به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از هالیوود ریپورتر، نویسنده فیلمنامههای عالی که هرگز برای نوشتههایش نامزدی اسکار را به دست نیاورده است امسال سازنده تریلر سیاسی «گزارش» یا «ریپورت» است که از همین حالا نامش در فهرست مدعیان اسکار جای گرفته است.
«گزارش» کمیته تحقیق سنای آمریکا درباره استفاده از شکنجه در بازجویی از متهمان ۱۱ سپتامبر را تصویر کرده است.
این فیلم برای نخستین بار در جشنواره ساندنس امسال دیده شد و ۹ ماه بعد، پس از تجلیل از بازیگر آن آدام درایور، یکشنبه شب در جشنواره فیلم تلوراید آمریکا به نمایش درآمد. «گزارش» محصول آمازون خیلی خوب نتیجه گرفت و بحث گستردهای را برانگیخت.
برنز که به عنوان یک نویسنده قدرتمند شناخته میشود تاکنون فیلمنامههای متعددی را برای استیون سودربرگ نوشته است که شامل «اطلاعرسانی!»، «شیوع»، «عوارض جانبی» و «لباسشویی» میشود و سودربرگ نیز تهیه کننده «گزارش» او بوده است. اما برنز هرگز تجربه فیلمسازی نداشته است و این فیلم یک تجربه اولیه فوقالعاده برای کارگردانی است.
این فیلم ترکیبی از بازیگران عالی هم هست که آدام درایور نقش اصلی شخصیتی به نام دن جونز از کارمندان سنا را در آن ایفا کرده که گزارشی در طول چند سال مینویسد و آنت بنینگ نیز در نقش شخصیت یک سناتور مبارز ظاهر شده که این کارمند را استخدام میکند تا در پشتیبانی از او تحقیق کند.
این فیلم که از حزبی هم پشتیبانی نکرده داستانی واقعی از سیاست و بخش امنیتی آمریکا در قرن ۲۱ را تصویر کرده که چندین سال ادامه مییابد و شخصیتها و موضوعهایی با پیچیدگی بسیار را دربرمیگیرد بدون اینکه هیچوقت از کاری که میکنند چیزی بگویند.
شاید ۲ نمونه نادر از چنین فیلمی در سالهای اخیر «هیچ به جز حقیقت» راد لوری در سال ۲۰۰۸ و «بازی منصفانه» داگ لیمن در سال ۲۰۱۰ باشد که هر دو درباره والری پلام مأمور سیا و پیامدهای رفتار او هستند.
آن دو فیلم - و نیز فیلم برنز- داستانهای مهمی را روایت میکنند و در نهایت توسط اعضای آکادمی نادیده گرفته شدند اما در مورد «گزارش» نویسندگی برنز و نیز بازی بازیگرها و حتی گریم آنت بنینگ مطمئناً باید مورد توجه جدی واقع شود. هر چند بازی درایور در فیلم «داستان ازدواج» که همزمان با «گزارش» در تقویم سینمایی امسال جای دارد، ممکن است بر بازی او در این فیلم سایه بیندازد و برای بنینگ هم آنقدر جا در فیلمنامه نبود تا بتواند نامزدی بازیگری را به دست بیاورد.
متأسفانه امروز بیشتر آمریکاییها با یا بدون رأی اسکار، آنقدر از واشنگتن و سیاستهایش روی برگرداندهاند که ممکن است حتی به رویدادهای واقعی روز هم توجه نشان ندهند چه برسد به رویدادهای گذشته.