به گزارش خبرنگار مهر، نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «ابر بارانش گرفته» به کارگردانی مجید برزگر دومین نشستی بود که امروز دوشنبه ۱۴ بهمن ماه در پردیس ملت برگزار شد.
در این نشست خبری مجید برزگر کارگردان، مسعود امینی تیرانی مدیر فیلمبرداری، آرمان خوانساریان نویسنده، لیلا نقدی‌پری طراح صحنه و لباس، الهام صالحی طراح چهره پردازی، حمیدرضا برزگر تدوینگر، علیرضا ثانی‌فر، مزدک میرعابدینی، ارشیا نیک بین، نازنین احمدی، محمدرضا مالکی بازیگران، حمید جانی پور عکاس از جمله عواملی بودند که در این نشست رسانه‌ای حضور داشتند.
آرامه اعتمادی نیز منتقد مهمان این نشست بود.
در ابتدای نشست نازنین احمدی درباره نقشش و کم دیالوگ بودن آن توضیح داد: به نظرم نقش کم دیالوگی در فیلم نداشتم. اما درباره چگونگی حضورم در فیلم باید بگویم ابتدا که فیلمنامه را خواندم شیفته آن شدم و آقای برزگر نیز لحظه به لحظه در کنار من بود و به نقشم کمک می‌کرد.
نسبت مخاطبان با سینما کم‌رنگ شده، نه فیلم‌ها
برزگر درباره نسبت آثارش با شرایط اکران عنوان کرد: از ۴ فیلمی که من ساخته‌ام نسبتم با اکران معلوم و مشخص است. این سال‌ها سینمای ایران کم مخاطب است که البته نسبت مخاطبان با سینما کم رنگ شده است نه با فیلم‌ها. اگر شرایط اکران عادلانه باشد می‌توان انتظار داشت مخاطبانی که خاموش هستند به دیدن سینمایی خلاف جهت و جریان اصلی سینما بنشینند.
وی درباره تاثیرگیری از سینمای تارکوفسکی گفت: تأثیر گرفتن از فیلمسازان بزرگی مثل تارکوفسکی انکارناپذیر است و من نیز طبیعتاً از آنها تأثیر گرفته‌ام. در این فیلم نیز ادای دینی به سینمای تارکوفسکی و در صحنه لیوان مشخصاً به فیلم «استاکر» ادای دین شده است. البته بدون اینکه بخواهم کپی کنم از این نوع سینما تأثیر گرفته‌ام.
وی درباره تغییر شخصیت بازیگر سارا در پایان فیلم توضیح داد: در لحظه‌ای عجیب سارا با دیدن اتفاقی، رویه و نظرش عوض می‌شود و روحیه و برخوردش با مساله تغییر می‌کند که معتقدم این تغییر و باور به معجزه باورپذیر از کار درآمده است.
در ادامه ثانی‌فر درباره حضورش در این اثر سینمایی بیان کرد: برای بازیگری مثل من کار کردن با کارگردانی مثل برزگر افتخار بود و دوست داشتم حتماً با او همکاری داشته باشم. مانیفست فیلم بین کاراکتر من و سارا جریان داشت و من تمام تلاشم را کردم که این مانیفست بدون هیچ ادا و اطواری به مخاطب منتقل شود.
نهنگ صورتی نشانه امید است
آرامه اعتمادی منتقد حاضر در نشست نیز درباره فیلم بیان کرد: این فیلم برخلاف جریان رایج سینمای ایران است اما در انتها این تغییر کاراکتر اصلی بسیار زیباست و نهنگ صورتی کاملاً نشان دهنده امید در فیلم است و می‌بینیم دختری که ابتدا میل به کشتن و خودکشی دارد در ادامه به زندگی ایمان می‌آورد. فیلم محسنات و ایراداتی دارد که البته در موقعیتی دیگر باید درباره شأن صحبت کرد مه البته من در نهایت فیلم را دوست دارم.
