و نمایشی تیز و احساسی از دختری ۱۲ ساله به نام بیانکا است. شاهکار او «عشق است که درک نمی‌کنیم» محصول سال ۱۹۹۹ داستان خانواده‌ای را از دیدگاه دختری ۱۵ ساله تعریف می‌کند که در حال از هم پاشیدن است. در کتاب اتوبیوگرافی «برادران» سال ۲۰۰۲، موییرت با گرما و شوخ‌طبعی درباره بزرگ شدن در خانواده‌ای که هفت فرزند داشت می‌نویسد. این کتاب روی صحنه تئاتر هم رفت و خود موییرت در آن نقشی ایفا کرد.
علاقه شدید این نویسنده به موسیقی بسیار روی نوشته‌هایش تأثیر گذاشته است. تعداد زیادی از کتاب‌های او از ژانر یا آهنگی خاص الهام گرفته‌اند. به طور مثال، آهنگ «این چکمه‌ها برای راه رفتن درست شده‌اند» نانسی سیناترا الهام‌بخش یکی از کتاب‌های او بود و بسیاری از کتاب‌هایش با سی‌دی به دست مشتری می‌رسند.
جایزه یادبود آسترید لیندگرن در مراسمی که روز بیست‌وهفتم ماه مه سال ۲۰۱۹ در تالار کنسرت استکهلم برگزار می‌شود توسط شاهزاده خانم ویکتوریا اهدا خواهد شد.
این جایزه بزرگ‌ترین جایزه جهان برای ادبیات کودکان و نوجوانان است. این جایزه که شامل مبلغی معادل پنج میلیون کرون سوئد هم می‌شود، سالانه به یک یا چند برنده اهدا می‌شود و تمام نویسندگان، تصویرگران و داستان‌سرایان شفاهی می‌توانند در آن شرکت کنند. هدف این جایزه ترفیع علاقه نسبت به ادبیات کودک و نوجوان است.
بارت بودوین پیتر موییرت کوچک‌ترین فرزند از میان هفت برادر است و نام خودر را از شخصیت بارتی در مجموعه کتاب‌های آن دی وریس انتخاب کرده است. او اولین کتابش را سال ۱۹۸۳ منتشر کرد و اولین جایزه کتاب را با همان کتاب از آن خود کرد. وی سال ۱۹۸۹ کتاب بعدی‌اش را با عنوان «سوزان دانتین» منتشر کرد که معتقد است با آن به عنوان یک نویسنده واقعی و یک مؤلف وارد دنیای نشر شده است.
سال ۱۹۹۲ او برنده جایزه کتاب «بوکن‌لوو» شد و سال ۱۹۹۳ جایزه کتاب ایالت آنتورپ و جایزه ایالت وست فلاندر را برای آن دریافت کرد. او سال ۱۹۹۵ کتاب بعدی‌اش را نوشت و با آن جوایز متعددی را از آن خود کرد.
وی که به زبان هلندی می‌نویسد اولین کتاب شعرش را سال ۲۰۰۳ منتشر کرد.
سال گذشته ژاکلین وودسون از ایالات متحده آمریکا برنده این جایزه بود.
امسال انجمن نویسندگان کودک و نوجوان، علی‌اصغر سیدآبادی را در زمینه ترویج کتابخوانی و جمشید خانیان را در زمینه نویسندگی به هیأت داوران این جشنواره برای انتخاب معرفی کرد. همچنین شورای کتاب کودک فرهاد حسن‌زاده را به عنوان نویسنده و طرح «با من بخوان» مؤسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان را در بخش ترویج خواندن برای دریافت این جایزه معرفی کرد و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نیز هوشنگ مرادی کرمانی را به عنوان نویسنده و کتابخانه‌های سیار روستایی را در بخش مروجان کتابخوانی معرفی کرده بود.