به گزارش خبرنگار مهر، چاپ دوم کتاب «گفت‌وگوی چهار نفره: حق با منه، تو اشتباه می‌کنی» نوشته تیموتی ویلیامسن با ترجمه کامران شهبازی و سعید بیات، با شمارگان ۵۰۰ نسخه، ۲۳۷ صفحه (قطع پالتویی) و بهای ۳۰ هزار تومان از سوی نشر کرگدن منتشر شد. چاپ نخست این کتاب در سال ۹۶ با شمارگان هزار نسخه و بهای ۲۵ هزار تومان در دسترس مخاطبان قرار گرفته بود.
کتاب «گفت‌وگوی چهار نفره: حق با منه، تو اشتباه می‌کنی!» نوشته تیموتی ویلیامسن فیلسوف بریتانیایی و استاد فلسفه و منطق در دانشگاه آکسفورد است. حوزه‌های تخصصی او معرفت‌شناسی، منطق فلسفی، فلسفۀ زبان و متافیزیک است. این کتاب در سنت گفت‌وگویی که کهن‌ترین الگو برای نگارش کتاب‌های فلسفی بوده، به رشته نگارش درآمده است. نگارش فلسفه به این سبک باعث راحت شدن فهم و هضم آن برای مخاطب می‌شود.
«گفت‌وگوی چهار نفره» چهار بخش دارد که عناوین آن به ترتیب عبارتند از: «مخاطرات آشتی طلبی»، «وحشت از حقیقت»، «فواید غرور» و «معایب ارزش».
نویسنده در این کتاب گفت‌وگویی چهارنفره میان باب، سارا، زک و رکسانا که شخصیت‌هایی خیالی هستند، طرح کرده و در داستان کتاب، هر کدام از این شخصیت‌ها نماینده گروهی از انسان‌ها هستند: باب نماد انسان‌های خرافاتی است، سارا فرزند وفادار روشنگری است، زک نمایندۀ نسبی‌گرایان است و در نهایت رکسانا، که شاید نزدیک‌ترین فرد به شخصیت فکری خود ویلیامسن باشد، مدافع تمام‌عیار عقلانیت منطقی است.
این چهار نفر در قطاری با یکدیگر هم‌صحبت می‌شوند و دربارۀ طیف گسترده‌ای از موضوعات به‌ظاهر ساده اما فلسفی، مانند اختلاف نظر، درستی و نادرستی، شناخت، باور، منطق، خطاپذیری، نسبی‌گرایی، مطلق‌گرایی، اخلاق، ارزش‌ها و… بحث می‌کنند. قالب گفت‌وگویی کتاب می‌تواند ضمن جذب مخاطبان، کمک شایانی به آنها در راستای فهم مشکل‌ترین مفاهیم فلسفی کند. مخاطبان با مطالعه این کتاب می‌توانند به صورتی کاملاً کاربردی «گفت‌وگو» و دیالوگ را نیز آموزش ببینند.
این کتاب سومین مجلد از مجموعه «گفت‌وگو اندیشی» است که با دبیری دکتر حسین شیخ رضایی، عضو هیأت علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور و مدرس فلسفه در انتشارات کرگدن منتشر می‌شود.
دکتر شیخ رضایی در بخشی از مقدمه خود بر این کتاب نوشته است: «در اینجا محتوای گفت‌وگو چندان مهم نیست که اصل آن. بدون تمرین گفت‌وگو در جمع ما نه سلامت روان خواهیم داشت و نه قادریم گفت‌وگویی ثمربخش با خود داشته باشیم، امری که پیش‌نیاز هر اندیشیدن اصیلی است. بی‌دلیل نیست که امروزه از گفت‌وگو به عنوان نوعی درمان و تسهیل کننده زیست جمعی یاد می‌کنند. رواج گفت‌وگو، در هر سطح و با هر موضوعی نشانه قابل اعتمادی است از میزان متمدن بودن یک اجتماع.»