خبرگزاری مهر، گروه جامعه: بیشتر کاربران فضای مجازی با نام «جهاد سبز» آنها را می‌شناسند، در پلدختر بیش از ۱۵ هزار درخت انجیر را بعد از وقوع سیلاب از گل و لای بیرون کشیده و اجازه ندادند تا سیلاب کسب و کار اهالی لرستان را در انجیرستان با مشکل مواجه کند.
بعد از نجات انجیرستان چند مدتی فعالیتشان رنگ و بوی دیگر گروه‌های جهادی را به خود گرفته بود و به دنبال محرومیت زدایی و فقرزدایی بودند که با بارش‌های پی در پی و بی وقفه در استان سیستان و بلوچستان باخبر شدند که بار دیگر باید «جهاد سبز» را آغاز کنند و به کمک بوته‌زارهای موز در زرآباد بروند.
حجت الاسلام محمد صدارت مسئول گروه جهادی شهید مجید قربانخانی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر از ابتدای تشکیل این گروه جهادی و فعالیت‌هایی که تا کنون انجام داده‌اند گفته و فراخوانی برای نجات بوته زارهای موز زرآباد اعلام کرده است که در ادامه می‌توان آن را بخوانید.
برخلاف بقیه گروه‌های جهادی که مبدا تأسیس آنها مسجد یا دیگر مراکز فرهنگی است مبدا تشکیل گروه جهادی شما شبکه‌های اجتماعی بود، در مورد این موضوع کمی توضیح دهید
گروه جهادی شهید مجید قربانخانی از عید امسال فعالیت خود را شروع کرد و در قالب فراخوان‌هایی در فضای مجازی اعلام موجودیت کرد که به همین دلیل اکثر فعالین در این گروه جهادی، بچه‌های فعال فضای مجازی هستند. یعنی مبدا تأسیس گروه ما شبکه‌های اجتماعی بودند که به منظور سیل ایجاد شد.
کمی از فعالیت‌های گروه جهادی شهید مجید قربانخانی بگویید
هنگامی که در خوزستان سیل آمد، گروه جهادی ما بحث توزیع غذا را در خوزستان داشت، یعنی کار ما در آشپزخانه و توزیع غذا بود. بعدها در تابستان هم ۳-۲ کار در حاشیه استان تهران داشتیم که کارهایی مانند فعالیت‌های فرهنگی به مناسبت ولادت امام رضا و عید غدیر بود که یکسری مراسمات جشن و توزیع اقلام و مواد غذایی و رسیدگی به مستضعفین را داشتیم.
جهاد سبز از چه موقع آغاز شد؟
بحث جهاد سبز از اردیبهشت ماه همزمان با سیل لرستان مطرح شد. اما واقعیت فعالیت‌های گروه جهادی ما این نیست که صرفاً منحصر در جهاد سبز باشیم. یک زمان نیاز بود و به کمک انجیرستان رفتیم و زمان‌های دیگر کارهای دیگر خود را انجام می‌دهیم.
از جزئیات جهاد سبز و چگونه هماهنگ شدن کاربران فضای مجازی که در واقعاً اعضا گروه جهادی شما بودند، بگویید
برنامه اول ما فروردین ماه بود که فراخوان دادم و ۸۰ نفر از ۱۰ استان آمدند و شب در مسجدی جمع شدیم و از آنجا برای کمک به سیل زده‌ها عازم خوزستان شدیم. در برنامه دوم که لرستان بود برای شناسایی رفتیم که چنین اتفاقی رقم بخورد و فراخوان بدهیم تا دوستان جمع شوند و به اهالی پلدختر هم کمک کنیم منتهی آنجا با پدیده‌ای روبرو شدیم و آن هم این بود که کار در همه عرصه‌ها پیش می‌رفت و گروه‌های جهادی مختلف در عرصه‌های مختلف در حال فعالیت بودند اما در بحث کشاورزی و باغات کسی ورود نکرده است!
معلوم شد که اینجا کار زمین مانده است و از این جهت نام آن جهاد سبز شده است که منجر به نجات انجیرستان در روستاهای اطراف معمولان شد و توانستیم با کمک دوستان در فضای مجازی از شهرهای مختلف افراد را جمع کنیم که این اقدامات موجب شد تا ۹۵۰ نفر در طول ۵۰ روز به آنجا بیاییند و کمک کنند تا ۱۵ هزار و ۸۰۰ درخت را نجات دهیم.
جهاد سبز منجر به نجات انجیرستان در روستاهای اطراف معمولان شد و توانستیم با کمک دوستان در فضای مجازی از شهرهای مختلف (۹۵۰ نفر) در طول ۵۰ روز ۱۵ هزار و ۸۰۰ درخت را نجات دهیم
چه افرادی به عنو عضو گروه جهادی شما در انجیرستان فعالیت داشتند؟
همه نوع آدمی بودند، از امام جمعه شهر که از خراسان جنوبی آمد و در باغات بیل به دست شد گرفته تا استاد حوزه و استاد دانشگاه و دانشجو و حتی مدافع حرم هم داشتیم که از سوریه آمده بودند، حتی بودند جوانان عادی که با ماشین شخصی خود آمده بودند تا بتوانند خدمتی به مردم سیل زده داشته باشند.
