به گزارش خبرنگار مهر، سی و دومین دوره نمایشگاه ملی صنایع دستی عصر روز سوم شهریور ماه شروع شد و تا روز نهم شهریور نیز در محل دائمی نمایشگاههای بین المللی تهران ادامه خواهد داشت. دوره قبلی نمایشگاه در اسفند ماه سال ۹۷ برگزار شده بود. در مراسم افتتاحیه از تعداد زیادی از نمایندگان مجلس دعوت شده بود تا به نمایشگاه بیایند اما بسیاری از آنها این دعوت را نپذیرفتند. در نهایت رئیس سازمان میراث فرهنگی چند ساعتی را در نمایشگاه ماند و با همراهانش به بازدید از غرفه ها رفت.
همچنین یک این اثر قلم‌زنی از آثار استاد بهرام الیاسی هنرمند استان اصفهان رونمایی شد. برای تولید این اثر که از جنس مس است و ۱۵۰ کیلوگرم وزن و ۲.۷۰ متر ارتفاع دارد،به مدت چهار سال روزانه هشت ساعت فعالیت صورت گرفته است. اثر قلم‌زنی گلدان غنچه انبیا به همبستگی انبیا و اتحاد ادیان اشاره دارد و مهم‌ترین پیام موضوعی این اثر هنری، صلح و همبستگی میان ادیان و پیام مشترک بین همه انبیای الهی است.
سی‌ودومین نمایشگاه ملی صنایع‌دستی در سالن‌های ۸، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۲ و ۲۵A تا ۲۵E نمایشگاه بین‌المللی تهران در فضایی بالغ بر ۸هزار مترمربع و در قالب بیش از ۶۰۰ غرفه برگزار شده است. اختصاص فضای مشخص به روستاها و شهرهای ملی، و نیز اختصاص فضا به مساحت ۲۴۰ مترمربع به‌صورت رایگان به هنرمندان برخی از مناطق محروم، برپایی ۱۳ سیاه‌چادر عشایری، حضور گروههای موسیقی و هنری و اختصاص فضایی برای آموزش از مهم‌ترین ویژگی‌های این نمایشگاه است و برخی از شرکت های خصوصی و آستان قدس رضوی و بنیاد برکت،نیز اسپانسرهای این نمایشگاه به حساب می‌آیند.
بازدیدکنندگان در یک سالن با غرفه سازی هایی مواجه می شوند که اسپانسر آنها بنیاد برکت و بخش های خصوصی بوده اند که غرفه ها را تلاش کرده اند به شکل سنتی بسازند اما در سالنی دیگر با درهم ریختگی غرفه ها مواجه می شوند اتفاقی که هر سال در حال رخ دادن است. همچنین اگرچه تلاش شده بود تا در این نمایشگاه فضاهایی برای گفتگوی هنرمندان و صاحبان سرمایه به وجود بیاید اما عملا این اتفاق تنها برای چند غرفه رخ داده بود و مانند سالهای گذشته این نمایشگاه بیشتر جنبه فروش صنایع دستی را داشت تا معرفی و عرضه صنایع دستی فاخر.
تعداد کمی از غرفه ها نیز در کنار عرضه صنایع دستی به معرفی و فروش محصولات مکانیکی و جانبی قابل استفاده در کارگاههای صنایع دستی می پرداختند و عده قلیلی از هنرمندان فعالیت هنری خود را به نمایشگاه آورده بودند تا به نوعی کارگاه زنده تشکیل داده باشند.
نکته قابل تامل در این نمایشگاه این بود که هنرمندان صنایع دستی حتی در غرفه هایی که طراحی شده بود، نمی توانستند محصولات خود را به خوبی نمایش دهند بسیاری از این آثار در هم ریخته و بدون نظم چیده می شود. این عدم طراحی برای نمایش آثار در همه غرفه ها دیده می شد.
در این نمایشگاه ، آثاری از هنرمندان صنایع دستی در زندانهای اصفهان نیز به نمایش در آمده است زندانی هایی که بیشتر از هفت سال باید در زندان بمانند می توانند به یادگیری یکی از هنرهای صنایع دستی بپردازند و آثارشان را برای فروش به بنیاد تعاونی زندانیان می سپارند. فعالیت‌های صنایع دستی زندانیان استان اصفهان شامل فیروزه‌کوبی، میناکاری، خاتم‌کاری، پرداخت روی مس، سفال، چوب و چرم و منبت‌کاری می‌شود. همچنین ۳هزار زندانی در زندانهای استان مشغول هستند. این زندانیان برای ساخت این آثار ماهیانه تا ٢میلیون تومان حقوق می‌گیرند.
عصرها نیز در این نمایشگاه گروههای مختلف موسیقی از استانهای کشور به اجرای برنامه می پردازند و بیرون از نمایشگاه نیز مانند هر سال چادرهای عشایری برپا شده بود تا آش و دوغ و نان محلی پخته و بفروشند. این چادر عشایر از ابتدا برای آن برپا شده بودند که نشان دهنده فرهنگ عشایر باشند اما حالا هر سال در هر نمایشگاهی تنها فعالیتی که از آنها دیده می شود پخت نان محلی و فروش آش و دوغ و کشک محلی است.
همچنین نمایشگاه از ده صبح آغاز به کار می کند و ورودی آن برای عموم مردم نیز رایگان است. اما نمایشگاههای دیگر ورودیه دو هزار تومانی دارند این نمایشگاه تا ساعت ۱۸ نیز پایان می یابد درست در زمانی که مردم اوقات بیشتری برای گشتن در نمایشگاه را دارند.
این نمایشگاه همزمان با نمایشگاه ملی فرش برپا می شود نمایشگاهی که در آن فرش های دست بافت و سنتی نیز عرضه شده است و چند سالی است همزمان با صنایع دستی به نمایش در می آیند.
استقبال مردم از نمایشگاه ملی صنایع دستی بسیار کمتر از سالهای گذشته بود هر چند درروزهای ۵ شنبه و جمعه بر تعداد بازدیدکنندگان افزوده می شود اما امسال تبلیغات نمایشگاه بسیار کم بوده است و خیلی ها در جریان برگزاری آن قرار نگرفتند. هنرمندان صنایع دستی نیز این موضوع را تایید می کنند که فروش آنها از سالهای قبل کمتر بوده است هر چند که نرخ فروش غرفه ها بالاست اما بسیاری از آنها نتوانسته اند حالا که سه روز از برپایی نمایشگاه گذشته محصولی را بفروشند که جبران هزینه غرفه را کند.
از طرفی آنها معتقدند که قدرت خرید مردم پایین آمده است به همین دلیل دیگر کمتر کسی به خرید صنایع دستی می پردازد که فاخر باشد و برای علاقه شخصی آن را گوشه خانه نگه دارد. مردم به دنبال صنایع دستی کاربردی هستند که بتوانند حداقل از آن استفاده کنند در این میان همچنان فروش زیورآلات و محصولات خوراکی در نمایشگاه بیشتر از سایر محصولات است.