خبرگزاری مهر- گروه بین الملل: سایت تحلیلی نشنال اینترست اخیراً مقاله‌ای با قلم «پیتر هریس» با عنوان «محافظه کاران باید مراقب آنچه آرزو می‌کردند باشند» منتشر نموده است. هریس در این مقاله معتقد است بعد از اجرای برگزیت و درک عواقب آن انقلابی در سیاست انگلیس رخ خواهد داد.
ترجمه متن کامل مقاله در ادامه آمده است.
«بوریس جانسون» با پیروزی انتخاباتی خیره کننده خود در هفته گذشته، اکثریت را در مجلس عوام به دست آورد. این رویداد خبر از رابطه جدید بین انگلیس و اتحادیه اروپا می‌دهد و حاکی از تجدید نظر مجدد در انتخابات رأی دهندگان بریتانیاست.
جبهه اروپا و مسئله برگزیت حداقل در ابتدا ساده‌ترین کار برای جانسون خواهد بود. اکنون سه سال و نیم از زمان انجام همه پرسی در بریتانیا برای خروج از اتحادیه اروپا گذشته است با این حال از آن زمان تاکنون مجلس نتوانسته به توافقی در مورد شکل دقیق برگزیت دست یابد. برخی از نمایندگان مجلس خواستار جدایی سریع و جامع با هر نهاد اتحادیه اروپا، چه سیاسی و چه اقتصادی هستند.
در حالی که دیگران تلاش کرده اند نتیجه همه پرسی را معکوس کنند و در اتحادیه اروپا به عنوان یک عضو کامل باقی بمانند. پنجشنبه گذشته، احزاب دوم، سوم و چهارم پارلمان بریتانیا (کارگر، ملی گرای اسکاتلند و لیبرال دموکرات) همه روی سکوهای طرح مسئله عضویت در اتحادیه اروپا ایستادند و سرانجام حزب محافظه کار پیروز این انتخابات شد.
اکنون که جانسون با اکثریت محافظه کار مجلس عوام تجهیز شده در موقعیتی قرار دارد که می‌تواند انگلیس را از باتلاق برگزیت خارج کند. در مورد مشروعیت نتیجه همه پرسی نمی‌توان تردید داشت. باید گفت که اقدامات مختلف جهت ماندن در داخل اتحادیه اروپا شکست خورده است. آنچه اکنون واقعیت دارد این است که دولت جانسون دستورالعملی مشخص برای اجرای اولین مرحله برگزیت و حرکت به سمت مذاکره در مورد آینده روابط انگلیس و اتحادیه اروپا را در اختیار دارد. حداقل، این موضوع کاملاً واضح است، اما تشخیص پیامدهای گسترده‌تر پیروزی جانسون در سیاست داخلی به مراتب دشوارتر است.
در انتخابات اخیر، رأی دهندگان طبقه کارگر به حزب کارگر رأی ندادند در نتیجه در ایالت‌هایی که فرض می‌شد حزب کارگر رأی آورد حزب محافظه کار اکثریت آرا را به دست آورد. اگر این دستاوردها در انتخابات آینده پایدار بماند یا گسترش یابد، حزب کارگر از هیچ قدرت پایداری در وست مینستر برخوردار نخواهد بود و محافظه کاران در اکثریت دائمی خواهند بود.
جانسون توانست از دیوار سرخ حزب کارگر (مراکز شهری شمالی و مرکزی انگلیس) عبور کند. البته، برگزیت تنها مسئله‌ای نبود که در طول انتخابات نقش مهمی بازی کرد - عدم محبوبیت حیرت انگیز رهبر حزب کارگر «جرمی کوربین» یکی دیگر از عوامل بارز نفوذ محافظه کاران در طبقه کارگر و مناطقی که پایگاه حزب کارگر بودند، بود. اما مسئله اروپا احتمالاً مهمترین ویژگی این کمپین بود.
تا همین اواخر، هم حزب کارگر و هم محافظه کار به شدت در مورد این مسئله که چگونه برگزیت را اجرا کنند و حتی ان را اجرا کنند یا خیر اختلاف داشتند.
