خبرگزاری مهر؛ گروه جامعه- ساناز باقری راد: اکتبر دو سال پیش بود که از گوشه و کنار جهان و از طریق فضای مجازی عنوان جنبشی به نام «من هم همینطور» به گوش مردم و به ویژه زنان کشور های اروپایی رسید.
جنبشی که به دنبال فراگیر شدن آن در دنیای غرب، بسیاری از زنان و دختران اروپایی و آمریکایی نیز به طرفداری از آن برخاستند و در روزهای میانی ماه اکتبر ۲۰۱۷، هشتگ «من هم همینطور یا me too» به پربازدیدترین هشتگ روز در توییتر و فیس بوک تبدیل شد.
ماجرا از تمام شدن طاقت زنان غربی در برابر آزار و اذیت های جنسی در محیط های عمومی و محل کار شروع شد. ماجرایی که زنان قربانی آزار و اذیت ها و خشونت های جنسی را به خیابان ها کشاند تا علیه تجاوزات جنسی به زنان در اماکن عمومی و فضاهای شهری شعار دهند.
در حقیقت طی سال های اخیر میزان سو استفاده و آزار های جنسی علیه زنان در جای جای اروپا و آمریکا به حدی افزایش یافت که موجب شکسته شدن زندان سکوت زنان شد و دو سال پیش در چنین روزهایی، فریادهای «من هم همینطور» از شهرهای کشورهای غربی بلند شد.
در ادامه نیز زنان اغلب کشورهای غربی در حرکتی هماهنگ به خیابان ها آمدند و نسبت به افزایش آزارهای جنسی نسبت به زنان اعتراض کردند. این جنبش در ابتدا توسط یکی از قربانیان آزارجنسی در فضای مجازی راه اندازی شد و به سرعت مورد استقبال و مشارکت دیگر زنان قربانی قرار گرفت.
از سوی دیگر با حمایت برخی بازیگران و سلبریتی های معروف از این جنبش، دیگر بانوان قربانی که تاکنون مجبور به سکوت شده بودند نیز در این حرکت زنانه شریک شده و مورد تجاوز قرار گرفتن خود را اعلام کردند.
حمایت افرادی ازجمله آلیسا میلانو بازیگر معروف آمریکایی، جنیفر لورانس، اشلی جور، اما تورمن، گوینت پالترو و دیگر افراد مشهور غربی در فضای مجازی و حقیقی از لزوم مقابله با آزار و اذیت های جنسی علیه زنان، به تدریج پای جنبش «من هم همینطور» را از فضای مجازی به سطح شهر کشاند.
بانوانی که در اماکن عمومی مورد سو استفاده قرار گرفته بودند، اغلب از تجربه آزار اذیت در مترو، اتوبوس، خیابان و به ویژه در ادارات و محیط کار آن هم توسط مدیران یا همکاران مرد خود سخن گفته و نسبت به عدم وجود امنیت فیزیکی و روانی در جامعه اعتراض داشتند.
زنان اروپایی به دنبال ذره ای امنیت در محیط کار
بر اساس آمارهای سال جاری، بیش ترین میزان وقوع آزار و اذیت های جنسی علیه زنان مربوط به آلمان، اسپانیا و سپس فرانسه است. نتایج تحقیقات حاکی از آن است؛ ۶۸ درصد زنان آلمانی، ۶۶ درصد اسپانیایی ها و ۳۰ درصد بانوان فرانسوی در محل کار خود مورد سو استفاده و آزار جنسی قرار گرفته اند.
به علاوه در طول ۱۲ ماه گذشته، ۲۱ درصد زنان اروپایی انواع خشونت و آزارهای جنسی را در اماکن عمومی تجربه کرده اند. ۹ درصد زنان قربانی نیز به دلیل تجربه این نوع خشونت مجبور به تغییر یا ترک شغل خود شده اند.
به گفته فعالین این جنبش، اغلب زنان قربانی خشونت هایی از جمله آزارهای جنسی کلامی، فیزیکی و در نهایت تجاوز را به ویژه در محیط کار خود تجربه کرده اند.
جنبش «من هم همین طور» و اصلاح رفتار مردان
حال با گذشت دو سال از به راه افتادن این جنبش توسط زنان، برخی از مدیران و مردان در محیط کار برای حفظ آبروی خود دست از آزار و اذیت زنان کشیده و رفتار خود را تغییر داده اند.
بنابر اعلام مرکز ارتباطات عمومی آمریکا؛ پس از گسترش جنبش «من هم همین طور» یک سوم کارکنان ادارات رفتار خود نسبت به همکاران زن را اصلاح کردند. این در حالی است که از هر ۱۰ مرد شاغل ۳ نفر ایجاد این جنبش و لزوم تغییر رفتار مردان را غیر منصفانه می دانند.
به علاوه ترس مردان از رسوایی و اعلام نام آن ها به عنوان متجاوز در این جنبش منجر به تغییر رفتار ۳۸ درصد از کارفرمایان با کارمند زن شده است.
جنبش «من هم همین طور» نمادی از خشم مدفون شده زنان غربی در طول سال های اخیر نسبت به نداشتن امنیت جسمی و روانی بود و حال به شکل حرکتی جهانی در حال خودنمایی است.
حرکتی که به امیدی تازه برای بانوان قربانی فرهنگ غربی تبدیل شده و آن ها را به احتمال تغییر شرایط و بهبود وضعیت زندگی امیدوار کرده است.