خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ: محمد آسیابانی
محسن هاشمی بهرمانی، رئیس شورای شهر تهران چند روز پیش ضمن توییتی نوشت: «جای مردان سیاست بنشانید درخت.» گویا شخص جناب رئیس به این نتیجه رسیده که اهالی سیاست و سیاسی کاری دو مؤلفه مخرب برای اداره امور شهر هستند.
شورای شهر قبلی تهران شاهد حضور تعدادی از چهره‌های ورزشی و هنری بود که رسماً هیچ گونه تأثیری در شورا و پیشبرد امور کلانشهر تهران نداشتند. گویا باید اهالی سیاست را نیز در دسته بندی گروه‌هایی که حضورشان به عنوان عضو شورای شهر مخرب است (یعنی ورزشکاران و هنرمندان) جای داد.
چند هفته گذشته تهران از نظر آلودگی هوا شرایطی بسیار بغرنج را سپری کرد. روز سه‌شنبه ۲۶ آذر ۱۳۹۸ گزارشی تکان دهنده از صحبت‌های پیروز حناچی، شهردار تهران در جلسه هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران در خبرگزاری مهر منتشر شد. (اینجا را بخوانید) در آن جلسه شهردار تهران اشاره کرد که در شامگاه دوشنبه ۲۵ آذر ذرات معلق در هوای تهران به شاخص ۲۰۰ رسید و این یعنی آنکه شهر باید تخلیه می‌شد که خوشبختانه باران آمد و اندکی از آلودگی هوای تهران کاسته شد. گمان می‌کنید اعضای شورای شهر تهران در این وضعیت مشغول به چه کاری بودند؟ جلسات پی در پی برای رفع بحران آلودگی هوا؟!
حقوق می‌گیرند تا نام خیابان‌ها را به نام اهالی فرهنگ بگذارند!
آلودگی هوای تهران در درجه نخست به فرهنگ غلط توسعه آن ارتباط دارد. حجم عمده ساخت و ساز در یک دهه گذشته و عدم توجه به توسعه متناسب سیستم حمل و نقل عمومی با توجه به جمعیتی که این ساخت و ساز به تهران کشانده، دلیل مهمی برای آلودگی است. همین مساله باعث شده تا فرهنگ استفاده از وسایل نقلیه عمومی هیچگاه در تهران نهادینه نشود. اصولاً فرهنگ غلط توسعه تهران، نمایشی شدن زندگی مردم را موجب شد. تهران شهر سواره‌هاست و نداشتن خودروی شخصی در آن معضل بزرگی به حساب می‌آید. به همین خاطر تهران در مشاغل مدیریتی خود به متخصصان و برنامه ریزان شهری و شخصیت‌های دلسوز نیاز دارد.
در این روزها که تهرانی‌ها با آلودگی هوای بی‌سابقه در تاریخ معاصر دسته و پنجه نرم می‌کنند، رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران با افتخار از جلسات پیاپی شورای شهر برای تغییر نام خیابان‌هایی به نام‌های عباس کیارستمی، ناصر حجازی و… سخن می‌گوید روند طبیعی قاعدتاً باید این باشد که در چنین شرایطی که بحران آلودگی در حال بریدن نفس تهرانی‌هاست، اعضای شورای شهر تهران تمام برنامه‌های دیگر خود را تعطیل یا نیمه تعطیل کرده و با برگزاری جلسات اضطراری و جلسات مشترک با نهادهای مرتبط به رفع شدت آلودگی در این روزها با برنامه‌های میان مدت و طراحی برنامه‌های بلندمدت برای رفع همیشگی معضل آلودگی هوای تهران اقدام کنند. اگر چنین کنند، قاعدتاً خبرنگاران و اهالی فرهنگ هم آستین بالا زده و به کمک شورا و نهادهای مرتبط می‌آیند تا قدمی برای حل این معضل تاکنون لاینحل بردارند. اما اعضای شورای شهر در این روزها مشغول به چه کارهایی بودند؟
در این روزها که تهرانی‌ها با آلودگی هوای بی‌سابقه در تاریخ معاصر دسته و پنجه نرم می‌کنند، رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران با افتخار از جلسات پیاپی شورای شهر برای تغییر نام خیابان‌هایی به نام‌های عباس کیارستمی، ناصر حجازی و… سخن می‌گوید. کار عمده اعضای شورای شهر در دوره فعلی از زمان شروع تا به امروز فقط تعیین شهرداران متعدد برای تهران و تغییر نام خیابان‌ها بوده است. یعنی آنها ماهیانه n میلیون تومان حقوق و مزایا می‌گیرند تا نام خیابان‌های تهران را تغییر دهند. اخیراً شهردار و شورای شهر تهران در رونمایی از نقش برجسته سرباز هخامنشی در موزه مشاهیر برج میلاد نیز رونمایی کرده‌اند. این کار ویژه آنها در این یکی دو ماه اخیر بوده است.
