ماه فروماند از جمال محمد سرو نباشد به اعتدال محمد
قدر فلک را کمال و منزلتی نیست در نظر قدر با کمال محمد
وعده دیدار هر کسی به قیامت لیله اسری شب وصال محمد
آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی آمده مجموع در ظلال محمد
عرصه‌ی گیتی مجال همت او نیست روز قیامت نگر مجال محمد
وآنهمه پیرایه بسته جنت فردوس بو که قبولش کند بلال محمد
همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد تا بزند بوسه بر نعال محمد
شمس و قمر در زمین حشر نتابد نور نتابد مگر جمال محمد
شاید اگر آفتاب و ماه نتابند پیش دو ابروی چون هلال محمد
چشم مرا تا به خواب دید جمالش خواب نمی‌گیرد از خیال محمد
سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی عشق محمد بس است و آل محمد
تاریخ انتشار: ۲۷ اسفند ۱۳۸۵ - ۱۰:۲۴
خبرگزاری مهر - گروه فرهنگ و ادب: شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی در لابه‌لای آثارش حکمت‌ها، پندها و نکته‌های مختلفی را از بزرگان دین عرضه داشته است. ارادت سعدی به حضرت رسول(ص) سبب شده است تا یکی از معروف ترین و زیباترین اشعار تاریخ ادب فارسی را در نعت محمد مصطفی(ص) از زبان سعدی داشته باشیم.