به گزارش خبرگزاری مهر، صدراعظم نوری با بیان این مطلب افزود: مولفه های کیفیت زندگی در فضاهای شهری اعم از شاخص های کیفیت محیط اقتصادی، کیفیت محیط کارکردی، کیفیت حمل و نقل، کیفیت فرهنگی، اجتماعی و محیط زیستی تنها زمانی میتوانند به سطوح رضایتمندی شهروندی منتهی شوند که برنامه ریزی ها و سیاستگذاری ها همراه با مطالعات جامع و نیازسنجی صحیح از وضع موجود و مطلوب شهر بنا نهاده شده باشند.
وی ادامه داد: در چنین شرایطی می توان چشم اندازی روشن از نیل به اهداف توسعه پایدار شهری و بهبود کیفیت زندگی ترسیم کرد.
عضو شورای شهر تهران با اشاره به اینکه این مهم به ویژه در شهر تهران به واسطه تمرکز جمعیتی و محوریت سیاسی و اقتصادی اهمیت بیشتری پیدا می کند، بیان کرد: مطالعات مؤلفه های کیفیت زندگی در فضاهای شهری شهر تهران نشان می دهد سطح رضایت از شاخص های کلی کیفیت زندگی شهری بین کم تا متوسط بوده است.
نوری با تاکید بر اینکه سنجش کیفیت زندگی شهری در کلانشهر تهران در مقایسه با تجارب شهرهای دنیا در برخی پژوهش ها ۱۹ عامل را به عنوان عوامل اصلی موثر بر کیفیت زندگی در کلانشهر تهران معرفی شده است، یادآور شد: از جمله مهمترین آن می توان به دسترسی به کاربری های خدماتی و رفاهی، وضعیت بهداشت، سلامت، محیط زیست، حمل و نقل عمومی، تاسیسات شهری، کیفیت معابر و ایمنی در شهر اشاره کرد.
به گفته وی نتایج غالب مطالعات نشان داده است توسعه متوازن شهــــرها به ویژه در حوزه گسترش فضاهای سبز شهری، ترمیــــم و بازآفرینی سکونت های غیررسمی، راهبردهای یکپارچه برای توسعه فناوری های نوین و انرژی های تجدیدپذیر، حمایت از برنامه ریزی شهری هوشمند و پایدار، کاهش خطرات اقتصادی ناشی از تغییرات آب و هوا منجر به بهبود کیفیت زندگی شهری میشود.
رئیس کمیسیون سلامت، خدمات شهری و محیط زیست شورای شهر تهران تاکید کرد: از این روی لازم است با اتخاذ راهبردهای توسعه پایدار و تکیــــه بر برنامهریزی پژوهش محور، ضمن شناسایی صحیح نیازها و اولویت سنجی اقدامات متناسب با منابع موجود، به منظور ارتقاء شاخــــص های کمی و کیفی در کلانشهر تهران قدم برداشت و بررسی های ظرفیت تـــوان محیط زیستی شهر باید با نگاه آینده نگاری و توجه به کاهش پیامدهـــای محیط زیستی مبتنی بر پژوهش های کاربردی انجام شود و سهم کاربست های نتایج مطالعــــات در مدیریت اجـــرایی و نظام برنامه و بودجه ریزی اثرگذار و بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.
به اعتقاد وی، این رویکرد به عنوان یک وظایف اداری و یا تکالیف برنامه ای صرف تلقی نمی شود بلکه نیاز وضعیت کنونی و تلاش برای حرکت در مسیر تعالی، لازمه پژوهش های کاربردی و همراه با کاربست های عملیاتی است.