گویا برای اعضای شورا و شخص محمدجواد حق شناس، رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران، شخصیت‌های فوت شده به مراتب اهمیت بیشتری نسبت به شخصیت‌های فرهنگی در قید حیات و عموم مردم دارند. باید هم چنین باشد، چرا که آنها با نام شخصیت‌های فرهنگی، هنری و ورزشی وفات یافته بهتر می‌توانند نمایش اجرا کنند و پس از پایان دوره خود یکطرفه بگویند که ما در عرض چهار سال مثلاً چهار هزار خیابان را تغییر نام دادیم و بروید خدا را شاکر باشید.
حجم عمده‌ای از جمعیت تهران را افراد بالای کودکان و نوجوانان و افراد بالای شصت سال تشکیل می‌دهند که در مقابل آلودگی هوای تهران به شدت آسیب پذیرند. در این جمعیت چهره‌های شاخص فرهنگی، نویسندگان و هنرمندانی هم هستند که به دلیل کهولت سن در معرض بسیاری از آسیب‌ها و بیماری‌ها قرار دارند. ۱۲ میلیون نفوسی که در تهران زندگی می‌کنند تنها مشکلشان اسامی خیابان‌هاست؟ اصولاً چرا «زنده‌ها» برای شورای شهر تهران اهمیتی ندارند؟
سکوت مرگبار اعضای شورای شهر تهران و عدم گفت‌وگوی آنها با رسانه‌ها
اعضای شورای شهر فعلی سابقه زیادی در جریان‌های سیاسی ایران دارند و بالطبع مدام هم در پست‌ها و مشاغل گوناگون به زعم خودشان به خدمت! به ایرانیان مشغول بوده‌اند. شعار جامعه مدنی و آزادی بیان و آزادی سیاسی ورد زبان آنها بوده است. شعار تهران شهری برای همه را مدام تکرار کرده‌اند و زمانی که خود در مسئولیت نبوده‌اند بارها بر طبل پاسخگویی مسئولان به مردم کوبیده‌اند. اکنون که زمان پاسخگویی خود آنها درباره عملکردشان است سکوت مرگبار پیشه کرده‌اند و گزارشی برای مسئولان خود (رهبری و مردم) ندارند.
آنها همه در شبکه‌های اجتماعی حضور دارند و می‌توانند بدون نگرانی از تحریف، حرف خود را مستقیماً برای مردم بیان کنند. بنابراین جایی برای این ادعا که رسانه نداریم یا به رسانه‌های موجود برای بیان حرف‌هایمان اعتماد نداریم، وجود ندارد.
شعار تهران شهری برای همه را مدام تکرار کرده‌اند و زمانی که خود در مسئولیت نبوده‌اند بارها بر طبل پاسخگویی مسئولان به مردم کوبیده‌اند. اکنون که زمان پاسخگویی خود آنها درباره عملکردشان است سکوت مرگبار پیشه کرده‌اند تنی چند از اعضای شورای شهر در این مدت شدت گرفتن آلودگی هوای تهران در سخنانی مبهم گفته‌اند که دیگر دستگاه‌ها برای برطرف کردن آلودگی هوای تهران با شورای شهر همکاری نمی‌کنند و معلوم نیست که چرا به طور شفاف از این نهادها حرفی نمی‌زنند. مردم تهران حق دارند خشمگین باشند؟ آنها در حال خفه شدن هستند، اما در رسانه‌ها می‌خوانند و می‌بینند که مسئولان شهری نه تنها مشغول به پروژه‌های بی‌اهمیت و کم ارزش هستند که هیچ‌گونه حرفی هم با رسانه‌ها درباره برنامه‌هایشان برای رفع آلودگی نمی‌زنند!
