به گزارش خبرنگار مهر، عبدالرضا فرجی راد مدیرکل شورای راهبردی روابط خارجی امروز در کنفرانس تخصصی یک کمربند- یک راه به تحلیل روابط ایران و چین دربستر این پروژه پرداخت و گفت: این پروژه بر اساس منافع، ساخت و ساز و بهره مندی مشترک بنا شده است و هدف چینی ها از این پروژه بنا بر آنچه خودشان اعلام کرده اند تصمیم گیری مشترک برای سرنوشت بشریت است.
وی افزود: کشورهای «محور» در این پروژه اهمیت دارد و کشوری محور نامیده می شود که موقعیت ژئوپلتیکی، نفوذ منطقه ای، توانایی ملی و اراده همکاری برای این پروژه را داشته باشد.
فرجی راد تصریح کرد: ایران موقعیت ژئوپلتیکی در خاورمیانه داشته و در کشورهای همسایه و منطقه خود نفوذ دارد همچنین سواحل جنوبی آن از اهمیت بالایی برخوردار بوده و در سال های اخیر تنگه هرمز به عنوان یکی از مهمترین آب راه های جهانی مورد توجه قرار گرفته است.
مدیرکل شورای راهبردی روابط خارجی یادآور شد: چینی ها برنامه ریزی کرده بودند تا ۴۶ میلیارد دلار در بندر گوادر پاکستان سرمایه گذاری کنند که تاکنون ۵ میلیارد دلار در این بندر هزینه شده است این بندر قرار است مرکز توسعه غرب چین باشد چرا که تاکنون پیش از این چینی ها از بخش های شرقی کشور خود در خصوص سرمایه گذاری حمایت کرده اند و به غرب چین کم توجه تر بوده اند. بنابراین بندر گوادر در آینده به بندری برای پهلوگیری کشتی های تجاری و جنگی و حتی زیردریایی های نظامی چین تبدیل می شود. از سوی دیگر بندر گوادر در شرق تنگه هرمز قرار دارد که سرمایه گذاری چین در این بندر سبب حساس شدن غربی ها نسبت به این فعالیت چینی ها شده است.
وی با بیان اینکه از بندر چابهار تا بندر گوادر ۷۰ تا ۸۰ کیلومتر بیشتر نیست، گفت: نزدیکی این بندر نشان دهنده اشتراکات فرهنگی و جغرافیایی چابهار و گوادر است. در حالی که ما از هندی ها درخواست کردیم در چابهار سرمایه گذاری کنند، چینی ها بندر گوادر پاکستان را توسعه دادند و عملا یک رقابت اشتباه به دلیل تصمیم اشتباه ما میان این دو بندر شکل گرفت آن هم در شرایطی که هنوز هندی ها کار خاصی در چابهار نکرده اند و بخش ریلی و جاده ای چابهار و سرمایه گذاری تولید پتروشیمی در این بندر هنوز به نتیجه نرسیده است.
فرجی راد ادامه داد: رئیس کمیسیون سیاست خارجی پارلمان پاکستان اعلام کرده است ما به هیچ وجه اجازه نمی دهیم هندی ها در بندر چابهار سرمایه گذاری کنند. بنابراین باید کاری کنیم بندر چابهار و بندر گوادر با هم وارد همکاری شوند نه رقابت. همچنین هندی ها چندان اهل سرمایه گذاری نیستند و باید بندر چابهار را به چینی ها می دادیم.
وی اظهار داشت: اگر قرار است چابهار توسعه یابد باید به پروژه خشکی متصل شود؛ پروژه خشکی شامل اتصال به کشورهای واقع در شمال ایران است که از طریق خط ریلی به قفقار متصل می شود بنابراین باید چابهار را به راه آهن سریع السیر اصفهان- قم -تهران و سپس پروژه قفقاز متصل کنیم.
استاد ژئوپلتیک دانشگاه تصریح کرد: از سوی دیگر آمریکایی ها و اروپایی ها با یکدیگر بر سر ممانعت از سرعت گرفتن اجرای پروژه یک کمربند یک راه چین متفق هستند و بر سر این پروژه موانعی همچون اعمال تعرفه های گمرکی برای کالاهای چینی قرار دادند.