در جهاد سبز چه تعداد درخت را نجات دادید؟
۱۵ هزار و ۸۰۰ درخت را نجات دادیم که تقریباً ۱۳۵ باغ می‌شد.
جهاد سبز با سایر فعالیت‌های جهادی چه فرقی دارد؟
فرق جهاد سبز با بقیه کارهای جهادی در این است که از روز اول نمی‌توان کار را شروع کرد چون وقتی باغات خیس است و پر از گل و لای است نمی‌توان کار کرد و افراد نمی‌توانند وارد باغ شوند چون زمین حالت باتلاقی پیدا می‌کنند. باید زمان بگذرد، تا افراد بتوانند وارد باغ شوند، زمانی که ما توانستیم وارد باغ شویم بقیه گروه‌های جهادی به شهرهای خود بازمی گشتند و کارشان تمام شده بود.
چه شد که از وضعیت بوته‌زارهای موز زرآباد با خبر شدید؟
در سیل سیستان و بلوچستان هم برای شناسایی آمدم که چه نیازی اعم از عمرانی، توزیع غذا، توزیع اقلام ضروری، کشاورزی و غیره وجود دارد تا گروه جهادی را مجدد فعال کنیم و بیاییم. دوستانی که در این محل به ما مراجعه می‌کردند با توجه به جهاد سبز بخش زرآباد را به ما معرفی می‌کردند. دوستانی که در زرآباد بودند می‌گفتند باغات موز آسیب دیده و این کار شما است تا آنجا را نجات دهید، الان که حدود یک ماه از سیل گذشته و شرایط فراهم است تا بتوانیم به داخل باغات موز برویم، باید آماده شده تا کمک کشاورزان آن منطقه کنیم.
مساحتی که الان قرار است کار کنید چقدر است؟
زرآباد بزرگ‌ترین پایگاه تولید موز است که ۴ هزار هکتار باغ موز در این سیلاب آسیب دیده است، این آماری است که مسئولین جهاد کشاورزی می‌دهند. البته یکسری باغات لب رودخانه بوده و آب کلاً این باغات را برده است و هیچ اثری باقی نمانده است؛ یک بخش دیگر باغاتی است که آب آمده و درخت‌ها را کنده است، اینها را نمی‌توان کاری کرد و باید با بولدوزر صاف زمین باغ صاف شود و بعد کشاورز از نو شروع کند چون درختان از بین رفتند.
مردمی که خانه و زندگیشان از گل و لای نجات پیدا کرده ولی شغلشان که کشاورزی است را از دست داده‌اند دچار سردرگمی و بیهودگی می‌شوند از این رو جهاد سبز می‌تواند به اشتغال افراد ساکن در آن مناطق کمک کند و منجر به تولید و همچنین حفظ طبیعت آن منطقه شود
یک بخشی هم این چنین است که درخت سر جای خود است و اطراف درخت را گل و لای گرفته است. که از ده سانت تا دو متر گل و لای اطراف درخت را گرفته است. بعضاً گل و لای از شهرها و مناطق دیگر به این مناطق آمده است و لای درختان موز گیر کرده است. اگر گروه‌های جهادی در اینجا کار کند می‌توان درخت‌ها را نجات دهد تا کشاورزان درخت‌ها را نکنند و از نو بس خواهند کارشان را شروع کنند.
تا الان چند نفر اعلام آمادگی کرده است؟
تا الان هنوز افراد جمع نشدند چرا که فراخوان را دو سه روزی است که اعلام کردیم
به غیر از نجات بوته‌ها موز کار دیگری هم در آنجا هست که تا کنون گروه‌های جهادی به آن ورود نکرده باشند؟
چاه‌های آب هم هستند که با مشکل رو به رو شدند که در همین راستا باغات نیازمند احیای چاه‌های آب هم هستند، به همین دلیل افرادی را نیاز داریم که مغنی باشند و چاه‌ها را تعمیر کنند.
کلام آخر
شاید این ذهنیت برای برخی افراد پیش بیایید که چرا شما به باغات می روید و کمک می‌کنید برای این موضوع باید بگویم که در کنار بقیه کارهای فرهنگی و اجتماعی، گروه جهادی ما به به این دلیل به این عرصه ورود کرده است چون این فعالیت‌ها مربوط به اشتغال افراد ساکن در آن مناطق می‌شود و به نحوی می‌تواند کمک به تولید و همچنین حفظ طبیعت آن منطقه شود.