کاوه میرعباسی در گفتگو با مهر با بیان این مطلب گفت: من هیچگاه ندیده ام که نقد ترجمه به صورت سیستماتیک و نظام مند در کشورمان انجام گرفته باشد. ما نقد ترجمه به صورت پیشرفته و بر اساس تئوری های ترجمه نداریم . شاید عمده دلیل آن این است که منتقدین ما به زبان مبدا تسلط ندارند و تنها در مورد نثر فارسی قضاوت می کنند و به همین مساله اکتفا می کنند که این ترجمه خوب یا بد است.
این نویسنده در مورد ترجمه از زبان دوم گفت: آثاری هستند که زبان دوم را بر نمی تابند؛ درحالی که امروز بسیاری از آثار مهم از زبان دوم ترجمه می شوند و چنین عملی کاری ناخوشایند است.
وی افزود: منتقد ترجمه اول باید دیدگاه نویسنده را خوب بفهمد و دیدگاه مترجم را هم درنظر داشته باشد و حتما اگر لزوما دیدگاه نویسنده را قبول نداشته باشد، باید به دور از هرگونه سلیقه شخصی قضاوت بکند که مترجم تا چه اندازه ای در برگرداندن اثر موفق بوده است. حتی دیدگاه مترجم را باید درنظر داشته باشیم که چقدر توانسته از خود خلاقیت و نوآوری نشان دهد.
کاوه میرعباسی ادامه داد: چیزی که در دانشگاه های ما حاکم است ، دیدگاه آکادمیک است . این است که ترجمه را بر اساس نوعی دیدگاه که من اسم آن را " انبارداری " می گذارم، بررسی می کنند . یعنی به تعداد واژه ترجمه تحویل می دهند و این ضایعه بزرگی است. به همین خاطر است که مترجمان برجسته ما از دانشگاه بیرون نیامنده اند، مگر اینکه استثنا باشد.
وی درخصوص ترجمه مجدد یک اثر گفت: این موضوعی رایج در دنیاست و اگر کسی این توانایی را در خود ببیند که می تواند از اثری ترجمه بهتری ارائه دهد، هیچ مشکلی پیش نمی آید.