سیدجواد روشن کارگردان تئاتر درباره وضعیت تئاتر ایران در دوران پساکرونا به خبرنگار مهر گفت: قطعاً روزهای سختی را در تئاتر پیش رو داریم، از این جهت که مردم به لحاظ اقتصادی در مضیقه خواهند بود و زمانی هم که شرایط سخت می‌شود، اولین چیزی که از سبد خانوار حذف خواهد شد محصولات فرهنگی و هنری است که البته حق هم دارند.
وی ادامه داد: بنابراین در شرایطی هستیم که نمی‌توان قیمت بلیت نمایش‌ها را متناسب با افزایش هزینه‌ها، افزایش داد چون مخاطبان با مشکل مواجه می‌شوند بنابراین امسال زیاد دستمان در تئاتر باز نیست. از طرف دیگر اگر هم بحران کرونا را پشت سر بگذاریم، مساله مهم دیگر، بی‌اعتمادی‌ای است که برای مخاطبان و حتی خود هنرمندان نسبت به حضور در تماشاخانه‌ها به وجود آمده است، چون سالن‌های تئاتری در پشت صحنه و اتاق‌های گریم و رختکن وضعیت ایده‌آلی ندارند و نمی‌توان فاصله اجتماعی را در آن‌ها رعایت کرد و برای هنرمندان و گروه‌های تئاتری دلهره به وجود می‌آورد. از طرف دیگر هم اگر وضعیت یک سال اخیر تئاتر کشور را بررسی کنیم، می‌بینیم که غیر از چند کار محدود که فروش خوبی داشته‌اند بقیه نمایش‌ها وضعیت مطلوبی نداشتند و بعد از کرونا هم اجراها با ریسک بیشتری به صحنه می‌روند، چون اگر به دلیل رعایت فاصله گذاری اجتماعی بخواهند ظرفیت سالن‌ها را کاهش دهند، سالن‌های کوچک با مشکل روبرو خواهند شد.
می‌دانیم که مختصات تئاتر مشخص است و به صورت زنده با تماشاگر رودررو می‌شود بنابراین اگر تئاتر را از وضعیت اصلی خودش خارج کنیم وارد مدیوم دیگری مانند تله تئاتر یا تئاتر تصویری خواهد شد از همین رو نمی‌توان تئاترآنلاین را به عنوان جایگزینی برای تئاتر به حساب آورد روشن با اشاره به اینکه فضای مبهمی پیش روی تئاتر وجود دارد، بیان کرد: متأسفانه به نظر می‌رسد شرایط اقتصادی دولت نیز به گونه‌ای نیست که بتواند با پرداخت کمک هزینه خسارت گروه‌ها را جبران کند از همین رو مشخص نیست چطور این شرایط را مدیریت خواهند کرد.
این کارگردان تئاتر درباره پخش تئاتر آنلاین نیز گفت: پدیده تئاتر آنلاین هم که در دوران بحران کرونا شکل گرفته جای حرف بسیار دارد چون همه می‌دانیم که مختصات تئاتر مشخص است و به صورت زنده با تماشاگر رودررو می‌شود بنابراین اگر تئاتر را از وضعیت اصلی خودش خارج کنیم وارد مدیوم دیگری مانند تله تئاتر یا تئاتر تصویری خواهد شد از همین رو نمی‌توان تئاترآنلاین را به عنوان جایگزینی برای تئاتر به حساب آورد. اگر قرار است با این طرح از لحاظ اقتصادی گروه‌ها مورد حمایت قرار گیرند، می‌توان راهکار دیگری در پیش گرفت و فیلم تئاترهای قدیمی را در VODها عرضه کرد تا هزینه‌های وارد شده به گروه‌ها جبران شود.
وی درباره لزوم پر کردن اظهارنامه مالیاتی توسط گروه‌های نمایشی نیز متذکر شد: متأسفانه در اداره کل هنرهای نمایشی و خانه تئاتر مبحث مالیات و اطلاع‌رسانی درباره آن، زیاد برای گروه‌های نمایشی روشن نشده است و هر روز هم با قانون جدیدی روبرو هستیم. همه نمایش‌هایی که زیرمجموعه اداره کل هنرهای نمایشی و شهرداری تهران به صحنه می‌روند، موظف هستند که نسخه‌ای از قراردادشان را به اداره مالیات بفرستند و اظهارنامه مالیاتی پر کنند در غیر این صورت با مشکل مواجه خواهند شد و برایشان مالیات در نظر می‌گیرند. اطلاع رسانی از این پروسه احتیاج به راهنمایی و اطلاع رسانی دارد و به دلیل مطلع نبودن بسیاری از هنرمندان در این زمینه برایشان مشکلات زیادی به وجود می‌آید.
کارگردان «لاموزیکا» در پایان درباره کسر ۹ درصد مالیات برارزش افزوده از اجراهای تئاتری گفت: طبق قانون این ۹ درصد مالیات برارزش افزوده باید از خریدار کسر و روی قیمت بلیت‌ها لحاظ شود اما برای مراعات مخاطبان و زیادتر نشدن قیمت بلیت نمایش‌ها، این مالیات از اجراهای تئاتری کم می‌شود. معتقدم باید مذاکراتی صورت گیرد که این ۹ درصد از درآمد خانواده تئاتر که شامل همه هنرمندان و مخاطبان می‌شود، بخشیده شود و در غیر این صورت روی بلیت‌های هر نمایش به صورت جداگانه ۹ درصد مالیات کسر شده را لحاظ کنند تا خریدار متوجه شود که مبلغی از بلیت مربوط به ۹ درصد مالیات برارزش افزوده است البته در نهایت من با پیشنهاد اول موافق هستم. باید هدف اصلی ترغیب مردم به مشارکت در دیدن تئاتر باشد پس بهتر است حمایت سوبسیدی از جامعه تئاتر صورت گیرد.