به گزارش خبرنگار مهر، رقابتهای تکواندو قهرمانی جهان از سال 1973 کارخود را با حضور19 کشورآغازکرد. مسابقاتی که به میزبانی کره جنوبی درسئول برگزار شد وکره جنوبی ، آمریکا و چین تایپه عناوین اول تا سوم را به خود اختصاص دادند. ازآن سال تاکنون هر2 سال یک باراین رقابتها به صورت منظم برگزارشده است.
تیم ملی ایران در دومین دوره این مسابقات که بازهم درکره جنوبی برگزارشد حضورخود را آغاز کرد. حضوری که تنها با یک نشان برنز خاتمه یافت. حسین ربیع زاده درسال 1975 اولین مدال ایران را در این رقابتها کسب کرد.
ازمجموع 17 دوره قبلی این مسابقات تیم ملی ایران در 12 دوره حضورداشته است که حاصل آن 6 طلا 9 نقره و12 برنز بوده است. دربخش تیمی 3 نایب قهرمانی ، یک عنوان سومی ،2 عنوان چهارمی ، یک پنجمی و یک هشتمی نیزکسب شده است.
پنج دوره غیبت
تیم ملی ایران در 5 دوره مسابقات غیبت داشته است. دراولین دوره که سال 1971 انجام شد. سومین دوره به سال 1997 به میزبانی آمریکا در شیگاگو، ششمین دوره سال 1381 در اکوادور،هشتمین دوره در سال 1987 دربارسلون و یازدهمین دوره درسال 1993 که درنیویورک انجام شد.
تنها دوره بی مدال
تیم ملی بجز از سال 1979 و در پنجمین دوره مسابقات که در اشتوتگارت آلمان غربی برگزار شد، در سایر ادوارحضور خود به مدال دست یافته است. در اشتوتگارت تیم ملی ایران توفیقی در جهت کسب مدال کسب نداشت.
7 مدال برنز برای 5 دوره حضور
اعضای تیم ملی ایران در5 دوره حضورابتدایی خود در رقابتهای جهانی تنها 7 مدال کسب کردند. در دومین دوره حسین ربیع زاده اولین مدال تاریخ تکواندو ایران رابا یک مدال برنز کسب کرد. نادر خدامرادی در کپنهاگ دانمارک به سال 1983 یک مدال برنز کسب کرد. درسئول کره جنوبی وسال 1985 تک نشان برنز فیصل دانش تیم ملی ایران را در مکان هشتم قرار داد. در سال 1989 بازهم درکره جنوبی واین بار فرزاد ذرخش ، فریبرز دانش و سید حسن زاهدی با کسب سه مدال برنز تیم ملی ایران را در جدول توزیع مدالها تا رتبه چهارم بالا آوردند. ضمن اینکه سیروس رضایی درسال 1991 و مسابقاتی که درآتن برگزار شد یک نشان برنز به خود اختصاص داد.
اولین فینالیست
اما در مانیل فیلیپین پس از یک دوره غیبت تیم ملی ایران سرانجام اولین نماینده خود را در دیدار پایانی دید. سید مهرداد رکنی در وزن سوم با شکست تمام رقبای خود راهی بازی پایانی شد و با قبول شکست به یک نشان نقره با ارزش قناعت کرد. نشانی که تنها یک تخته پتو از مسئولین شهر جایزه برای رکنی در پی داشت . در همین دوره تیم ملی ایران توسط بیژن مقانلو و فریبرز عسگری 2 مدال برنز هم کسب کرد در رده بندی تیمی جایگاه پنجم را کسب کند.
آغاز دوران طلایی
سال 1997 سرآغاز دوران طلایی تکواندو ایران بود. تیمی که چندی قبل درجام جهانی قاهره نایب قهرمان شده بود در هنگ کنگ شگفتی سازشد. مهدی بی باک با 18 سال سن به همراه حسن اصلانی سنگین وزن خوش فکر تکواندو ایران تمام حریفان راشکست داده و به دیدار پایانی راه یافتند. ولی برخی مسائل حاشیه ای از جمله بیماری اصلانی ، تاخیر در انجام بازی نهایی وزن هشتم و ناداوری مانع از دست یابی به مدال طلا شد. این دو نقره درکنار تک مدال برنز مجید افلاکی تیم ملی ایران را علی رغم شایستگی فراوان در جایگاه چهارم قرار داد.
