مجله مهر: روزنامه خراسان در گزارشی از ارسال خواستگاران صوری پرده برداشته است. در این گزارش آمده است: بهانه این اجاره خواستگار که با هزینه‌ای بالای صدهزار تومان انجام می شود نیز کسب آبرو و اعتبار بین اقوام و آشنایان بیان شده است. در واقع فردی به عنوان خواستگار پا پیش می‌گذارد تا خانواده دختر بتوانند به دیگران اعلام کنند که دختر آن‌ها نیز خواستگار دارد و البته به خواستگارش جواب منفی هم می‌دهد!
هر چند کم و بیش این موضوع شبیه شوخی به نظر می‌رسد اما چه موضوعی باعث شده تا برخی حاضر شوند برای چنین نمایشی پول پرداخت کنند؟ نمایشی که می‌تواند عوارض جدی بر سلامت روان دختران جوان داشته باشد.
یافتن همسر مهم است اما...
از دید بسیاری از روان‌شناسان، آن چیزی که زندگی ما را چه در بازه زمانی کوتاه و چه در بلند مدت شکل می‌دهد، معنایی است که ما برای زندگی‌مان در نظر می‌گیریم. ما بر مبنای این معنا، اهداف خود را تعریف کرده، به دنبال کسب مهارت‌های لازم مربوط به آن رفته و البته اولویت هزینه کردن‌ها را در زندگی‌مان مشخص می‌کنیم.
به عنوان مثال، کسی که عاشق آموزش به دیگران و کمک به آن‌هاست و این موضوع را معنای اصلی زندگی‌اش در نظر می‌گیرد، در این راستا ممکن است برای ادامه تحصیل رشته تربیت معلم را در دانشگاه انتخاب و در کنار آن برای تقویت مهارت‌های ارتباطی‌اش تلاش کند و البته یکی از اولویت‌های اصلی هزینه کردن در زندگی برایش کمک به خیریه‌ها باشد. حالا اما دختری را در نظر بگیرید که معنای اصلی زندگی‌اش، داشتن خواستگار خوش قیافه و ازدواج با او باشد. در این شرایط به احتمال زیاد هدف اصلی این دختر پیدا کردن همسر با مشخصاتی خاص و پیش از رسیدن به سنی مشخص است.
درخصوص مهارت‌ها نیز قطعاً مهارت‌های خانه‌داری برای او اولویت بالاتری دارد و البته با توجه به جریان فرهنگی حاکم، احتمال اینکه برای جراحی‌های زیبایی هزینه کند، نیز بیشتر است. در عین حال دختری که هدف اصلی زندگی‌اش تنها این نوع ازدواج است، اگر ببیند در رسیدن به هدفش به مشکل برخورده، به احتمال زیاد احساس بی‌ارزشی می‌کند و ممکن است برای ظاهرسازی و حفظ آبرو به سراغ گزینه‌هایی چون اجاره کردن خواستگار برود.
اما برای پیشگیری از چنین رفتارهای پرآسیب و غلطی چه باید کرد؟ آیا صرف دعوت دختران و خانواده‌های آن‌ها برای پذیرش این نکته که خواستگار نداشتن فاجعه نیست، کافی است؟ ضرورت توجه به سایر ابعاد شخصیتی دختران فاجعه‌انگاری نداشتن خواستگار خوش تیپ و پولدار، تنها یکی از نتایج جانبی خلاصه کردن هدف اصلی زندگی دختران در ازدواج است. تا وقتی دختران جوان در زمینه رشد شخصی و زندگی اجتماعی خود، هدف و برنامه دیگری نداشته باشند، چنین ایده‌هایی به اشکال مختلف می‌تواند مطرح و البته با استقبال برخی دختران مستاصل و خانواده‌هایی مواجه شود که فشار اجتماعی امان‌شان را بریده است. یادمان باشد هر دختری ورای جنسیت‌اش، انسانی است با توانایی‌ها و استعدادهایی ویژه، برای رشد متناسب و پیشگیری از چنین رفتارهای غلطی، توجه به سایر ابعاد شخصیتی و داشتن برنامه‌ای برای رشد آن‌ها ضروری است.