روزنامه‌نگاری که اعتمادی به سخنانش نیست
رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران یعنی محمدجواد حق‌شناس در شبکه‌های متعدد اجتماعی حضوری فعال دارد. او پاسخگوی همه کامنت‌هایی است که از او بابت کارهایش تشکر کرده‌اند. اما جناب ایشان هیچگاه پاسخگوی انتقادات نبوده است.
در این روزهای شدت گرفتن آلودگی هوای تهران حق‌شناس در صفحه خود در اینستاگرام اخباری از جلسات شورای شهر تهران برای تغییر نام خیابان‌ها و آئین‌های رونمایی از تندیس شخصیت‌ها، را منتشر کرده است. کاربرانی از او و شورای شهر انتقاد کرده‌اند که در این وضعیت بغرنج چه جای این کارهاست و… عجیب آنکه هیچکدام از این کامنت‌ها را این شخصیت سیاسی که رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر تهران است و خود را روزنامه‌نگار هم معرفی می‌کند، نداده است. گویا جناب ایشان وظیفه پاسخگویی به این کامنت‌ها را بر عهده تعدادی روزنامه‌چی قلم به مزدی گذاشته است که ساپورت مالی‌شان می‌کند.
این روزنامه‌چی‌ها در بخش کامنت‌های صفحه اینستاگرام حق شناس آمده و از طرف او کاربرانی که شورا و شخص ایشان را مورد انتقاد قرار داده‌اند، با الفاظی نامناسب پاسخ می‌دهند. پاسخ‌ها نیز به شدت کودکانه است. به عنوان مثال یکی از این اشخاص به یک انتقاد اینگونه پاسخ داده است که «اصلا خودت بیا در شورای شهر ببینیم برای آلودگی هوا چه کار می‌توانی انجام دهی؟» عجیب‌تر آنکه شخص حق شناس هم این پاسخ را لایک کرده است. تعجبی ندارد رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران مانند دیگر اعضا به هیچ عنوان خود را ملزم به پاسخگویی به مردم نمی‌داند. این شورا رأی خود را گرفته‌اند و خرشان از پل گذشته است، قطعاً به این فکر می‌کنند که تا انتخابات بعدی خدا بزرگ و کریم است.
سابقه حق‌شناس در عدم پاسخگویی به اهالی مطبوعات
محمدجواد حق‌شناس، در قامت ریاست کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران، در مراسم اختتامیه شانزدهمین دوره جشنواره کتاب و رسانه که در روز سه‌شنبه ۲۴ آبان ۱۳۹۶ برگزار شد، وعده‌ای مبنی بر اعطای هدیه‌ای به برگزیدگان آن دوره از طرف شورای شهر تهران داد. این وعده کوچک علیرغم پیگیری‌های مسئولان جشنواره در طی این دو سال هیچگاه رنگ تحقق به خود ندید.
خبرگزاری مهر روز پنجم آذر ۱۳۹۸ خبری مبنی بر عدم تحقق وعده پوشالی محمدجواد حق‌شناس منتشر کرد. او نه تنها در این دو سال هیچگاه حاضر به پاسخگویی درباره این وعده نشد که پس از انتشار خبر محقق نشدن این وعده نیز مهر سکوت را نشکست و وظیفه پاسخگویی را به گردن دیگران گذاشت. مدیرعامل محترم خانه کتاب خبر از تحقق این وعده در آینده‌ای نزدیک توسط یکی از نهادهای زیرمجموعه شهرداری تهران داد که شنیده‌ها حاکی از آن است که هنوز این امر محقق نشده است و جناب رئیس کمیسیون فرهنگی نیز کماکان حاضر به پاسخگویی درباره این مساله نیست.
اینکه مسئولان شهری و کشوری خود را ملزم به پاسخگویی به مردم و رسانه‌ها نمی‌بینند، یکی از مهم‌ترین معضلات این دهه‌هاست. آنها به الزام باید نسبت به عملکرد خود پاسخگو باشند و این پاسخگویی باید در دوران حضورشان انجام شود. اصحاب رسانه نیز باید مطالبه گری کنند. مسئولان باید بدانند که تیغ تیز نقد اصحاب رسانه همیشه بالای سرشان است. قطعاً اگر این چنین بود این روزها تهران وضعیت بهتری داشت.