به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، از آنجا که در تولید بتن پلیمری به دلیل قیمت بالای رزین مصرفی ملاحظاتی از نظر اقتصادی وجود دارد با افزودن مواد پلیمری دورریز مانند ضایعات موکت اصلاح شده می‌توان این مشکل را تا حدودی رفع کرد. این مواد می‌توانند به عنوان یک سبکدانه برای ساخت بتن‌های سیمانی مورد استفاده قرار گیرند.
در همین راستا محققان دانشگاه صنعتی اصفهان در طرحی پژوهشی با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری با استفاده از ضایعات موکت اصلاح شده، خواص مکانیکی بتن را بهبود دادند.
ضایعات موکت به عنوان یک سبکدانه می‌تواند منجر به تولید یک بتن پلیمری سبک وزن شده تا در کاربردهای مختلف ساختمانی که نیاز به استحکام بالا به همراه وزن کمتر دارند، مورد استفاده قرار گیرد.
حسین فشندی مجری طرح پژوهشی «بررسی اثر ضایعات نساجی (موکت) به عنوان سبکدانه در بتن پلیمری» گفت: هر سال میزان زیادی ضایعات نساجی (موکت) در کارخانه‌های تولیدی این محصول ایجاد می‌شود. موکت و فرش از جمله موادی هستند که از نظر حجمی و وزنی درصد بیشتری از ضایعات نساجی را در بر می‌گیرند که مقدار زیادی از آنها قابل برگشت به چرخه تولید نیست.
عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان ادامه داد: بنابراین در محل‌های دفن زباله دور انداخته می‌شوند یا درصد کمی از آنها برای مصرف در صنایع مختلف بازیافت می‌شوند. به لحاظ زیست محیطی و اقتصادی استفاده دوباره از این نوع ضایعات نساجی یا برگشت آنها به چرخه تولید از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
حمید رضا پاکروان مجری دیگر این طرح نیز گفت: به همین منظور طرح پژوهشی برای اصلاح خصوصیات فیزیکی و مکانیکی ضایعات موکت تعریف شد تا با استفاده از آن اثربخشی این ضایعات را بهبود دهیم و همزمان خواص فیزیکی و مکانیکی بتن را بهبود بخشیم.
وی افزود: موکت به دلیل ساختار الیافی و فشرده آن، نوعی سازه پلیمری است که خواص مناسبی همچون چگالی پایین دارد و می‌تواند به تولید محصولات بتنی سبک‌تر کمک کند. در این طرح، اصلاح سطح بر روی قطعات برش خورده موکت انجام شد تا علاوه بر افزایش ثبات ابعادی این سازه الیافی، درگیری آن با ماتریس بتنی افزایش یابد.
پاکروان افزود: در نهایت اصلاح ضایعات موکت برای تقویت خصوصیات بتن انجام شد و به دانش فنی آن دست یافتیم. ساخت بتن‌های سبک، تغییر رفتار شکنندگی بتن و افزایش باربری در کرنش‌های بیشتر و دستیابی به سنگدانه سبک بر پایه ضایعات نساجی از اهداف این طرح پژوهشی بود.