به گزارش خبرگزاری مهر، غلامعلی حدادعادل رئیس بنیاد سعدی در آستانه اول اردیبهشت ماه و روز سعدی پیامی را صادر کرد.
رئیس بنیاد سعدی در این پیام با بیان اینکه اوّل اردیبهشت در کشور ما و در میان فارسی‌زبانان سرزمین‌های دیگر «روز سعدی» نامیده شده است. این روز و ماه را سعدی در مصرعی به صورت «اوّل اردیبهشت ماه جلالی» آورده است، اظهار کرد: سعدی بی‌گمان معروف‌ترین شاعر ایرانی در جهان است. کافی است به تعداد ترجمه‌هایی که به زبان‌های مختلف دنیا از آثار سعدی، به‌ویژه گلستان و بوستان، صورت گرفته و به قدمت و تنوّع این ترجمه‌ها توجه کنیم تا صحّت این ادعا بر ما ثابت شود. شادروان دکتر جواد حدیدی، استاد ادبیات تطبیقی دانشگاه فردوسی مشهد و عضو پیوستهٔ فرهنگستان زبان و ادب فارسی، در کتاب معتبر خود، «از سعدی تا آراگون»، گفته است که تنها در پاریس چهار خیابان به نام سعدی وجود دارد و وی علت این امر را توضیح داده است.
وی در خصوص تألیف گلستان سعدی گفت: سعدی آموزگار جاودانهٔ زبان فارسی است. از سال ۶۵۶ هجری قمری که سال تألیف گلستان است عموم کسانی که در داخل و خارج از ایران خواسته‌اند فارسی بیاموزند گلستان خوانده‌اند و سرِ سفرهٔ سعدی نشسته‌اند.
حداد عادل همچنین بیان کرد: گلستان برای فارسی‌آموزان، مانند شیر مادر برای نوزادان، ضروری و مفید محسوب می‌شده است. بزرگی و عظمت سعدی تنها به علت قریحهٔ شاعری و فصاحت و بلاغت او نیست، بلکه به سبب هوشمندی و درایتی نیز هست که در تألیف گلستان به ظهور رسیده است. سعدی در تألیف این کتاب آنچنان استادی و هنرمندی به خرج داده که آن را برای همهٔ سلیقه‌ها و سن‌وسال‌ها مطلوب و محبوب ساخته است.
رئیس بنیاد سعدی افزود: گلستان سعدی فقط یک کتاب ادبی نیست، بلکه یک کتاب «آموزشیِ» بسیار موفق و جذّاب است. معلمان زبان و ادبیات فارسی اگر بخواهند نوجوانان و جوانان را به صورت ریشه‌دار و بنیادی آموزش دهند، نباید از گلستان غافل شوند. گلستان پشتوانهٔ ابدی و سرمایهٔ جاودانی زبان و ادبیات فارسی است.
غلامعلی حداد عادل در پایان سخنانش گفت: کار ما در بنیاد سعدی، اگرچه سعدی‌پژوهی نیست، اما افتخار ما این است که زبان فارسی را در جهان به نام سعدی معرفی می‌کنیم و آموزش می‌دهیم. روز سعدی فرصت خوبی است تا همشهریان و هموطنان و هم‌زبانان سعدی و همهٔ فارسی‌دانان جهان کام خود را با شعر و نثر او شیرین کنند و به یاد او زمزمه کنند که:
من آن مرغ سخن‌دانم که در خاکم رود صورت / هنوز آواز می‌آید که سعدی در گلستانم