به گزارش خبرگزاری مهر، گیتا موللی، افزود: باید آگاهی لازم در میان اعضای کادر درمانی و بیماران ناشنوا و کم شنوا باشد که در مواجهه با این شرایط، چه کاری انجام بدهند که اینگونه بیماران در مراکز درمانی دچار سردرگمی و مشکل نشوند.
وی اظهار داشت: در حال حاضر، خیلی از ناشنوایان و کم شنوایان از روش زبان اشاره برای صحبت کردن با دیگران استفاده می‌کنند و ممکن است که از روش گفتاری هم استفاده کنند اما ضمن آنکه کاملاً به زبان گفتاری مسلط نیستند، شرایط سخت شنیداری مانند وجود سرو صدای مزاحم در محیط، فاصله فیزیکی با فرد مقابل یا عدم توانایی در لب خوانی (به دلیل وجود ماسک بر روی دهان اعضای کادر درمانی)، سبب می‌شود تا در برقراری ارتباط با کادر درمانی دچار مشکل شوند.
این استاد دانشگاه تاکید کرد: روش‌های مختلف مانند وجود یک فرد رابط (مجهز به ملزومات حفاظتی) جهت ترجمه گفتگوها به زبان اشاره و برقراری ارتباط بین بیمار و اعضای کادر درمانی، نوشتن خواسته‌های دو طرف روی کاغذ، استفاده از ماسک‌های طلق دار (برای لب خوانی) و یا هر راهی که کمک کند تا فرد کم شنوا یا ناشنوا، دسترسی کامل به سخنان مهم پزشک و کادر درمانی داشته باشد، ضروری است.
وی همچنین تصریح کرد: مسائل بین افراد کم شنوا و کادر درمانی، باید به زبان ساده، قابل فهم و بدون پیچیدگی مطرح شود، چرا که اکثر این افراد، از سمعک استفاده نمی‌کنند، و ممکن است مطالب گفتاری کادر درمانی را کاملاً متوجه نشوند و در نتیجه، در رعایت نکات بهداشتی و دستورات پزشکی دچار مشکل شوند.
توصیه‌های فدراسیون جهانی ناشنوایان به دولت‌های تمامی کشورهای دنیا
دبیر کمیته مطالعات ناشنوایی و کم شنوایی دانشگاه در ادامه، با ترجمه بیانیه فدراسیون جهانی ناشنوایان، به اقدامات لازم از سوی دولت‌ها جهت تقویت رفتارهای بهداشتی در میان افراد ناشنوا و کم شنوا و پیشگیری از ابتلای آنان به بیماری کرونا اشاره کرد.
موللی گفت: فدراسیون جهانی ناشنوایان همه دولت‌ها را موظف کرده است تا با توجه به اهمیت همه گیری ویروس کرونا، تمامی پیام‌های بهداشتی را همزمان با انتشار آنها از رسانه‌های شنیداری (مانند تلویزیون) و یا در شبکه‌های اجتماعی کشورهای خود، به زبان اشاره نیز منتشر کنند تا هیچ ناشنوا یا کم شنوایی به دلیل عدم دسترسی یا ناآگاهی نسبت به اطلاعات لازم و انجام رفتارهای پرخطر بهداشتی، دچار بیماری نشود.
وی افزود: بر اساس بیانیه فدراسیون جهانی ناشنوایان، مراکز درمانی در تمامی کشورها نیز از وجود رابطان (افراد آشنا به زبان اشاره و مجهز به ابزار حفاظتی) استفاده کنند و یا ماسک‌های طلقی در اختیار اعضای کادر درمانی قرار بدهند تا بیماران ناشنوا و کم شنوا بتوانند با لب خوانی، ارتباط لازم را با پزشکان و پرستاران برقرار کنند.
وی، اجرای این درخواست فدراسیون جهانی ناشنوایان را در کشور ما امکانپذیر دانست و افزود: امیدوارم برای آگاهی هرچه بهتر و بیشتر هموطنان ناشنوا و کم شنوا نسبت به توصیه‌های بهداشتی، اقداماتی صورت بگیرد تا از ابتلای آنان به بیماری کرونا پیشگیری شده و در مراکز درمانی نیز آگاهی لازم از شرایط بیماران کم شنوا و ناشنوا وجود داشته باشد تا این بیماران به دلیل عدم برقراری ارتباط با کادر درمانی، دچار مشکل نشوند.
