به گزارش خبرنگار مهر، برخی مدعی هستند که استعمال مواد دخانی برای دیگران در حد یک مزاحمت کوچک محسوب می شود، در حالی که باید اذعان داشت این مسئله تنها یک مزاحمت جزئی نیست. بلکه خطر جدی و جبران ناپذیری برای سلامتی اطرافیان محسوب می شود.
کارشناسان مسائل بهداشتی معتقدند که صنایع دخانیاتی و طرفداران این صنعت، بدون مطالعات دقیق و تحقیقات لازم و با اتکاء به اطلاعات و دانسته های منسوخ، این گونه نظریات را در بین مصرف کنندگان رواج می دهند و ادعا می دارند که شواهد و مدارک کافی برای خطرناک بودن دود دخانیات برای اطرافیان وجود ندارد.
هر سال بیش از 2 میلیون نفر به علت تماس با دود دخانیات در محل های کار، جان خود را از دست می دهند. تعداد زیادی از این افراد در محیط های بیمارستانها، آزمایشگاهی، کارگاههای کوچک، کارخانه و محیط های بسته و بخشهای خدماتی فعالیت دارند و شواهد بسیار زیاد مبنی بر خطرناک بودن دود دخانیات و تهدید سلامتی موجود است.
از سوی دیگر این مسئله عنوام می شود که زندگی افراد غیر سیگاری در کنار افراد سیگاری یک انتخاب داوطلبانه و اختیاری است. در صورتی که افراد غیر سیگاری از عواقب و خطرات (دود محیطی سیگار) استنشاق تحمیلی دود سیگار بر سلامت خود غافل هستند.
در واقع، صنایع دخانیاتی از این غفلت و عدم آگاهی به عنوان یک ابزار قدرتمند جهت فعالیت های خود، بازاریابی و فروش بیشتر محصولات دخانی بهره گرفته اند. آنان ادعا می کنند که زندگی افراد غیر سیگاری در کنار افراد سیگاری باعث افزایش قدرت تحمل آنان در تمام زمینه ها خواهد شد.
اما شواهد و تجربیات، این ادعای صنایع دخانی را تکذیب می کند. آنان می خواهند با به کارگیری از ترفند افزایش ضریب و قدرت تحمل، مانعی بر سر راه فعالیت های ممنوعیت استعمال دخانیات در محیط های بسته ایجاد کنند. به عنوان مثال در کشورهای فنلاند، ایرلند، نیوزیلند، اروگوئه و کالیفرنیا تحقیقات بیانگر این موضوع بوده که انتخاب داوطلبانه و زندگی اختیاری در کنار افراد سیگاری باعث به خطر افتادن سلامت عمومی افراد غیر سیگاری شده است. بنابراین، این کشورها تصمیم به تصویب و اجرای قوانین منع استعمال دخانیات گرفته اند.
موضوع دگیری که صاحبان سرمایه در صنایع دخانی عنوان می کنند، این است که ایجاد فضای مناسب و مجزا جهت استعمال مواد دخانی و نصب سیستم های تهویه باعث می شود که افراد غیر سیگاری در معرض آلودگی دود سیگار قرار نگیرند.
در صورتی که صنایع دخانیاتی با استفاده از این نظریه که ایجاد فضای مناسب و سیستم تهویه گرانقیمت می تواند باعث ایجاد یک زندگی مسالمت آمیز بین افراد سیگاری و غیر سیگاری در کنار هم شود، می خواهند با بهره گیری از این ترفند مانع برخوردهای جدی و قانونی در این زمینه شوند و لذا از ایجاد مقررات ممنوعیت استعمال مواد دخانی جلوگیری کنند.
مدارک بیانگر آن است که سیستم های تهویه ای کامل و پیشرفته گرچه هزینه چندانی ندارد، ولی سلامت افراد را تامین نخواهد کرد و تنها راه تضمین سلامتی افراد غیر سیگاری ایجاد محیط های صد درصد عاری از دخانیات است.
اما جالب است بدانیم که صاحبان کارتل های بزرگ اقتصادی که منبع درآمدی آنان از محل فروش سیگار تامین می شود، مدعی هستند که بهره مندی از محیط های عاری از دخانیات، عملی و امکان پذیر نخواهد بود.
ولی باید گفته که افراد سیگاری و غیر سیگاری به طور گسترده از فعالیتهای ضد دخانیات استقبال می کنند و اگر قوانین و مقررات به درستی تصویب و اجرا شود، می تواند افراد غیر سیگاری را از خطر آلودگی دود محیطی سیگار حفظ کند و همچنین باعث خواهد شد افراد سیگاری نیز راحت تر و سریع تر تصمیم به ترک سیگار بگیرند.
مدارک به دست آمده از کشورهایی نظیر ایرلند، نیوزیلند و نروژ نشان می دهد که طرح ایجاد محیط های صد درصد عاری از دخانیات به راحتی قابل اجرا است. افراد سیگاری و غیر سیگاری از این طرح حمایت می کنند و با اعمال این قوانین در محیط های مذکور می توان میزان موفقیت را تا صد درصد افزایش داد.
آنان معتقدند که ایجاد محیط های عاری از دخانیات باعث ایجاد زیان اقتصادی و اختلال در کسب و کار و درآمد بعضی از مشاغل خواهد شد، در حالی که باید پاسخ داد؛ صنایع دخانیاتی تلاش می کنند با استفاده از مطالعات یک جانبه، بخش های تجاری و سیاستگذاری را به گونه ای تحریک نمایند که ممنوعیت استعمال دخانیات در اماکن و محیط های بسته باعث خسارات و زیان های مالی خواهد شد که البته برای اثبات این نظریه هیچ گونه مدارک قابل قبولی در دست نیست.
به طوری که مطالعات مستقل و کاملی در کشورهای کانادا، ایتالیا، نروژ و ایرلند نشان می دهد که بعد از ممنوعیت کامل استعمال دخانیات در محیط ها و اماکن بسته و عمومی، سطح درآمدزایی و کسب به طور میانگین ثابت مانده و حتی در بعضی مواقع افزایش نیز داشته است.
از سوی دیگر این ادعا مطرح است که ممنوعیت استعمال دخانیات در اماکن و محیط ها، تجاوز به حقوق و آزادی انتخاب افراد سیگاری است. در صورتی که باید گفت؛ قانون ممنوعیت استعمال دخانیات در محیط های بسته و اماکن عمومی نه تنها تجاوز به حقوق دیگران نیست بلکه با مشخص کردن مکان های غیر مجاز برای مصرف سیگار از سلامتی افراد غیر سیگاری محافظت می کند.
به طوری که بیشتر مردم دنیا دخانیات و سیگار مصرف نمی کنند و اکثر افراد سیگاری خواهان ترک سیگار و سلامتی خود هستند. بسیاری از آنان به میل خود سیگار را انتخاب نکرده اند بلکه اعتیاد به نیکوتین آنان را مجبور به ادامه مصرف می کند.
حق افراد برای تنفس هوای سالم و عاری از سموم و دود دخانیات بر حقوق افرادی که در اماکن عمومی و محیط های بسته سیگار می کشند، ارجحیت دارد. این مسئله در مورد آزادی استفاده از یک محصول قانونی و بی خطر نیست، بلکه مربوط به اماکن و فضاهایی است که با استعمال دخانیات در آن، سلامت افراد دیگر به خطر خواهد افتاد.