جانسون از ابتدای نخست وزیری خود با مسئله برگزیت مواجه بود و ۴ سپتامبر نمایندگان پارلمان انگلیس در راستای تلاش برای محدود کردن اختیارات نخست‌وزیر این کشور برای خروج بدون توافق از اتحادیه اروپا به طرحی رأی دادند که خواستار واگذاری کنترل روند «برگزیت» به نهاد قانونگذار در انگلیس است.
جانسون در پی این شکست از پارلمان تهدید کرد در صورتی که نمایندگان پارلمان دومین مرحله از این طرح را هم تصویب کرده و او را ملزم به معوق کردن خروج از اتحادیه اروپا کنند دولت او اعلام برگزاری انتخابات سراسری زودهنگام خواهد کرد. وی همچنین تهدید کرد ۲۱ نماینده حزب محافظه‌کار در پارلمان انگلیس که با همراهی با مخالفان دولت در به تصویب رسیدن اولین مرحله طرح ممانعت از برگزیت بدون توافق نقش داشتند از حزب اخراج می‌شوند.
این یک عمل جسورانه و بی رحمانه بود و انتقادهای شدیدی را برانگیخت. برگزیت برگی برنده برای محافظه کاران بود. این حزب تبدیل به خانه‌ای سیاسی برای رأی دهندگان همه احزاب شد - کسانی که می‌خواستند برگزیت هر چه سریع‌تر اجرا شود. از طرفی حزب کارگر خواهان به تأخیر افتادن اجرای برگزیت بود.
واقعیت این است که حزب کارگر رأی دهندگان خود را از دست داده و نمی‌توان سقوط آنرا متوقف نمود. به نظر می‌رسد بسیاری از رأی دهندگان سنتی کارگر احساس می‌کنند که حزب آنها را رها کرده است.
باید گفت از نظر تاریخی غیرممکن است رهبری محافظه کار بتواند حزب خود را پیرامون یک سیاست مشترک اروپایی متحد کند - در واقع پیروزی محافظه کاران لحظه‌ای نادر از اجماع محافظه کاران است که باید به عنوان واقعیتی زودگذر مد نظر قرار گیرد. همین دو ماه پیش محافظه کاران به قدری درمورد مسئله برگزیت شکاف داشتند که بسیاری از ناظران شکست حزب را پیش بینی می‌کردند.
فعلاً با اخراج نمایندگان محافظه کار سرکش، جانسون حزب را برای مدت زمانی خریده و اختلافات پس از اجرای برگزیت، دوباره ظاهر می‌شود و برای جانسون دشوار است بتواند از تقسیمات شهری-روستایی، سرمایه-کار و شمال-جنوب عبور کند. روابط انگلیس و اتحادیه اروپا به هر نحوی که تنظیم شود، برای بخش مالی و کشاورزان انگلیس، کارگران بزرگ و یقه آبی‌ها در استان‌های بزرگ و شهرهای داخلی خوشایند نخواهد بود و فرصت‌های سیاسی برای احزاب مخالف فراهم خواهد شود.
البته ممکن است که برگزیت به شکلی عملی شود که فرصت‌های اقتصادی در شهرهای کوچک و مناطق صنعتی سابق را تقویت کند، در این حالت حزب محافظه کار حزب جدید طبقه کارگر خواهد بود. در غیر این صورت مجموعه جدیدی از توافق‌های سیاسی و اقتصادی انگلیس عواقب توزیع نابرابر ثروت برای مردم عادی را به دنبال خواهد داشت و این مهم تشکیل ائتلاف گسترده محافظه کار را پیچیده می‌کند.
در حال حاضر، به جرأت می‌توان گفت که جانسون هنوز سیاست انگلیس را به معنای واقعی درک نکرده است. او پیروز شده است اما هنوز نمی‌توان گفت محبوبیت گسترده وی چه مدت دوام خواهد داشت.
مطمئناً بعد از اجرای برگزیت و درک عواقب آن انقلابی در سیاست انگلیس رخ خواهد داد. اگر یک رابطه تجاری جدید با اروپا منجر به اوضاع اقتصادی بشدت بدتر برای بسیاری از مناطق کشور شود، درب برای احیا حزب کارگر باز خواهد شد.