مجید شیدا کارگردان سینمای مستند که این روزها مشغول ساخت مستندی با نام موقت «سربازان بدون اسلحه» با محوریت مبارزه با کروناست در گفتگو با خبرنگار مهر درباره این مستند گفت: این فیلم از یک دغدغه شخصی می‌آید. زمانی که اولین خبرها از ویروس کرونا منتشر شد به خودم می‌گفتم کاش پرستار یا پزشک بودم و می‌توانستم در بیمارستان‌ها به مردم کمک کنم. باید عنوان کنم که بیماری کرونا در ابتدا حتی برای خودم هم جدی نبود و فکر می‌کردم به زودی مرتفع می‌شود ولی وقتی کمی موضوع بالا گرفت، در تمام شهرها گسترش پیدا کرد و مسئولان هم کمی از خواب بیدار شدند دیدم موضوع جدی است و تصمیم گرفتم در شهر خودم یزد درباره این بیماری مستندی بسازم.
این مستندساز ادامه داد: چیزی که همیشه برایم قابل توجه بود این بود که از چه زاویه‌ای به این مساله باید نگاه کنم. در حال حاضر فیلم‌های زیادی با محوریت کرونا در حال ساخت است که هر کسی هم با رویکرد و نگاهی به این مساله می‌پردازد اما فیلم من شخصت‌محور است، یعنی سعی کردم درگیر این جنجال‌های سیاسی و مطبوعاتی نشوم و بیشتر نگاه انسانی به قضیه کرونا داشته باشم به خاطر همین از طریق پزشکی به نام خانم دکتر آخوندی از پزشکان یزدی که در حال مبارزه با کروناست با بیماری مواجه شدم.
وی افزود: من وقتی با این خانم دکتر آشنا شدم، در طول ساخت فیلم متوجه شدم که خانواده‌اش هم دچار بیماری کرونا شده‌اند. خودش هم چند روزی در بیمارستان بستری بود. خودم هم وقتی وارد بیمارستان شدم دیدم داستان خیلی متفاوت‌تر از این خبرهایی است که می‌شنویم. یعنی حداقل ۵۰ درصد کادر درمانی درگیر بیماری کرونا هستند.
مستندی که تا پایان «کرونا» ادامه دارد
این کارگردان توضیح داد: در «سربازان بدون اسلحه» از موضوع خانم دکتر آخوندی وارد داستان بیمارانی می‌شویم که کرونا دارند و بعد پرستاران، کادر درمانی‌ای که گرفتار بیماری و بستری شده‌اند و حتی برخی از فوت شده‌ها و فشاری که روی افراد وجود دارد را روایت می‌کنیم. داستان این فیلم تا پایان بیماری کرونا در ایران ادامه خواهد داشت. یعنی صرفاً اینطور نیست که نشان بدهیم یک سری پرستار کار می‌کنند و درگیر این بیماری هستند.
وی افزود: همین خانم آخوندی خودش حدود ۲ ماه است که نتوانسته خانواده‌اش را ببیند، چون او میبُدی است اما در بیمارستان شهید صدوقی یزد در حال فعالیت است. پایان فیلم را هم چنین طراحی کرده‌ایم که او بعد از چند ماه نزد خانواده‌اش باز می‌گردد اما او فعلاً کرونا گرفته و نمی‌تواند نزدیک خانواده‌اش شود. البته وقتی مستند می‌سازی یک سری مسائل در لحظه رخ می‌دهد و در روند فیلم تغییر ایجاد می‌کند که اصولاً جذاب است اما مهمترین نکته این است که وقتی به آنجا رفتم، متوجه شدم که چقدر کادر درمان گرفتار هستند و با همین حال کار می‌کنند. تمام پزشکانی که با آن‌ها مواجه شدم، دوره ابتلاء را پشت سر گذاشته و پس از درمان مجدد مشغول به کار شدند.
جرئت نکردم کسی را برای مستندم به بیمارستان ببرم
شیدا درباره فیلمبرداری این اثر اظهار کرد: فیلمبرداری «سربازان بدون اسلحه» از ۲ روز مانده به عید آغاز شده و تاکنون حدود ۴۰ درصد از فیلمبرداری این اثر انجام شده است. این را هم باید بگویم که تمام کارهای این فیلم به جز تدوینش را خودم انجام می‌دهم، چون جرئت نکردم کسی را به فضاهای بیمارستانی ببرم اما خودم کامل در بیمارستان هستم از روز اول هم برایم مهم نبود که دچار بیماری کرونا شوم البته وقتی وارد مستندسازی در چنین عرصه‌هایی می‌شوی، باید جرئتش را هم داشته باشی. الان هم نشانه‌های کرونا را دارم مثلاً حس بویایی و چشایی‌ام کم شده و تب دارم که حاد نیست ولی وقتی در آن فضا قرار داری و ارتباط مستقیم با پزشکان و بیماران داری خواه ناخواه این اتفاق می‌افتد.
این کارگردان ضمن بیان این مطلب که در حال حاضر کرونا یک بیماری جهانی است به طوری که بعدها قضیه آن را در تاریخ می‌نویسند اما آنچه مهمتر است پیامدهای این بحران برای اقتصاد و اجتماع است که بسیار گسترده‌تر است، مطرح کرد: ما یک پیک دیگر هم داریم که با این شرایط افزایش تردد قطعاً تعداد افراد درگیر، بیشتر می‌شود. برای مثال در یزد هم تردد افزایش پیدا کرده است از همین رو از ۲۵ فروردین به بعد احتمالاً روند بیماری صعودی می‌شود.
شیدا عنوان کرد: در طول ساخت این مستند خانواده‌ای را دیدیم که پدر، مادر و پسرشان بستری بودند و متوجه شدم پسر خانواده مغازه‌ای داشته و بیماری از شاگردش به او منتقل شده است و سپس او به خانواده منتقل کرده است. بعد از چند روز این پسر را دیدیم و متوجه شدم پدر خانواده فوت شده و مادرش در آی سی یو بستری است. واقعاً قرنطینه خانگی را باید رعایت کنیم و اگر با فامیل و دوست و آشنا رابطه‌ای نداشته باشیم وضعیت بهتر می‌شود.
این کارگردان در پایان اظهار کرد: یک بار دیدم همین خانم آخوندی به علت بیماری کرونا در بیمارستان بستری بود ولی در اتاق بغلی، یکی از بیماران حالش بد شد و از روی تخت افتاد اما همین خانم دکتر با آن حال بدش از روی تخت خود بلند شد، به اتاق بغلی رفت، مریض را ویزیت کرد و دوباره روی تخت خود آمد. به همین دلیل بعد انسانی جریان مبارزه با ویروس کرونا برای من جذاب است چراکه کادر درمان جان فشانی می‌کنند و خودشان در خطر هستند.