به گزارش خبرنگار مهر، محمدجواد حقشناس، رییس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران، در مراسم اختتامیه شانزدهمین دوره جشنواره کتاب و رسانه که در روز سهشنبه ۲۴ آبان ۱۳۹۶ برگزار شد، وعدهای مبنی بر اعطای یک ربع سکه بهار آزادی به برگزیدگان آن دوره از طرف شورای شهر تهران داد. گویا این وعده تاکنون محقق نشده است.
علیرضا بهرامی - دبیر جشنواره کتاب و رسانه - نیز در تماس خبرنگار مهر با تایید محقق نشدن وعده داده شده در آیین اختتامیه دو سال پیش، گفت: متاسفانه پیگیریهای متعدد در این زمینه، سرانجامی نداشت، جز یاس از واقعی بودن یا ارادهای برای محقق شدن آن.
وی افزود: شخصا با هر گونه وعده این چنینی در مراسم اختتامیه موافق نیستم، چون تجربه نشان داده که مسئولان ما در این زمینهها خوش سابقه و خوش قول نیستند. در این مورد بخصوص که گوش ما از وعدههای غیرواقعی ادوار شورای شهر در زمینه رویدادهای کتابی از جمله مکان برگزاری نمایشگاه کتاب تهران، به عنوان بزرگترین رویداد کتابی کشور پر است.
متاسفانه اعضای فعلی شورای شهر تهران در عمل به وعدههای انتخاباتی خود پرونده مناسبی ندارند و بهترین سند برای این مدعا وضعیت فعلی شهر تهران است. عجیب آنکه این اعضا بویژه شخص آقای محمدجواد حقشناس در برخی از سخنرانیهای خود به دیگر مسئولان کشور مبنی بر عمل نکردن به وعدههای خود تاختهاند. حال که نوبت به پاسخگویی خود آنها رسیده، سکوت مرگباری کردهاند.
باید بررسی شود که آقای حقشناس بر چه اساسی چنین وعدهای را از طرف شورای شهر تهران به رسانهها داد؟ این وعده در روزهایی مطرح شد که اعضای شورای شهر مدام از کمبود بودجه برای ساماندهی امور شهری دم میزدند.
فارغ از این وعده سرخرمن، شخص محمدجواد حقشناس باید به رسانهها اعلام کند که چه وعدههایی در زمان تبلیغات انتخابات شورای شهر تهران داده و به کدامیک از آنها عمل کرده است؟ باید بررسی کرد که آیا تمام حرفها، سخنها و وعدههای او به مردم تهران نیز به همین سرنوشت دچار شدهاند؟ او که در برنامه کتابگردی این سال نیز حضور داشت و مدام جلوی دوربین عکاسان بود، بگوید که در آن روز در ملاقات با ناشران و کتابفروشان چه قولهایی داده است و آیا توانایی عمل کردن به آن قولها را دارد یا خیر؟
قطعا هدف از این یادداشت صرفا پیگیری حق خبرنگاران برگزیده در آن جشنواره نیست. متاسفانه در این دهه باب شده مسئولانی که با رای مستقیم مردم انتخاب میشوند، از عمل به وعدههای خود سر باز میزنند و هیچگونه احساس شرمی هم از این روند ندارند. شاید بهتر باشد بگوییم که عدم مطالبه گری رسانهها و مردم از مسئولان باعث کمکاری و بیتفاوتی آنها نسبت به مسئولیتهای خود شده است.