طلسم ناکامی در فینال شکست
دو سال انتظار کافی بود تا تکواندو جهان قدرت تازه ای را مشاهده کند.1999 در ادمونتون کانادا وقتی ناداوران هرچه اخطاربود به مهدب بی باک دادند تا اورا از گردونه رقابتها کنار بگذارند کسی نمی دانست که یک پدیده نورسیده طلسم ناکامی در بازی پایانی را خواهد شکست. هادی ساعی که پس از چند سال انتطار یک سال قبل صاحب پیراهن تیم ملی شده بود و درجام جهانی 98 آلمان به نشان طلا دست یافته بود در این مسابقات هم اولین طلای تاریخ تکواندو در رقابتهای جهانی را کسب کرد. در وزن هفتم هم مجید افلاکی که دو سال قبل برنز گرفته بود با درخشش خیره کننده هم طلا گرفت و هم عنوان جوانمردترین تکواندوکارجهان را به خود اختصاص داد. همین دو مدال کافی بود تا تیم ملی ایران برای اولین بار نایب قهرمان مسابقات شود.
بازهم ظهور یک پدید جدید
بعد از نایب قهرمانی در ادمونتون، تیم ملی ایران ایران در سال2001 با یک دنیا امید راهی جزیره جیجو در کره جنوبی شد. در این جزیره زیبا حوادثی اتفاق افتاد تا تیم ملی ایران جایگاه نایب قهرمانی را با سومی عوض کند. حوادثی که از ناداوری آغاز و با آسیب دیدگی غیره منتظره خاتمه یافت. وقتی ناداوران هادی ساعی را برابر لوپزآمریکایی مجبور به شکست کردند. افلاکی هم آسیب دید. اما یک نورسیده طلای با ارزشی را در وزن دوم کسب کرد. بهزاد خداداد با داشتن طلای جام جهانی 98 آنقدرتجربه داشت تا تمام رقبای خود همچون حریف کره ای خود را شکست داده و قهرمان شود. در وزن هشتم هم هادی افشار سریال حضور نمایندگان سنگین وزن ایران در بازی پایانی را تداوم بخشید ولی نتوانست طلا کسب کند. همین دو مدال تیم ملی ایران را بعد از کره و امریکا در مکان سوم قرار داد.
4 فینالیست و بازهم نایب قهرمانی
درسال 2003 و مسابقاتی که درگارمیش آلمان برگزار شد 4 ملی پوش ایران به مدال دیدار پایانی راه پیدا کردند. یوسف کرمی پدیده جدید تکواندو ایران با داشتن طلای نوجوانان جهان و جام جهانی درکنارمرتضی رستمی صاحب مدال طلا شدند. رستمی در وزن هشتم سرانجام طلسم طلای این وزن را شکست. اما درهمین مسابقات ساعی و خداداد با وجود ارائه مبارزات خوب و شایستگی فراوان به مدال نقره قناعت کردند. این چهار مدال با تک نشان برنز امید غلامزاده یک بار دیگر عنوان نایب قهرمانی را به تیم ملی ایران هدیه کرد.
جهش بلند برای قهرمانی
ملی پوشان ایران که حالا درتمام اوزان مدال زرین جهانی داشتند درسال2005 با امید فراوان راهی جام هفدهم درمادرید اسپانیا شدند. دراین دوره بازهم 4 تکواندوکار ایران به بازی پایانی راه پبدا کردند. بهزادخداداد و هادی ساعی یک بار دیگر به فینال راه پیدا کردند.ساعی طلا گرفت و خداداد بازهم در گام آخربه نقره بسنده کرد. اما در دو وزن دیگر نمایندگان ما به بازی نهایی راه یافتند. فیض الله نفجم که نتیجه سالها تجربه خود را گرفت و علی تاجیک که بعد از حضور افلاکی در کادر فنی به خوبی جای او را پر کرد.این دو به واقع شایسته کسب مدال طلا بودند که اگر چنین می شد در همان مادرید تیم ملی سکوی نخست را تصاحب می کرد ولی اعتراض نمایندگان کشور میزبان به برتری لوپز در بازی نیمه نهایی وزن ششم و در پی آن وقفه چند ساعت مبارزات و همچنین ناداوری در بازی نهایی وزن اول باعث شد هم تاجیک و هم نفجم به مدال نقره دست یابند. این 4 مدال و برنز یوسف کرمی در فاصله اندک با کره تیم ملی ایران را در جایگاه دوم قرار داد.
تیم ملی تکواندو ایران در حالی از روز 28 اردیبهشت ماه رقابتهایش را در هجدهمین دوره قهرمانی جهان اغاز می کند که هنوز در حسرت قهرمانی و کنار زدن کره ای ها قرار دارد و این بار امیدوار است اگر به این مهم دست پیدا نکرد بتواند عنوان نایب قهرمانی خود را تکرار کند.