به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، جی‌کی کیم دونگ-اوک خواننده و آهنگساز اهل کره جنوبی اخیراً یک ترانه سینگل جدید با عنوان «بمان» منتشر کرد که در واقع پیامی بود برای افرادی که قصد خودکشی دارند. کیم در مصاحبه‌ای با رسانه‌های محلی گفت نبرد همکارانش با افسردگی را از نزدیک مشاهده کرده است.
متأسفانه این آهنگ از نظر زمانی نیز در شرایط بسیار خاصی منتشر شد؛ زیرا جئون می‌سئون بازیگر کره‌ای در هفته‌ای که گذشت بر اثر خودکشی جان خود را از دست داد و این مسئله نگرانی‌ها درباره سلامت روانی افرادی را که به نظر می‌رسد همیشه در مرکز توجه قرار دارند، تشدید کرد.
جئون ۴۸ ساله تنها چند ساعت پیش از اینکه برای یک اجرای از پیش برنامه‌ریزی شده روی صحنه برود در هتلی در جونجو مرده پیدا شد. با وجود اینکه پلیس گزارش داد که هیچ یادداشتی مبنی بر خودکشی پیدا نشده، شرکت بواس انترتینمنت که مدیر برنامه‌های اوست در بیانیه‌ای گفت که او مدت‌ها برای افسردگی تحت درمان بوده و به این ترتیب تا حدود زیادی راه را برای احتمال خودکشی جئون باز گذاشت.
صنعت سرگرمی کره به شدت فشار بالایی بر هنرمندانش اعمال می‌کند. لی یو-یونگ بازیگر کره‌ای اخیراً در حساب‌های رسانه‌های اجتماعی خود نوشت: «امیدوارم بمیرم. هر روز حس جهنم را دارد. می‌خواهم فرار کنم». لی تا به حال برای خودکشی تلاش نکرده و از آن موقع تا به حال هم توضیح بیشتری درباره صحبتش نداده است.
اما این صنعت تا به حال تعداد دیگری را کشته است و در حالی که آنها خداحافظی می‌کردند، آشکار کردند که این صنعت تا چه حد می‌تواند مسموم باشد.
شناخته‌شده‌ترین مورد تا به حال مرتبط با جانگ جا-یون است که در نسخه کره‌ای سریال محبوب «پسرهای ورای گل» نقشی مکمل داشت. یادداشت خودکشی او مبنی بر اینکه توسط مدیر برنامه‌هایش مجبور شده با اسپانسرها رابطه جنسی داشته باشد تا بتواند در سریال‌ها و فیلم‌های محبوب تلویزیونی نقش به دست بیاورد، سروصدای زیادی به پا کرد.
از وقتی که در اوایل دهه ۲۰۰۰ کی‌پاپ تبدیل به یک پدیده بسیار محبوب شد، فشار بر شخصیت‌های نابالغ به شدت افزایش پیدا کرده است. بیشتر گروه‌های کی‌پاپ از نوجوانان یا افرادی که در اوایل دهه بیست سالگی هستند، تشکیل شده‌اند.
کاندیداها وقتی انتخاب می‌شوند که هنوز بسیار جوان هستند. بعضی از آنها دیگر به مدرسه نمی‌روند و برای تعلیم دیدن خانه‌شان را ترک می‌کنند. بسیاری از آنها بلوغ لازم برای مدیریت کردن نظم و موشکافی این صنعت و شغل را ندارند.
در عصری که گروه‌های موسیقی جدید دارند هر روز شکل می‌گیرند، این صنعت به شدت رقابتی است و عموم مردم هم در مورد اعمال انتقاد در مورد رفتار و ظاهر هنرمندان بسیار سخت‌گیر شده است. در رسانه‌های اجتماعی، قضاوت کردن در آن واحد صورت می‌گیرد و این احتمال وجود دارد که مسیر حرفه‌ای کاری فردی پیش از آنکه حتی آغاز بشود به پایان برسد.
کیم گفت: این شغل برمبنای استعدادهایی است که عموم مردم آنها را دوست داشته باشند اما این عشق به ندرت دوام می‌آورد. بسیاری از استعدادها وقتی سعی می‌کنند این عشق را برای خود نگه دارند به شدت درگیر افسردگی می‌شوند. موسیقی من هنوز نابالغ است اما امیدوارم بتواند دیگر موزیسین‌های کره‌ای را تشویق به منتشر کردن آهنگ‌های بیشتری درباره مسئله خودکشی بکند.