به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دکتر ایمان صاحبی جویباری گفت: پلییورتانها از جمله پلیمرهای مهندسی هستند که در چند دهه گذشته، به علت خواص بالقوه شاخص در الاستومرها، فومها، چسب و موارد بیولوژیک به شدت مورد توجه قرار گرفتهاند که با توجه به رشد جهانی، این ماده پلیمری، در بین همه پلیمرها بیشترین ارزش افزوده را دارد.
مجری این پژوهش با اشاره به ایده خلاقانه این طرح و مزیتهای نسبی آن گفت: در این پژوهش با استفاده از مخلوط پلی ال به کنترل سنتتیک و میزان جدایی فازی با ابزار گوناگون بویژه ابزار رئولوژیکی پرداخته شد و با کنترل ریز ساختار، خواص نهایی محصول برای کاربردهای گوناگون بهبود یافت؛ به طوری که در شرایط برابر، در مقایسه با نمونههای خارجی بهبود خواصی در حدود دو برابر داشت.
وی با بیان مثالی گفت: به عنوان نمونه میزان کرنش در نقطه شکست نمونههای تجاری خارجی ذکر شده حداکثر ۷۰۰ درصد است؛ در حالی که در بین نمونههای سنتزی حاصل این پژوهش، توانایی تحمل کشش تا ۱۴۰۰ درصد به دست آمد.
وی ادامه داد: با توجه به کاربرد نمونههای سنتز شده در بخشهای بیولوژیک، آنالیز سمیت (MTT) از قسمت سخت دی ایزوسیاناتی (HDI) و پلی ال (PCL-PTMG) آنها گرفته شد که خوشبختانه نتایج موفقیتآمیز این آنالیز نشان داد که این محصولات زیستسازگار هستند و قابلیت بهکارگیری در بخشهای پزشکی همچون استنت قلبی را دارا هستند.
این طرح از سوی محمد مسعود میر حسینی و ایمان صاحبی جویباری و با راهنمایی دکتر وحید حدادی اصل (عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی پلیمر و رنگ دانشگاه صنعتی امیرکبیر) به اجرا در آمده است که حاصل آن چاپ ۸ مقاله ISI در ژورنالهای با درجه Q۱، چاپ ۵ مقاله در کنفرانس بینالمللی (Nano Structure Sharif) و همچنین ثبت یک اختراع بوده است.