به گزارش خبرنگار مهر، روش‌های درمانی متعددی برای بهبود ضایعات نخاعی مورد استفاده قرار گرفته که از آن میان، استفاده از سلولهای بنیادی امیدوار کننده‌تر بوده است.
برای پاسخ به این سوال که آیا استفاده از سلولهای بنیادی عصبی در کنار لیتیم کلراید می‌تواند زنده‌مانی، تقسیم و تمایز سلول‌ها را در حیوان مدل آسیب نخاعی تسهیل کند یا خیر، دکتر سحر کیانی، آتیه محمد شیرازی، هدی صدرالسادات، زهرا نقد آبادی و همکارانشان در پژوهشگاه رویان، دانشگاه تربیت مدرس و دانشگاه صنعتی شریف، پژوهشی را طراحی کردند که طی آن نخست آسیب نخاعی در حیوانات مدل آزمایشگاهی ایجاد شد.
طی پروژه سه گروه آزمایشی شامل گروه کنترل (بدون دریافت درمان)، گروه دریافت کننده لیتیم کلراید و گروه دریافت کننده لیتیم کلراید و سلولهای بنیادی، در نظر گرفته شد.
در تمام گروه‌ها توان حرکتی حیوانات مدل ارزیابی شد تا از میزان بهبود حرکتی در کنار ارزیابی‌های بافت شناسی برای محاسبه میزان موثر بودن درمان، استفاده شود.
نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی Cellular Physiology به چاپ رسیده است، نشان داد در گروه دریافت‌کننده سلولهای بنیادی و لیتیم‌کلراید و همچنین در گروه دریافت کننده لیتیم‌کلراید به تنهایی، بهبود توان حرکتی به شکل معنی‌داری روی داده بود.
علاوه بر این، بررسی‌های بافت‌شناسی نشان داد، سلولهای بنیادی پیوندشده به نخاع، قادر به تمایز و مهاجرت در طول نخاع هستند. همچنین ارزیابی‌ها نشان داد، سلولهای بیان‌کننده نستین در گروه دریافت‌کننده لیتیم‌کلراید به تنهایی، به شکل معنی‌داری بیشتر از دو گروه دیگر تقسیم شده بودند.
نتایج این پژوهش نشان داد، استفاده همزمان از سلولهای بنیادی عصبی و لیتیم‌کلراید، یا لیتیم‌کلراید به تنهایی می‌تواند باعث بهبود در آسیب نخاعی شود.