محمد درودگری به خبرنگار مهر گفت: برای انتشار کتاب «انقراض گونه‌ها» آثار حدود ۳۰۰ نفر از شعرای معاصر را بررسی و در نهایت ۱۳۸ شاعر را انتخاب کردم که تک شعر یا آثاری برای محیط زیست را سروده بودند.
وی افزود: نخست دغدغه‌های مدرن محیط زیستی برای من مطرح بود مثل حجم زیاد تولید زباله و رهاسازی آن در طبیعت، آلودگی هوا و… اما دیدم که اگر صرفاً این دغدغه را دنبال کنم باید ۳۰ شاعر مطرح معاصر را به کناری بگذارم. بنابراین موضوع کلی طبیعت را در نظر گرفتم و در آثار بسیاری از شاعران معاصر توجه به طبیعت مطرح شده است.
درودگری ادامه داد: البته برخی از اشعاری که در این کتاب گردآوری شده‌اند، منظور شاعر به طور مستقیم طبیعت نبوده است. به عنوان مثال خسرو گلسرخی شعری درباره درخت و تبر دارد که قطعاً خوانش سیاسی از این شعر در اولویت قرار می‌گیرد، اما به هر حال دانش هرمنوتیک به ما اجازه خوانش‌ها و برداشت‌های محیط زیستی از این اشعار را نیز می‌دهد.
این شاعر و منتقد ادبی همچنین درباره اعتقاد برخی از شاعران به اینکه شعر نباید اصولاً برای چیزی سروده شده باشد، گفت: به باور این دوستان مساله ادبیات برای ادبیات و یا هنر برای هنر اصالت دارد. با این اوصاف وقتی این کتاب آماده و منتشر شد همه معتقدان به این باور خوشحال بودند که شعری درباره طبیعت دارند و کاری برای محیط زیست خود انجام داده‌اند.
«انقراض گونه‌ها: طبیعت و محیط زیست در شعر معاصر ایران» با انتخاب محمد درودگری با شمارگان ۳۰۰ نسخه، ۳۲۰ صفحه و بهای ۴۰ هزار تومان از سوی نشر گاهان در دسترس مخاطبان قرار گرفته است.
محمد درودگری شاعر، داستان نویس و منتقد ادبی است. از جمله مجموعه شعرهای منتشر شده او می‌توان به این موارد اشاره کرد: «در هیئت راهبه‌ها»، «جاده آویشن» و «مانیفستی برای قرن بعد».
همچنین کتاب‌های مجموعه داستان «در روزهای آخر اسفند: داستان‌هایی برای نوروز» و «هنوز شب بود: داستان‌هایی برای یلدا» نیز با گردآوری درودگری منتشر شده‌اند.