مریم نوابی نژاد ایده پرداز برنامه های تلویزیونی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره قالب های جدید برنامه سازی، رئالیتی شوها و مستند مسابقه هایی که از تلویزیون روی آنتن می روند، گفت: مشکل اصلی تلویزیون این است که به محل نمایش برنامه های خاص با آدم های خاص بدل شده است و این بزرگ ترین ضربه را به آنها می زند چون آن آدم های خاص به تدریج انگیزه های خود را از دست می دهند و از هم کپی می کنند و این کپی کاری آفت بزرگی است.
وی افزود: برای مثال وقتی در «ماه عسل» سوژه های اجتماعی را وارد برنامه کردم هنوز این اتفاق در تلویزیون نیفتاده بود هر چند در برخی برنامه های «کوله پشتی» این موضوعات مطرح می شد اما با این حجم و نگاه خاص نبود اما بعد از آن در برنامه های مختلف این شیوه برنامه سازی تکرار شد. یا برنامه «خندوانه» با دعوت همان مهمان های برنامه های دیگر فقط با رویکرد جدید شکل گرفت. بعد برنامه «دورهمی» هم ساخته شد که همان آدم ها را دعوت می کرد و گاهی در هر هفته مهمان های این ۲ برنامه مشترک می شدند.
این برنامه ساز ادامه داد: در این شرایط، تولید مستند مسابقه «خانه ما» با تمام کاستی های احتمالی، اقدام مثبتی است. کم و کاستی های این برنامه نیز به نو بودن ایده آن باز می گردد اما نباید از تجربه نو ترسید. بنابراین همین که با ژانرهای معمول برنامه های تلویزیون متفاوت است خودش یک امتیاز است. برنامه سازان تا می توانند باید ژانرهای جدید را تجربه بکنند. شاید کامیاب نباشند اما این بهتر از تکرار برنامه هایی است که حتی موفق بوده اند.
تولید مستند مسابقه «خانه ما» اتفاق ارزشمندی است
سازنده «هزارداستان» درباره چگونگی جذابیت آدم های عادی در برنامه هایی چون «ماه عسل»، «هزارداستان» و مستند مسابقه «خانه ما» برای مخاطب گفت: البته افراد عادی به شرطی که جذابیت تصویری، گفتاری یا شخصیتی داشته باشند، اهمیت پیدا می کنند. وقتی در یکی از خانواده ها یک شخصیت جذاب داشته باشیم یک فرد بامزه یا پسربچه خوش زبان، ممکن است مخاطب را جذب کند. برای مثال در موضوع پیوند عضو در برنامه «هزار داستان»، باید مدت ها بگردم تا به یک پسر ۶ ساله برسم که بتواند حسش را خوب بگوید، بنابراین مهمان را وقتی دعوت می کنیم که «آن» داشته باشد و بتواند مخاطب را درگیر کند. در این مستندمسابقه هم باید خانواده ها را به گونه ای انتخاب کرد که مخاطب درگیر شده و علاقه مند شود که سرنوشت این خانواده ها را پیگیری کند.
وی عنوان کرد: شاید من به انتخاب این آدم ها و اینکه چگونه بخواهند این پول را خرج کنند انتقاداتی داشته باشم اما در کلیت اتفاق خوبی می افتد. ما در تمام عرصه ها از جمله اقتصادی و فرهنگی به نسل جدید آموزش نداده ایم ولی انتظاراتی داریم. امتحان «آیلتس» چهار مهارت خواندن، نوشتن، شنیدن و صحبت کردن فرد را می آزماید. اگر این چهار مهارت را به فرزندان مان یاد بدهیم موفق می شویم ولی ما اکنون در این مهارت ها مشکل داریم. در اقتصاد هم همین است، اگر هدف این است که در ضمن این برنامه یک خانواده یاد بگیرد با ۵۰۰ هزار تومان در یک ماه چه کارهایی می توان کرد و پس از یک ماه، این در ذهن خانواده نهادینه شود کار ارزشمندی است چون دارد خلأهای آموزشی را پر می کند که به نظرم می رسد هدف این برنامه هم همین است.
«خانه ما» باید قلابی داشته باشد که مخاطب را درگیر کند
نوابی نژاد در ادامه اظهارکرد: «خانه ما» باید قلاب هایی داشته باشد که من را به عنوان مخاطب با خود درگیر کند. دوم این که در انتخاب خانواده ها باید هوشمندی بیشتری به خرج داد تا خانواده هایی را برگزید که توانایی قلاب کردن مخاطب را داشته باشند.
وی بیان کرد: ریسک کردن و نترسیدن در عرصه اقتصاد کاری سخت است. گاهی این قدر حواسمان جمع است که از سو و آن سو نمانیم زندگی کردن یادمان می رود و ادای زندگی کردن را در می آوریم. اما این برنامه می تواند شیوه های خلاق و نوی تجربه های جدید را بیاموزد و با دعوت از آدم های کارآفرین و خلاق به عنوان مشاور برای خانواده ها به آنان توصیه کند پول شان را به جای خرید صرف کاری کنند که سودی داشته باشد. استفاده از این آدم ها که تجربه های مفیدی دارند به کارآمدی و خلاق شدن برنامه کمک می کند.
نوابی نژاد با ابراز امیدواری و آرزوی موفقیت برای تیم برنامه سازی مستند مسابقه «خانه ما» در پایان گفت: همین که سازندگان این برنامه به تجربه ای دست زدند که کاری متفاوت با فرم های دیگر برنامه سازی شکل گیرد خوب است. من در «هزار داستان» ناچار شدم از چهره ها استفاده کنم تا داستان هایم را بشنوند چون در زمانه ای زندگی می کنیم که تک رسانه ای نیست. شاید بهتر باشد از حضور برخی چهره های شناخته شده در کنار اتفاقات واقعی استفاده شود تا حرف های اصلی هم شنیده شود.