آلبوم تصویری «فرم‌های بی‌پایان» با اجرای رضا علی‌آبادی از سوی انجمن موسیقی ایران روانه بازار نشر موسیقی شد.

به گزارش خبرگزاری مهر، آلبوم تصویری «فرم‌های بی‌پایان» با محتوای هنر بداهه‌نوازی تنبور و اجرای رضا علی‌آبادی از سوی انجمن موسیقی ایران روانه بازار نشر موسیقی شد.

رضا علی‌آبادی مؤلف و نوازنده تنبور، در مورد این آلبوم گفت: به‌عنوان نوازنده با وجودی که سه کتاب تخصصی در حوزه تنبور منتشر کرده‌ام و بیش از یک دهه سابقه تدریس در زمینه موسیقی دارم خود را یک سولیست می‌دانم و علاقه بسیاری به اجراهای انفرادی یا دونوازی داشته و دارم، زیرا روحم در این ژانر آرام ‌می‌گیرد و حس می‌کنم آزادی و توانایی‌ام در این حوزه بیشتر است.

وی در مورد فعالیت در گروه‌های موسیقی گفت: در اوایل دهه هشتاد بیشتر در گروه‌های دوستان و گاها گروه خودم اجراهای گروهی داشتم، تا اینکه در سال ۱۳۸۸ اولین دونوازی را در کاخ سعدآباد اجرا کردم و این نقطه عطف شروع اجراهای بعدی من شد. با چند سال تأخیر، از سال ۱۳۹۴ تا اکنون، حداقل سالی دو اجرا در قالب دو یا سه‌نوازی در تالار رودکی برگزار کرده‌ام که بیشتر از بداهه‌نوازیِ نقطه‌ای بهره برده‌ام که طول اجرا مشخص و گره‌گزاری شده بود و کلیت بداهه بود.

این نوازنده در مورد بداهه‌نوازی گفت: پس از هشت اجرا در این قالب تصمیم گرفتم به ایده‌ای که مدام در فکرم می‌گذشت برسم؛ یعنی بداهه‌نوازی محض و آن هم به صورت انفرادی. کاری که بیش از پیش خودم را به چالش می‌کشید و استرس‌های خاص خودش را داشت.

علی آبادی درباره آلبوم «فرم‌های بی‌پایان» توضیح داد: این آلبوم تصویری فیلم همان کنسرت تک‌نوازی است که در ۲۵ مرداد ماه امسال در تالار رودکی برگزار شد و بازخوردش آنقدر مثبت بود که تصمیم گرفتم آن را به صورت تصویری منتشر کنم. فصل مشترک یک سولیست شکستن مرزهای خودش است و بسیار خوشحالم از بازخوردهای بی‌حد مخاطبانم که در طی این سال‌ها مرا تنها نگذاشتند. به هر صورت امسال برایم تاکنون سال پرفشاری بود، من در خرداد ماه کتاب «چهل تمرین» را منتشر کردم و بلافاصله این کنسرت را در پیش داشتم. حدود دو ماه بعد از این کنسرت کتاب سومم «از نظم تا مقام» در هفته گذشته منتشر شد و اکنون زمان انتشار آلبوم تصویری کنسرت است.

این هنرمند در پایان یادآور شد: من به عنوان یک نوازنده و معلم و مؤلف ابتدا به خودم بدهکارم و بعد به جامعه‌ای که خود را عضوی از آن می‌دانم. جامعه‌ای که هر یک از ما سهمی در آن داریم. همواره سعی کردم در حوزه‌هایی بیشتر فعالیت کنم که یا در آن حوزه کاری انجام نشده و یا کارهای کمی در آن زمینه انجام شده است و قطعا زمان، آثار نوشتاری، و صوتی و تصویری‌ام را قضاوت خواهد کرد.