خوانساریان درباره ایده شکل‌گیری فیلم توضیح داد: آقای برزگر ایده اتانازی و پرستارهایی که به این اتفاق کمک می‌کنند، داشت که این ایده مثل فیلم‌های کوتاهش شاعرانه بود و تلاش من نیز این بود که این شاعرانگی را زمینی و ملموس کنم. در سینمای ایران خیلی کم سینمای مستقلی وجود دارد که بشود از آن یاد گرفت اما سینمای برزگر این ویژگی را دارد.
برزگر درباره مراحل شکل گیری فیلم یادآور شد: بعد از فیلم «یک شهروند کاملاً معمولی» که به دلایلی اکران نشد و ۴ سال از آن می‌گذرد خبری درباره سه خواهر خواندم که خودکشی کردند و بعد درباره مساله اتانازی تحقیق کردم و علاقه مند به تولید فیلمی در این زمینه شدم. حدود دو سال قبل شروع به تحقیق و نگارش کردم و از اسفند سال قبل هم شرایط کم کم برای کلید زدن کار فراهم شد.
وی ادامه داد: بازیگران توانمند کار لطف کردند و قبول کردند که با فرم مد نظر من بازی کنند. از دیگر عوامل فیلم نیز که همراه من بودند سپاسگزارم. همچنین این فیلم به شکل کاملاً مستقل و شخصی تولید شده است.
اعتمادی با اشاره به تولید مستقل فیلم یادآور شد: خیلی خوشحالم در جشنواره‌ای که حرف و حدیث درباره تأمین بودجه آثار زیاد است شاهد سینمای مستقلی هستیم که با بودجه شخصی تولید شده است.
امینی تیرانی درباره چالش کار با برزگر گفت: کار با برزگر چالش نیست بلکه یک فرصت است. کار کردن با این فیلمساز برای من بسیار لذت بخش است و به دلیل اتفاقی که برای خودم در زندگی رخ داده است علاقه مند به فیلمبرداری این فیلم بودم. برای من مهمترین اتفاق این است که در برخی موافق که روابط علت و معلولی به ما جواب نمی‌دهد به دنبال یک نشانه و معجزه هستیم. این مساله و انتظار رسیدن به یک معجزه مهمترین چیزی بود که ساختار فیلم را می‌ساخت و من هم در زیبایی سازی بصری فیلم به همین سمت رفتم.
صالحی درباره گریم فیلم اظهار کرد: در فیلم‌های برزگر باید زندگی جریان داشته باشد و من نیز تلاش کردم همین حس در طراحی گریم فیلم جریان داشته باشد.
نقدی پری نیز با اشاره به تنها بودن سینمای مستقل عنوان کرد که همه عوامل تلاش کردند در خدمت فیلم باشند و طراحی صحنه نیز از این قاعده مستثنی نیست.
مزدک میرعابدینی با ابراز خرسندی از حضور در فیلم گفت: من ۱۲-۱۳ سال است که به جشنواره می‌آیم اما امسال با جشنواره متفاوتی روبرو هستیم. مجید برزگر تأثیر زیادی در جریان سینمای هنر و تجربه داشته است و این روزها جوانان از سینمای او تأثیر زیادی می‌گیرند.
محمدرضا مالکی درباره تجربه همکاری اش با برزگر ابراز کرد: شاعرانگی سینمای برزگر در پشت صحنه هم احساس می‌شد و همه در کمال آرامش و تمرکز کارشان را می‌کردند.
خوانساریان در پاسخ به پرسشی درباره غیرعلمی بودن وقایع داستان و اینکه تاکنون هیچ بیمار مرگ مغزی نجات نیافته است، توضیح داد: یک سری واژگان در محاوره و روزمره استفاده نمی‌شود و اینجا هم منظور از نجات بیمار مرگ مغزی تنها زنده ماندن است اما نه زندگی با کیفیتی مناسب و شاید در حد تکان دادن مردمک چشم باشد.
در ادامه نشست بحثی درباره غیرواقعی بودن اتفاقات آخر فیلم و اینکه تنها این امکان وجود دارد که فردی که به کمای عمیق رفته به زندگی باز گردد نه کسی که مرگ مغزی شده است و امکان ناپذیر بودن اتفاقات فیلم از جانب یکی از خبرنگاران مطرح شد و برزگر نیز در این زمینه توضیح داد که فیلم مشاور پزشکی داشته است.