ویدئومهر: رضا امیرخانی در کتاب «ارمیا» روز تشییع پیکر امام راحل را این‌طور روایت می‌کند: «سایه از سر همه کم شده بود. بورژوا، فئودال، اپوزسیون، انتلکتوئل، معدنچی، بسیجی، چپی، راستی، هیچکدام فرقی نمی‌کردند. سایه بزرگ‌تر از سر همه کم شده بود. این بار کسی از دریا ماهی نگرفته بود. از ماهی دریا را گرفته بودند. ماهی‌های حلال گوشت و حرام گوشت، همه به نحو تأثر برانگیزی بالا و پایین می‌پریدند. ستون فقرات‌شان را خم می‌کردند. مثل کمان. بعد عین تیر که از چله رها می‌شود، با سر و دمشان ضربه می‌زدند. به هوا پرتاب می‌شدند دوباره با شکم به زمین می‌خوردند و این کار مرتب تکرار می‌شد!!!! ماهی‌ها خودکشی می‌کردند!»
اگر سری به سایت گینس بزنید و بزرگ‌ترین تشییع جنازه جهان را جست‌وجو کنید به چیزی جز تشییع پیکر امام خمینی (ره) نمی‌رسید. به نوشته این سایت جمعیت ۱۰ میلیون و ۲۰۰ هزار نفری در این مراسم موجب این رکورد و حماسه بزرگ شده است.
برای برگزاری مراسمی جهت وداع، پیکر امام خمینی (ره) در روز ۱۵ خرداد ۱۳۶۸ به مصلای تهران منتقل شد، یخچال بزرگی با دیوارهای شیشه‌ای بر روی چند کانتینر به‌طوری قرار گرفت تا مردم بتوانند پیکر پیچیده در کفن را که عمامه‌ای سیاه به نشانه انتساب به سادات بر روی سینه داشت را ببینند. نماز میت در ساعات اولیه روز ۱۶ خرداد توسط آیت‌الله سید محمدرضا گلپایگانی خوانده شد.
پس از نماز ابتدا تصمیم گرفته شد برای تشییع جنازه کامیونی تابوت حامل پیکر را به بهشت زهرا که در ۲۰ کیلومتری مصلا بود منتقل کند و یک بالگرد از آغاز مسیر تابوت را همراهی می‌کرد، در میانه راه به علت هجوم جمعیت زیادی که برای تشییع پیکر آمده بودند تابوت و کفن از هم پاشید. جمعیت هیجان‌زده از کنترل خارج شده بود، کامیون به سمت خاکی جاده منحرف شد و بالگرد به زحمت به زمین نشست و پیکر را برای تکفین مجدد به جماران منتقل کردند. سپس از طریق رسانه‌ها اعلام شد که خاکسپاری به روز بعد موکول شده تا از حجم جمعیت کاسته شود و در نهایت با حضور احمد خمینی و مرحوم اکبر هاشمی رفسنجانی تدفین انجام شد و کانتینری جهت حفاظت بر روی قبر قرار گرفت.