به گزارش خبرگزاری مهر، حجت الاسلام والمسلمین محمدصادق یوسفی مقدم» در همایش ملی حوزه‌های علمیه، مرجعیت و قرآن کریم با محوریت «دیدگاه های علوم قرآنی مرحوم آیت الله العظمی فاضل لنکرانی (ره)» در مرکز فقهی ائمه اطهار (ع)، با اشاره به مقاله «حجیت اصولی قرائات از منظر آیت الله العظمی فاضل‌لنکرانی» اظهار داشت: بحث قرائات از موضوعات بسیار مهم در علم قرائت، فقه، اصول و تفسیر است.
رئیس پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن دفتر تبلیغات اسلامی ابراز داشت: بحث حجیت اصولی قرائات یکی از مباحثی است که مرحوم آیت الله فاضل در پنج حوزه مطرح کرده‌اند؛ اعتبار مخارج حروف، فُرُش قرائت، احتمالات متفاوت نص قرآن کریم و حجیت تفسیری قرائات از جمله معانی حجیت قرائت است.
وی با بیان اینکه حجیت فقهی قرائات از جمله مباحث دیگری است که در ارتباط با قرآن مطرح می‌شود، گفت: حجیت اینها در فقه مورد بحث قرار می‌گیرد، اما حجیت اصولی قرائات که آیا برداشت‌های متفاوت از قرائات قرآن مشروعیت دارد یا خیر؟ را مورد کنکاش قرار داده‌ایم.
حجت الاسلام والمسلمین یوسفی مقدم در ادامه ابراز داشت: مرحوم آیت الله فاضل لنکرانی به همه این مباحث هم در مدخل التفسیر و هم در جای جای مباحث اصولی توجه داشتند و بنده در درس خارج اصول ایشان نیز دیدگاه‌های علوم قرآنی را به عینه می‌دیدم.
وی با اشاره به اینکه حجیت اصولی قرائات از دیدگاه حضرت استاد مبتنی بر اعتقاد به تواتر یا عدم تواتر قرائات است، گفت: اگر قائل به تواتر قرائات شدیم حجیت اصولی در فقه پیدا می‌کند ولی اگر قائل به عدم تواتر شدیم حجیت ندارد؛ ایشان به رغم اینکه بزرگانی از علمای ما اعتقاد به تواتر دارند، با ادله گوناگون ثابت می‌کنند که این قرائات متواتر نیستند.
این استاد حوزه و دانشگاه با تأکید بر اینکه با خبر واحد، قرائت ثابت نمی‌شود، عنوان کرد: مرحوم آیت الله فاضل می‌فرمایند اثبات قرائت به وسیله خبر واحد درست نیست، چون برای ما مهم است که در ارتباط با قرآن کریم دو اعتقاد داشته باشیم، اول اینکه باور به اعجاز قرآن کریم داشته باشیم و از طرف دیگر به آن عمل کنیم که از حیث دوم شاید بتوان به خبر واحد عمل کرد ولی در مورد اعجاز قرآن، چنین چیزی ممکن نیست.
وی در بخش دیگری از سخنان خود خاطرنشان ساخت: ایشان می‌فرمایند اگر ثابت شد که قرائات متواتر نیستند و منقول به خبر واحد هستند، اگر با هم تعارض کردند باید به اظهر مراجعه کنیم و اگر نبود، تساقط می‌کنند و اینجا دیگر جای رجوع به مرجحات سندی نیست، چون فرض این است که قرآن کریم با خبر واحد ثابت نمی‌شود.