معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران در مراسم افتتاح خانه موزه لرزاده بر نقش این استاد معماری در تداوم سنت معماری ایرانی اسلامی تاکید کرد.

به گزارش خبرگزاری مهر، عبدالرضا گلپایگانی معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران بعدازظهر امروز در مراسم افتتاح خانه‌موزه لرزاده که در محل این ساختمان و با حضور پیروز حناچی شهردار تهران و چند تن از اعضای شورای‌شهر برگزار شد، ضمن تشکر از حاضران گفت: در دوره چهارم شورای اسلامی شهر تهران مصوبه‌ای صادر شد که بنای خانه استاد لرزاده به خانه معمار تبدیل شود. به واسطه تداوم سنت معماری ایرانی اسلامی به دست این مرحوم، این یک افتخار برای معماران نسل امروز است که تابلویی از تداوم سنت معماری را در کارهای استاد ببینند.

او افزود: در دوره تحول، در دوره‌ای که فرهنگ نوگرایی و مدرنیته به ایران وارد شد، تداوم سنت معماری ریشه‌دار کار دشواری بوده است. استاد لرزاده در دل معماری ایرانی پرورش یافتند و نکته کلیدی پرورش معماری ایرانی در ایشان، به دست پدرشان بود. کارهای بزرگی از استاد لرزاده به جا مانده که هر کدام گنجینه‌ای است.

گلپایگانی گفت: نزدیک ٨٣٠ مسجد در سراسر ایران وجود دارد که هر کدام ویژگی منحصربه‌فردی دارد و  از یادگاران ایشان هستند. در گوشه‌های این کشور مساجدی به دست ایشان ساخته شده است که از نظم روحانی و ساده‌ای برخوردار بودند؛ از سوی دیگر مساجد پرکاری مثل مسجد اعظم قم نیز توسط ایشان طراحی و ساخته شده است. توجه داشته باشید که در معماری سنتی ایرانی طراح از سازنده جدا نیست.

معاون معماری و شهرسازی شهرداری تهران ادامه داد: آب‌رسانی در تهران بر مبنای سیستم قنات و آبانبار است اما آب‌انبار خانه استاد شکل دیگری دارد. ما در معماری مناطق گرمسیر برای استفاده از انرژی پسیو خورشید پدیده‌ای داریم به نام شوادان؛ کانالی که هوای خنک زیرزمین را به طبقات بالا می‌آورد. وجود این پدیده را در خانه لرزاده می‌توانید ببینید.

او با تاکید بر این‌که در دوره قاجار و اوایل پهلوی می‌شد هنوز تداوم معماری سنتی ایرانی را دید، اظهار داشت: کاری که در معماری ایرانی اتفاق می‌افتد، مثل تاج هدهد است، نه مثل تاج پادشاهان. هنر لرزاده برآمده از ذات هنر و شفافیت و طراوت و ذوق و سلیقه و ابتکار و خلاقیت لرزاده است.

عبدالرضا گلپایگانی معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران در پایان خاطرنشان کرد: امیدوارم بنایی که این‌جا امروز افتتاح می‌شود، مبنایی برای مردمی و اجتماعی کردن هنر معماری باشد. هنر معماری ارتباط تنگاتنگ با زندگی مردم دارد، پس باید فضایی برای گفت‌وگو درباره آن به وجود آورد.