خبرگزاری مهر، گروه بین الملل - محمد فاطمی زاده: رایزنی‌های سیاسی در یمن به منظور پایان دادن به بحران این کشور که در واقع نشأت گرفته از روحیه تجاوزگری سعودی و متحدانش است، همچنان ادامه دارد.
در همین راستا، «مارتین گریفیتس» فرستاده ویژه سازمان ملل متحد به گفتگوهای خود با طرف‌های مختلف در عرصه سیاسی و میدانی یمن ادامه می‌دهد.
در همین ارتباط، «عبدالملک الحوثی» رهبر جنبش انصارالله یمن با «مارتین گریفیتس» فرستاده ویژه دبیرکل سازمان ملل به یمن دیدار و در خصوص اجرای توافق الحدیده و توافق تبادل اسرا رایزنی کرد. دو طرف در خصوص آخرین تحولات مربوط به توافقنامه سوئد و توافقنامه آتش بس در الحدیده و مانع تراشی‌های طرف مقابل در زمینه اجرای این توافقنامه بحث و تبادل نظر کردند. آنها همچنین در خصوص اوضاع انسانی و وخیم شدن شرایط انسانی در یمن به دنبال اقدامات عربستان و امارات در سایه حمایت آمریکا و انگلیس رایزنی کردند.
بر همین اساس خبرنگار مهر با «عبدالله سلام الحکیمی» عضو ارشد وزارت خارجه یمن و وزیر پیشین گفتگوهای ملی این کشور گفتگو کرده است که شرح آن از نظر می‌گذرد.
*اهمیت گفتگوی تلفنی نماینده دبیرکل سازمان ملل در یمن با عبدالملک الحوثی رهبر انصارالله یمن و تأثیر آن بر بحران یمن چیست؟
تماس تلفنی از سوی مارتین گریفیتس نماینده سازمان ملل در یمن با عبدالملک الحوثی بارها برقرار شده است اما ما جز بیانیه‌های عمومی صادر شده چیزی از آن نمی‌دانیم. از سوی دیگر این تماس‌ها تأثیری بر امنیت یمن و حل سیاسی بحران ندارد.
گریفیتس به یمن می‌آید و می‌رود و اتفاق جدیدی رخ نمی‌دهد. تا زمانی که مذاکرات برای نزدیک کردن طرف مشروع و غیر مشروع باشد، نمی‌توانیم توقع داشته باشیم که چیز جدیدی هم حادث شود.
از سوی دیگر ۵ قدرت عضو دائم در سازمان ملل که بر تصمیم‌های آن حاکم هستند، اجماعا در تلاش برای این نزدیک کردن عقیم هستند و بدین صورت به پول‌های سعودی‌ها و متحدان آن در خلیج فارس طمع کرده اند. به همین دلیل نیز اینگونه گفتگوها دستاورد مهمی را حاصل نمی‌کند؛ مگر اینکه تحولات نظامی و میدانی مهمی رخ دهد که جامعه جهانی را مجبور کند تا روش نزدیک کردن خود برای دستیابی به راهکار سیاسی حل بحران یمن را تغییر دهد.
*روند اجرای توافق الحدیده یمن و نقض آن توسط رژیم سعودی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
تا این لحظه بیش از ۶ ماه از امضای این توافق نامه گذشته است و اقداماتی عملی طبق متن آن برای اجرای این توافق نامه آغاز شده است اما مشکل اینجاست که کادرهای سازمان ملل مشغول بازی امضای توافق نامه‌ها هستند و پس از آن به ائتلاف متجاوزان و مزدورانشان توصیه می‌کنند که موانعی را در راه اجرای این توافقات ایجاد کنند و از این طریق یمنی‌ها از خواسته‌های خود عقب نشینی نمایند.
مشکل موجود برای اجرای توافق نامه استکهلم، اصرار طرف متجاوز و مزدورانش برای تخلیه شهر و بندر الحدیده و بخش‌های زیادی از استان الحدیده از وجود نیروهای ارتش، امنیتی، کمیته‌های مردمی، مقامات محلی و کادرهای مدیریتی بنادر سه گانه الحدیده، الصلیف و رأس عبسی است تا بدین صورت نیروهای مزدور ائتلاف متجاوز سعودی همه چیز را در اختیار گیرند. این در حالی است که این موضوعات اصلاً در توافق نامه ذکر نشده است.
*در ماه‌های اخیر آمریکا درخواست پایان حمله سعودی به یمن را مطرح کرد اما اقدام عملی برای پایان این تجاوز صورت نداد. منافع واشنگتن از تداوم این تجاوز چیست؟
آمریکا درصدد است تا به صورت کامل بر یمن سلطه سیاسی، امنیتی و نظامی داشته باشد و مجدداً ساختار یمن را طبق خواست خود و به عنوان مزدوری برای خودش و رژیم صهیونیستی بازسازی کند.
واشنگتن می‌خواهد این کار را پیش از اعلام رسمی معامله قرن یا پروژه خاورمیانه جدید انجام دهد. از سوی دیگر کاخ سفید قصد دارد بر راه‌های دریایی تجارت جهانی مسلط شود تا با قدرت‌های مخالف پروژه امپراطوری جهان خودش مقابله و از این طریق این قدرت‌ها را محاصره کند. همچنین آمریکا به دنبال مقابله با پروژه بزرگ و بین المللی راه ابریشم چین است.
*سازمان ملل اعلام کرده یمن با بدترین بحران انسانی در جهان روبروست. چرا این سازمان برای حل واقعی این بحران کاری نمی‌کند؟
متجاوزان از مجازات‌های گروهی، گرسنگی و متوقف کردن حقوق کارمندان دستگاه‌های اداری یمن (یک میلیون و سیصدهزار کارمند) استفاده می‌کنند تا فقر عمومی را برای مردم یمن رقم بزنند و از این طریق جوانان را وادار کنند به عنوان جنگجویان ارزان قیمت برای ائتلاف متجاوز بجنگد!
معتقدم که هدف نهایی آنها این است که یمن را به یک منبع انسانی گسترده و فقیر و گرسنه تبدیل کنند تا از جوانان یمنی با انگیزه حفظ حیاتشان به عنوان جنگجویان پروژه‌های قدرت‌های استکباری جهان و مزدوران خبیثش در منطقه و جهان استفاده کنند.
به همین دلیل نیز سازمان ملل قادر نیست برای حل این فاجعه انسانی هولناک کاری کند. زیرا این سازمان تنها ابزاری است که انگشتان قدرت‌های بین المللی سلطه گر و حاکم بر سرنوشت بشر آن را مدیریت می‌کنند.