افراد کم شنوا و ناشنوا نیز باید آمادگی لازم در مراجعه به مراکز درمانی را داشته باشند
موللی همچنین به عنوان مدیر گروه آموزشی روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی به افراد کم شنوا و ناشنوا توصیه کرد: خود را از قبل برای چنین شرایطی آماده کنند و حتی یادداشتی همراه خود داشته باشند تا در صورت وخامت حالشان بتواند راهنمای کادر درمانی باشد.
وی افزود: افراد کم شنوا و ناشنوا می‌توانند در این یادداشت، اطلاعاتی نظیر اینکه «بدون کاشت حلزون یا سمعک امکان شنیدن ندارم»، «اگر دیگران ماسک بزنند، بدون لب خوانی متوجه مکالمات و گفته‌هایشان نمی‌شوم»، «چون کاشت حلزون کرده‌ام، نمی‌توانم MRI انجام دهم» و یا هر چیز دیگری که لازم است کادر درمانی و دیگران برای ارتباط با آنان بدانند، ذکر کنند. چرا که کرونا، مشکلات تنفسی عمده برای بیمار ایجاد می‌کند و بهنگام بحران تنفسی، کادر اورژانس بیمارستان‌ها نیاز به برقراری ارتباط و مکالمه با بیماران به هر روش ممکن دارند.
کرونا، اثرات عمیقی بر زندگی کودکان کم شنوا برجای گذاشته است
موللی، در بیان آثار کرونا بر زندگی کودکان کم شنوا و لزوم رفع مشکلات آنان، گفت: با شیوع بیماری کرونا در کشورمان، کودکان با کم شنوایی عمیق که نیازمند انجام عمل جراحی کاشت حلزون هستند، با ایجاد محدودیت یا لغو عمل‌های جراحی روبه رو شده‌اند.
این استاد دانشگاه توضیح داد: در کودکان با کم شنوایی، بخش‌هایی از مغز که نیاز به تحریک شنوایی دارد، بدون تحریک باقی می‌ماند و هرچه این کودکان سریع‌تر مورد جراحی کاشت حلزون قرار بگیرند، اکتساب گفتار در آنان سریع‌تر و بهتر صورت می‌گیرد و هر میزان تأخیر در عمل کاشت حلزون و ارائه خدمات توانبخشی، اثرات سو درازمدت برجای می‌گذارد.
وی تصریح کرد: در شرایط کنونی جامعه، شیوع بیماری کرونا سبب محدودیت یا لغو عمل‌های جراحی کاشت حلزون و در پی آن، باعث نگرانی خانواده‌های این کودکان بابت تأخیر به وجود آمده در رشد گفتاری فرزندشان شده است.
ضرورت ادامه آموزش از راه دور و برنامه توانبخشی کودکان کم شنوا
موللی همچنین با توجه به طولانی شدن مدت زمان تعطیلی مراکز توانبخشی و قرنطینه کودکان به دلیل شیوع کرونا، ارائه خدمات توانبخشی و مشاوره‌های تخصصی به صورت آنلاین را ضروری دانست و گفت: مراکز توانبخشی باید آمادگی برای ادامه برنامه‌های توانبخشی این کودکان را به صورت اینترنتی داشته باشند، ضمن آنکه والدین این کودکان در استفاده از سمعک و پیگیری آموزش و توانبخشی فرزندان کم شنوای خود از طریق مراکز توانبخشی و به صورت آنلاین، جدیت به خرج بدهند.
دبیر کمیته مطالعات ناشنوایی، کم شنوایی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تاکید کرد: هر روز تأخیر و ایجاد وقفه در توانبخشی شنوایی و گفتار این کودکان، سبب اثرات منفی درازمدت بر رشد زبان گفتاری، یادگیری‌ها و موفقیت‌های آتی کودکان کم شنوا خواهد شد.
موللی، به کارشناسان توانبخشی و روانشناسان کودکان استثنایی توصیه کرد که بسیاری از آموزش‌های تخصصی به افراد کم شنوا و ناشنوا را به صورت سمینار آنلاین (Webinar) و یا دیگر انواع آموزش‌های از راه دور، ادامه بدهند، چون از سال‌ها پیش ، کارآیی بالای «توانبخشی از راه دور» برای کودکان و بزرگسالان کم شنوا و ناشنوا در پژوهش‌های بسیار مورد تاکید قرار گرفته است.
وی با اشاره به اینکه در شرایط کنونی، تله-ادیولوژی یا همان «شنوایی شناسی از راه دور»، چاره ادامه خدمت به جامعه است، افزود: شنوایی شناسان، با توجه به شرایط کرونایی جامعه، تغییرات لازم را در برنامه‌های روزانه خود و تبدیل آنها به روش‌های «از راه دور» به وجود آورند.